هوش مصنوعی: در روز ششم از ماه جمادی در آغاز سال، ماه من به دنیا آمد و آن سال، سال خوبی شد.

هوش مصنوعی: وقتی او را دیدم، آن روز برایم مانند گذر دو جشن نوروز بود. آیا تو هم چیزی را دیده‌ای که دو جشن نوروز همزمان با آغاز سال واقع شود؟

هوش مصنوعی: در آن روز، با روش خاصی زحمت‌ها و ناراحتی‌هایم از دل رفت و نشانه‌های خوبی برای آینده مشاهده کردم. آن معشوق زیبا و دلربا به من امید و شادی بخشید.

هوش مصنوعی: دو سر زلفی که به هم آمیخته شده، به این معناست که امسال حال و هوای تو دچار آشفتگی نخواهد شد.

هوش مصنوعی: با لب‌های خود شیرینی را حس کن تا سالی خوش و شیرین داشته باشی.

هوش مصنوعی: بسیار خوشحالم که سال جاری پر از برکت و شادی برایت باشد، به طوری که دستت از نعمت‌ها پر شود.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات را به من هدیه کرد، به این معنا که امسال از هر سو به تو توجه و محبت بیشتری جلب خواهد شد.

هوش مصنوعی: من از آن شیرینی کلامت بهره‌مند شوم، تا امسال زندگی‌ام پر از نعمت و ثروت باشد.

هوش مصنوعی: بعد از آن گفت که اگرچه نوشیدن شراب از نظر شرع حرام است، اما در روزهای عید، می‌توان شعر گفتن را جایز دانست.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف فضیلت و مقام والای مهد علیا می‌پردازد. اشاره دارد به اینکه او در میان زنان، جایگاهی ویژه دارد و به عنوان شمعی در شبستان عفاف محسوب می‌شود. در واقع، او به قدری برجسته است که در میان دیگران همانند ندارد و هیچ کس در دنیا نمی‌تواند به او برسد.

هوش مصنوعی: چشمانش مانند گردنبند زیبا و درخشان در میان ستاره‌های آسمان است و موهایش که به شکل پرچمی برآمده، زینت بخش اوست.

هوش مصنوعی: در این بیت به ویژگی‌های خاص و بی‌نظیر چند زن بزرگ اشاره شده است. به زیبایی و جذابیت حورهای بهشتی، زهره دختر پیامبر اسلام، ساره همسر حضرت ابراهیم، و آمنه مادر پیامبر اسلام اشاره می‌شود. همچنین به صفات مریم مقدس نیز پرداخته شده است. به طور کلی، این بیت به تجلی ویژگی‌های عالی و مقدس در زنی اشاره دارد که از این شخصیت‌ها الهام گرفته است.

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و عفت شخصیتی اشاره دارد که او به قدری با وقار و باحجاب است که حتی آینه و کاخ هم نمی‌توانند تصویر او را به درستی منعکس کنند. به این معناست که جمال و شخصیت او فراتر از آن است که بتوان در یک تصویر معمولی گنجاند.

هوش مصنوعی: اگر نشانه‌ی معصومیت او بر زمین بوزد، خاک مانند آب روان نمی‌تواند هیچ شکلی را بپذیرد.

هوش مصنوعی: اگر از پس پرده، طوفان خشم او بوزد، دل رستم زال هم به لرزه درمی‌آید و به آب تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: عفت و پاکدامنی او به حدی است که من از توصیفش می‌ترسم، زیرا اگر بخواهم او را توصیف کنم، ممکن است زبانم بند بیاید و نتوانم حرف بزنم.

هوش مصنوعی: زیرا از ویژگی‌های پاکی و عصمت او، سخن زیبا و بکری برمی‌خیزد، مانند پرده‌ای که از چهره‌ای زیبا کنار می‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی درباره زیبایی‌های او سخن می‌گوییم، نفس‌مان به اندازه مشک خوشبو می‌شود، مثل بویی که از چراگاه غزالان در ختن به‌وسیله باد شمال می‌وزد.

هوش مصنوعی: دنیا با تلاش و اراده او، به اندازه‌ای کم ارزش است که آدمی می‌تواند از میان دندان‌هایش تنها یک تکه نان کوچک بیرون بکشد.

هوش مصنوعی: جهان برای پرنده‌ای همچون شاهباز بسیار محدود و تنگ است، اما وقتی او بال و پرش را باز کند، به فراخی و عظمت دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: خرد و دانایی در باطن وجود دارد، اما به طور واضح و واضح نمایان است که از آن سرچشمه می‌گیرند دانش، هوش، هنر، فهم و کمال انسان.

هوش مصنوعی: اگر ابر به زمین ببارد و بارش‌هایش را روی جهان پخش کند، هفت دریای بزرگ نیز با یک قطره آب پر خواهد شد.

هوش مصنوعی: مدت‌هاست که روزی و نعمت‌های زندگی به اندازه لازم و مقرر فراهم شده است، به گونه‌ای که بدون هیچ‌گونه خواسته‌ای از خداوند، به صورت پنهانی به من می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر دستی که هیچ‌گاه نور خورشید و ماه بر آن نتابیده، نمی‌توان گفت به خاطر بخشش و سخاوت باز می‌شود.

هوش مصنوعی: تمام وجودش پر از نور است مثل خورشید، اما با همه نوری که دارد، هرگز نمی‌توان زیبایی‌اش را دید.

هوش مصنوعی: حورهای بهشت در مجلسی که کنیزها بر آن افتخار می‌کنند، اگر در صف نعال قرار بگیرند، به خود می‌بالند.

هوش مصنوعی: هرگاه دست ثروتمند بر ظرف سفالی بیفتد، آن ظرف از نعمت آن دست به ظرفی طلایی تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: شخص به خاطر حیا و عفت خودش از دیدن تصویرش در آینه پرهیز می‌کند، حتی اگر آینه صاف و شفاف و آب مانند باشد.

هوش مصنوعی: ماهیت و ذات او فراتر از درک و فهم انسان‌هاست و نمی‌توان به وسیله تصورات و عقل‌های بشری او را شناخت. این امر شبیه به شناخت خداوند متعال است.

هوش مصنوعی: چهره او در زیبایی پنهان است و من اکنون به خاطر ستایش او همچون جواهری درخشان به دور از او هستم.

هوش مصنوعی: من دعا را به شکرگزاری تمام می‌کنم، زیرا برای ستایش آن وجود پنهان، فرصتی کم دارم.

هوش مصنوعی: این گفته به این معناست که برای درک حقیقت، عقل و خرد انسان نمی‌تواند به تنهایی کافی باشد. هیچ‌یک از حس‌ها، تصورات یا افکار ما به تنهایی نمی‌توانند به ما کمک کنند تا حقیقت را به درستی درک کنیم.

هوش مصنوعی: زندگی او به گونه‌ای است که در نگاه‌ها پنهان مانده، اما همچنان در محفظه‌ای از افتخار و جلال محفوظ و امن است.