هوش مصنوعی: ای اسب تندرو و دلیر من، تا کی باید در بند و زنجیر بمانم؟ وقت آن است که آزادانه و با قدرت راه بروی.

هوش مصنوعی: ای اسب چابک، تو که در راه سفر می‌روی، چرا به کاه بی‌ارزش توجه می‌کنی؟ و ای باران، چرا بار سنگین خرها را با خود می‌کشی؟

هوش مصنوعی: هرگز آب تو مانند آب‌های ناپاک نبوده و هرگز کاه تو همانند علف‌های حقیر و بی‌ارزش نبوده است.

هوش مصنوعی: ده ماه است که تو در لذت‌ها غرق شده‌ای و در یک مکان محدود بی‌وقفه مشغول خوش‌گذرانی و استراحت هستی.

هوش مصنوعی: هر شب به شیوه‌ای دلسوزانه کاه و جوت به اسب داده می‌شود و هر روز یال و دم او به احترام و دقت تمیز می‌شود.

هوش مصنوعی: من به تو بسیار محبت کردم و از تو مراقبت کردم، اما هرگز بر تو سخت نگرفتم و جلویت را نبستم.

هوش مصنوعی: من گاهی از چاه آب می‌کشیدم، گاهی از جوی کاه، گاهی آب را به‌طور نقد می‌گرفتم و گاهی نیز به‌صورت وام.

هوش مصنوعی: هرگز زیر ضرب و شتم نرفتم و هرگز اجازه ندادم که در دام‌ها و تله‌ها گرفتار شوم.

هوش مصنوعی: هر از گاهی به تو محبت می‌کردم و در ناز و نعمت از تو غافل نمی‌شدم و همیشه در فکر تو بودم.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم یکی یکی حقایق را بگویم، آنگاه از شرم، عرق بر پیشانی‌ام خواهد چکید.

هوش مصنوعی: اسب من از نسل تازی است و اکنون با عزت و شجاعت بخواه تا مانند تازیان در دفاع از honor و شرافت برآید.

هوش مصنوعی: وقتی تعصب عربی به اوج برسد، مانند شمشیری که از نیام خود بیرون می‌آید، با قدرت و شجاعت خود را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: برخیز ای زیباروی، چهره‌ات را از سرزمین من بپوشان که بار دیگر نمی‌خواهم به خاطر دیدن تو، خود را در آتش حسادت دیگران بسوزانم.

هوش مصنوعی: اگر به ناحق حقوق من را ضایع کنی، بترس که روزگار از تو انتقام خواهد گرفت.

هوش مصنوعی: زمانی که به یاری نیاز است، کمی از خودت خارج شو و نگذار که رنج من بی‌فایده باشد.

هوش مصنوعی: از دلیری و شجاعت ره‌نورد، زمین به لرزه در می‌آید و با ضربه نعل اسب، سنگ‌ها به لرز درمی‌آیند.

هوش مصنوعی: در خیابان صدا برپا کن تا مار از بین برود و پرچم را برافراز تا شیر در لانه‌اش برود.

هوش مصنوعی: از نگاه ستاره‌ها، در زندگی خود غبار کدورت‌ها را به دور بیفکن و با قدرتی که در وجودت نهفته است، موانع و سختی‌ها را از سر راه بردار.

هوش مصنوعی: من از پارس به ری می‌روم و در این راه، دلم را با زر و سیم زینت می‌زنم.

هوش مصنوعی: من تو را از حلقه‌های ستاره‌ها به وجود می‌آورم و با رشته‌ی کهکشان، برایت افساری می‌بافم.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها را به هم می‌آمیزم و از آنها هلال می‌سازم. زینت‌ها از طلای خالص است و ساختن آنها از نقره خام است.

هوش مصنوعی: من خود را با موهای ابلهان در هم می‌آمیزم و از نوع ناپسند مردم به تو نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: تو مانند سایه‌ای به زیر پای من می‌آیی و من بر تو نشسته‌ام، مانند اینکه بر اسب بزرگی نشسته‌ام.

