هوش مصنوعی: وقتی شب گذشته، این سبز و زنده درختان به زیبایی و طراوت در کنار ستاره‌ها نمایان شد، مانند فرش فیروزه‌ای که در زمان جم پهن شده باشد.

هوش مصنوعی: در کنار افق، رنگی شبیه به شفق پدیدار شده است، همان‌طور که پهلوی سهراب به دلیل ضربه‌ی تیغ رستم رنگین شده بود.

هوش مصنوعی: ستاره‌ها مانند موج‌هایی که از دریا بلند می‌شوند، یکی پس از دیگری از سمت شرق در آسمان می‌درخشند.

هوش مصنوعی: تو گفتی که وقتی من از مهمانی شاه با شکوه برگردم، کنار تو جواهرها را پیدا می‌کنم.

هوش مصنوعی: به خدمتکاری گفتم که از نیرنگ‌های دنیا چه تنشی در خود احساس می‌کنم، مانند فشار و سختی که به موهای دیلم (نوعی موهای پرپشت و نازک) وارد می‌شود.

هوش مصنوعی: امشب چقدر نگرانم که فردا چه اتفاقی خواهد افتاد، از این سپیده صبح سیاه و از این شب تیره.

هوش مصنوعی: وقتی که روح من از دنیا می‌رود، فرقی نمی‌کند که با چه چیزهایی مواجه شوم، چه دردها و سختی‌ها باشند و چه لذت‌ها و شیرینی‌ها.

هوش مصنوعی: امشب گوشتی ترد و خوشمزه از ران پلنگ‌ها به من بدهید و این شرابی که رنگش مانند چشم‌های خرس است.

هوش مصنوعی: به ساقی بگو تا با شراب بوسه‌ای بدهد و به مطرب بگو تا با سازش نغمه‌ای زیبا بنوازد.

هوش مصنوعی: من آنچنان درباره‌ی بزرگی شاه سخن می‌گویم که از شوق و محبت او، زبانم بند می‌آید و نمی‌توانم به خوبی ابراز احساساتم کنم.

هوش مصنوعی: من هیچ کاری جز ستایش پادشاه بعد از ستایش شاه و ستایش سردار بزرگ ندارم.

هوش مصنوعی: برای من اهمیتی ندارد که یک شهر پر از گنج و ثروت باشد یا اینکه یک سرزمین بزرگ و با شکوه باشد.

هوش مصنوعی: به من چه مربوط است که سجستان نامی ندارد یا اینکه بخارا به هم ریخته است؟ این موضوعات تاثیری بر من ندارند.

هوش مصنوعی: من نه پادشاه چین هستم و نه برادر او، نه فرزند عموی خودم از هندم و نه به او نسبت دارم.

هوش مصنوعی: من چرا باید نگران این باشم که در هند از نارنج شکر درست کنند یا اینکه در چین چیزی نبرند؟

هوش مصنوعی: وقتی خادم این صحبت‌ها را از من شنید، از خوشحالی به شدت شگفت‌زده شد و مثل حیوانی که در پی شکار است به این سو و آن سو می‌پرد.

هوش مصنوعی: من از عمق وجودم نوشیدنی‌ای به شما می‌دهم که رنگ آن همانند شقایق است و بویی معطر دارد که نشاطی از غم را در خود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی رنگ چهره‌ام نمایان شد، معشوقم با خوشحالی و سرزندگی از در وارد شد.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌اش مانند گل‌های یک چمن است و لب‌هایش همچون جامی پر از رنگ و عطر گل‌ها به نظر می‌رسند. عطر او دلپذیر و خوشبو است و نشانه‌ای از نشاط و زندگی را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: او خطش مانند زره و چهره‌اش همانند دمی از موهای بلندی است که دارد. قامتش چون نیزه‌ای است و مژگانش مانند نیزه‌های تیز زلفش پر از طراوت است.

هوش مصنوعی: چهره‌ی زیبا و جوانان در چین و تاب زلفش شبیه به چنگال شیران است که به شکلی دلنشین و جذاب در هم فرو رفته است.

هوش مصنوعی: یک نقطه سیاه در کنار زلف او افتاده و از آن نقطه، حرف "ذ" با شکلی خاص به تصویر کشیده شده است.

هوش مصنوعی: چشمانش مانند دو آهوست و من به شدت به دنبال آن‌ها می‌گردم، همان‌طور که دو چشم یک شاگرد به دنبال یادگیری از معلمش هست.

هوش مصنوعی: در گوشه لب او، خالی وجود دارد که مانند بلال حبشی، بر لبه چاه زمزم نشسته است.

هوش مصنوعی: حرف‌های او به قدری دل‌انگیز و روح‌نواز است که گویی عیسی بن مریم در میان لب‌هایش خوابیده و سخنانش را زنده کرده است.

هوش مصنوعی: مرا گفتند که در شگفتم، چرا دنیا تو را اینقدر گرانقدر و محترم می‌دارد.

هوش مصنوعی: این چهره ننگین و این ریش زشت چگونه باعث شد که تو به صاحب ملک و دانش مسلم تبدیل شوی؟

هوش مصنوعی: چه جادو و چه کار شگفت‌انگیزی کردی که همیشه برکت و شادی در زندگیت فراوان است.

هوش مصنوعی: و دیگر به چه جادو و فریبی به خود دادی که بدنت از تب و دل از غم آزاد شد؟

هوش مصنوعی: بدنت به شدت از تب می‌سوزد و به حالت ذوب شدن درآمده است، گویا جان بدی با آتش جهنم در حال سوختن است.

هوش مصنوعی: چهره‌ات مانند چشم شاهین تیره و غمگین است و لبت به اندازه زهر تلخ و ناگوار است.

هوش مصنوعی: گفتم که من پیش از همه، از کسانی هستم که افتخار می‌کنند به ستایش پادشاه بزرگ.

هوش مصنوعی: بعد از اینکه به مقام و لباس صدر اعظم دست یافتم، تب و نگرانی از وجودم دور شد.

هوش مصنوعی: این بیت به ستایش شخصیتی بزرگ و معنوی اشاره دارد که منبع الهام و یاری برای مردم و دین خود است. او به عنوان فرمانروایی معرفی می‌شود که از دانش و رازهای نهفته در عالم، آگاهی دارد و این آگاهی را در خدمت جامعه‌اش قرار می‌دهد. به‌عبارتی، او ضامن رفاه و سعادت جامعه و پشتیبان دین و مردمش است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف ویژگی‌های برجسته چهار شخصیت تاریخی اشاره دارد. در آن اشاره شده است که آصف نمایانگر علم و دانش است، احنف نمادی از حلم و بردباری، جعفر مظهر فضیلت و منافع اخلاقی، و حاتم نماد بخشندگی و سخاوت می‌باشد. در مجموع، این شخصیت‌ها هر یک به نوعی از ویژگی‌های برجسته انسانی تجلی یافته‌اند.

هوش مصنوعی: به مانند جوانه‌ای هست که باران می‌بارد و برکت و همچنین نیکویی‌هایی از محیط اطرافش می‌گیرد. نیکی و بخشش او همچون الماس و سکه‌های باارزش است.

هوش مصنوعی: مثل اینکه دوران‌های آسمان به لطف او هر لحظه همچون نورهای خورشید در حال تابیدن است و فیض و نعمتش به طور مداوم و پیوسته جاریست.

هوش مصنوعی: بسیار جای شگفتی است که حسادت تو از بین نمی‌رود، حتی وقتی که حال و روزت خوش است. این حسادت همیشه در چهره‌ات نمایان است.

هوش مصنوعی: درد ناشی از جدایی تو همچون مرگ است و درمان آن نیز با مرگ ممکن است. زخم و جراحتی که از خشم تو به وجود آمده، به زهر شباهت دارد و هیچ درمانی بر آن نمی‌تواند عمل کند.

هوش مصنوعی: گاهی بخشش تو چنان زیباست که از خاک زرینی مثل گل می‌دمد، و گاهی ستایش تو از زبان کسی می‌آید که مانند مشک خوشبوست.