هوش مصنوعی: برای دستیابی به مقام‌های بلند، از سرزمین پارس سفر می‌کنم و راحتی را کنار می‌گذارم تا به اهدافم برسم.

هوش مصنوعی: من چهرهٔ درخشان ستاره را به نوک تیر می‌زنم و گردن زمانه را به کمان خام خود می‌بندم.

هوش مصنوعی: گاهی همچون عجم با احتیاط و دقت برخورد می‌کنم و گاهی مانند عرب با قدرت و جسارت ظاهر می‌شوم.

هوش مصنوعی: سرنوشت خوب و شرافت و بزرگی به دور من می‌چرخد و همواره از هر سو به دنبال من می‌آید، همچنان که شلوغی و ازدحام به دنبال کسی است.

هوش مصنوعی: عقاب با دیدن حرکت من در آسمان شگفت‌زده می‌شود و غیرت او را به رحمتم در زمین می‌کشاند.

هوش مصنوعی: من خرسند می‌شوم به هر مقدار که خداوند بر من عطا کند، و راضی می‌شوم به خوبی‌ها و بدی‌هایی که از انسان‌ها به من می‌رسد.

هوش مصنوعی: من امروز بر زمان تسلط دارم و همچون یک آدم آزاد و رند، به مذهب و تعالیم دینی انتقاد می‌کنم. از مرگ نمی‌ترسم و با شجاعت به آن نزدیک می‌شوم، مانند پرنده‌ای که به سرعت به حمام می‌پرد.

هوش مصنوعی: به پارس لعنت می‌کنم، چرا که ساکنانش از نعمت و برکت بی‌نصیب مانده‌اند و به خواسته‌ها و آرزوهای خود نرسیده‌اند.

هوش مصنوعی: هیچ کس از پانسمان زخم‌هایشان فایده‌ای نبرده و هیچ زخم و دردی با داروهای آنها بهبود نیافته است.

هوش مصنوعی: همیشه در دشمنی و ظلم آنها در حرکت نباش و به طور مداوم در نفاق و خیانت درگیر نشو.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به اندازه من در دل آن خوار و نیازمند نیست و هیچ‌کس به اندازه من در آن وضعیت زار و از خود بی‌خود شده قرار نگرفته است.

هوش مصنوعی: افرادی که در زمان تواضع سنگین و محجوب هستند، آن‌قدر تحت تاثیر این حال قرار می‌گیرند که نمی‌توانند از جای خود بلند شوند یا حرکتی کنند.

هوش مصنوعی: جز باد، هیچ چیز عجیبی در دماغ آن‌ها نفوذ نمی‌کند و تنها بوی تکبرشان به مشام می‌رسد.

هوش مصنوعی: تنها چند تنگه از گوهرهای پاک به وجود آمده‌اند که از نسل نیک‌اخلاقی و شجره‌های بزرگوار هستند.

هوش مصنوعی: چون گل لاله، روز و شب را با شادی و آرامش سپری می‌کند، مثل غنچه‌ای که به طور مداوم شاد و خندان است.

هوش مصنوعی: از کسی چیزی نشنیدم جز اینکه درباره ستایش زبان فارسی صحبت کرده باشد و از هیچ‌کس دیگر جز سلام چیزی نشنیدم.

هوش مصنوعی: همان‌طور که مردم عادی به سوی یک امیر هجوم می‌آورند، اینجا نیز تعدادی از افراد به سمت من هجوم می‌آورند؛ مانند تصرف عده‌ای خاص به سوی یک امام.

هوش مصنوعی: من از چند نفر گذشته، از صحبت‌های شیخ و جوانان خسته‌ام. به خاطر همین، از اهمیت و توجه به مردم خاص و عام بی‌توجه شده‌ام.

هوش مصنوعی: رنجی که من از آن‌ها کشیده‌ام، اگر بخواهم بشمارم، آن‌قدر زیاد است که دیگر نمی‌توانم همه آن‌ها را بگویم.