هوش مصنوعی: عشق و زیبایی تو همانند کوه نورانی در روشنایی ماه است و نعمت‌ها و بخشش‌های تو همچون پارچه‌های لطیف کتان و نور خورشید و شبنم بر روی گل‌ها است.

هوش مصنوعی: تو ثمره‌ای از راز آسمان‌ها و ستاره‌ها هستی و تو مایه‌ی افتخار حوا و آدم هستی.

هوش مصنوعی: خشنودی تو و حکم خداوند، دو چیز هستند که مانند دو فرزند به هم پیوسته‌اند.

هوش مصنوعی: هدف و آرزوی تو و شاه در واقع دو نکته هستند که به هم پیوسته و در هم آمیخته‌اند.

هوش مصنوعی: تو میوه‌ی آفرینش هستی و وجودت به گونه‌ای است که معنای برتری و اهمیت را نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: تلاش‌ها و هنرهایی که من انجام داده‌ام، به اندازه‌ی یک نقطه هم نیستند. پس از آن، انتظار نداشته باش که من از طریق یک کلام آشفته، آنها را بازگو کنم یا به نمایش بگذارم.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که ناصرالدین شاه، که به عنوان یک فرمانروای بزرگ شناخته می‌شود، دارای قدرت و اختیارات ویژه‌ای است. همچنین اشاره به نسبت او به دیگر شخصیت‌های تاریخی و مهم دارد، که نشان‌دهنده جایگاه بلند او در تاریخ ایران و در مقایسه با دیگر شاهان است. به طور کلی، این جمله به عظمت و نفوذ ناصرالدین شاه در دوران خود اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: در بالای سر، مانند پادشاهی که در زیر نور ماه و ستاره‌ها قرار دارد، به تماشای روحی زنده و حضور آن می‌نگرم.

هوش مصنوعی: خداوند حقیقت و راست‌گویی است، و خرد به عنوان یک منبع اصلی و اساسی در زندگی ما به شمار می‌آید. عطار، شاعر و عارف بزرگ، به نوعی به این حقيقة عمیق اشاره دارد که کلام او مملو از حکمت و نکات ارزشمند است. این سخنان در واقع به نوعی تقسیم‌ شده‌اند تا ما از آنها بهره‌مند شویم.

هوش مصنوعی: آیا شمشیر او مانند دست خیاطی نیست که لباس عزا را برای دشمنان می‌دوزد؟

هوش مصنوعی: روان او به خاطر نورهای رحمت روشن و پرفروغ است و ذهنش از دانایی‌های پنهان الهام می‌گیرد.

هوش مصنوعی: در درون یک سکه، خرد و دانش بی‌نظیر خداوند نهفته است که می‌تواند دو جهان را در خود جمع کند.

هوش مصنوعی: مانند خرما که از خوشهٔ نخل می‌آید، افرادی که به عنوان پادشاهان کم‌ارج شناخته می‌شوند، از پادشاهان برجسته و مهم‌تر پیروی می‌کنند.

هوش مصنوعی: عزیز و بزرگوار، خودت خوب می‌دانی که جز نام نیک، از آدم هیچ چیزی باقی نمانده است.

هوش مصنوعی: هر چه از زمانه به تو رسیده، چه زیاد و چه کم، خودت زودتر کاری بکن و به آن پاسخ بده.

هوش مصنوعی: پوشیدنی بپوش، خوشی را پخش کن و نوشیدنی بنوش و به هر کسی که می‌خواهی بده. این کار را در هر زمان و مکان انجام بده.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی عمر جاودان داشته باشی، باید بدان که غیر از این چیزی نخواهی یافت. خداوند نیز بهتر می‌داند.

هوش مصنوعی: اگر مدیح من شایسته باشد، به مداحان طلا و نقره و لباس بدهید.

هوش مصنوعی: تا وقتی که ماه رجب هست، بعد از ماه جمادی، بهار به سوی تو می‌آید و محرم برای تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: از برکت وجود تو، مردم دنیا در رفاه هستند و همچنین از نعمت‌های تو، اهل علم و دانش بهره‌مند شده‌اند.