هوش مصنوعی: سما به خاطر زیبایی و جذابیت عروس خورشید، از عروس بودن او بی‌خبر شده است. وقتی که دامان او مانند چهره عمان، زیبا و پر از درخشش می‌شود، اشک‌های نقره‌ای او نیز بر زمین می‌ریزد.

هوش مصنوعی: شبیه به یک حقه و ترفند، درهای شب را گشوده و زنگی‌ای به طرز زیبایی خندید و دندان‌هایش درخشید.

هوش مصنوعی: در درون این تنهایی، از فکر و خیالی پریشان رنج می‌برم که چرا این گردونه زیبا و رنگارنگ، با گذر زمان، باعث غم و اندوه می‌شود.

هوش مصنوعی: ناگهان کسی با شوق و شیرینی به در می‌زند، کسی که یادآور سال‌های دور است. او چهره‌ای دارد که مانند توده‌ای از گل‌های نسرین زیباست و لب‌هایش شبیه به یک لوله زینتی از مرجان می‌باشد.

هوش مصنوعی: از مکان خود خارج شدم و به سرعت حرکت کردم. در را باز کردم و دوباره بستم. سپس دستش را گرفتم و او را به سمت جایگاهش در بالای ایوان راهنمایی کردم.

هوش مصنوعی: من یک جام شراب را در مقابل گلی از گیاه ریحان قرار دادم، جامی که رنگش مانند گل لاله است و بویش شبیه بوی ریحان.

هوش مصنوعی: وقتی از سر شوق و می‌نوشی، باز می‌نظری به کسی که ساغری پر از شراب در دست دارد، تمام یمن و زیبایی‌های کوه بدخشان را در وجود او می‌بینی.

هوش مصنوعی: پس از نوشیدن چند جام، چه فرقی می‌کند که انسان چند جام مصرف کرده باشد؛ زیرا کسی که عاشق محبوبش است، حال مستی‌اش را تنها او می‌داند.

هوش مصنوعی: سر قبا از روی سر به دور پرتاب شد و صبح صادق از چاک گریبانش نمایان شد.

هوش مصنوعی: از شدت شوق نوشیدن می، به قدری در غم فرو رفته که ذهنش به قدری آشفته شده که مانند گیسوی پریشانش، درهم و برهم شده است.

هوش مصنوعی: هر لحظه مرواریدهایی از اشک بر دامن او می‌ریخت، به‌طوری که دامنش به خاطر این اشک‌ها به زیبایی عمان می‌نمود.

هوش مصنوعی: هر لحظه با نگاهی پر از خشم به دور و بر خود می‌نگریستی که انگار اشک‌هایت به جای باران، مانند خنجر و نیزه از چشمانت فرو می‌ریخت.

هوش مصنوعی: چنانچه از نوک هر مژه‌اش زهر کشنده‌ای چکید که گویی اژدهایی در چشم زیبای او خوابیده است.

هوش مصنوعی: گاهی در گفتگو اشاره‌ای به داستان تیر و بهرام می‌کند و گاهی از چرخش مهر و کیوان شکایت می‌کند.

هوش مصنوعی: به او گفتم دلیل ناراحتی‌ات چیست؟ او پاسخ داد: این دنیا که همیشه در حال چرخش است، به جز عشق و محبت، هیچ چیزی را در بنیاد خود نمی‌توان یافت.

هوش مصنوعی: گاه بر احرار (شایسته‌کاران) ظلم می‌شود و گاه بر بی‌برخی (درختان و اشیاء بی‌حیات). کسی از سرنوشت و هنجار این افراد خبر ندارد و کسی از نظم و سامان آنها آگاهی ندارد.

هوش مصنوعی: موش به زخم پلنگ ضربه می‌زد تا علت این رفتار را بفهمد که چرا گربه‌ٔ حیله‌گر در کنار شیر مردان قرار دارد و چه نیرنگی در ذهنش دارد.

هوش مصنوعی: دختری مانند من وجود دارد که به زیبایی و جذابیت ماه و خورشید است، و او نیز مانند من از زیبایی و درخشش خود بی‌پرده و عریان است.

هوش مصنوعی: هر لحظه خون دل من به مهمانی او می‌رسد، خدایا غیر از خون دل، نکند چیزی دیگری به مهمانی‌اش بیاید.

هوش مصنوعی: وقتی که این خبر را شنیدم، بسیار ناراحت شدم و اشک‌هایم مانند دُر از چشمانم سرازیر شد. سپس تصمیم گرفتم که به دور از آن غم و اندوه بروم و غبار این درد و رنج را از وجودم پاک کنم.

هوش مصنوعی: به او گفتم، ای ترک زیبا، اگر شکایت کنی، بدان که در آسمان، ذره‌ای از این جهان هم سلطانی ندارد.

هوش مصنوعی: آسمان در جهان هستی بیشتر از ما در هم برهم و آشفته است، چرا که هر شب می‌توانی هزاران چشم شگفت‌زده‌اش را ببینی.

هوش مصنوعی: جهان در دستان انسان قرار دارد و انسان می‌تواند آن را به شکل‌های مختلفی تغییر دهد. خداوند نیز در وجود انسان، خود را به نمایش می‌گذارد و این ویژگی خاص انسان است که به او توانایی کنترل و شکل‌دهی به جهان را می‌دهد.

هوش مصنوعی: انسان کامل در دست سرنوشت و شرایط زندگی به گونه‌ای قرار دارد که گویی کنترل او به طور کامل در اختیار فلک است، به طوری که مثل نگه‌داشتن یک چوب در دست بازیکن چوگان، همه چیز در اختیار اوست.

هوش مصنوعی: کتاب خدا از نظر وسعت و یگانگی، بارها به عنوان قرآن شناخته شده و مقامش به عنوان جداکننده حق از باطل معرفی شده است.

هوش مصنوعی: وجود انسانی که در او وحدت دو دریا جمع شده، انسانی کامل است که وجود او نیازمند است و امکان وجودش به طور همزمان به او نسبت داده شده است.

هوش مصنوعی: در ابتدای آفرینش، همان‌طور که قرآن با بسم‌الله آغاز می‌شود، انسان نیز عنوانی مهم و ویژه دارد. به این معنا که انسان در شناسنامه‌ی وجود و آفرینش جایگاه خاصی دارد و از جانب خداوند مورد توجه قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: به وجود او در خاک توجه کن و در گوهر صاف و روشن او بنگر، زیرا شناخت او برای دیگران ممکن نیست، چون برای توصیف او کلامی نیست.

هوش مصنوعی: نگو که این خاک ویران است و نمی‌توان دل را در آن قرار داد. شاید آخرین گنج، تنها در گوشه‌ی همین ویرانی پنهان باشد.

هوش مصنوعی: در دل زمین، اسرار و حکمت‌های بی‌پایانی نهفته است، که مانند ابر آسمان، در اطراف خاک در حال حرکت و جولان هستند.

هوش مصنوعی: در این بیت به شخصیتی اشاره شده که به اندازه یک بید کوچک است، اما وجودش نامشخص و ناپیداست. همچنین، او مانند دریا وسیع و عمیق است که مرزهایش به راحتی قابل مشاهده نیست و پایانش مشخص نیست. به نوعی، این تصویر نشان‌دهنده دوگانگی در وجود انسان است؛ از یک سو کوچکی و ناپیدایی و از سوی دیگر وسعت و عمق وجودی.

هوش مصنوعی: پرنده آبی که در آسمان زندگی می‌کند، وقتی با انسان مقایسه می‌شود، چه جایگاهی دارد؟ آیا آسمان می‌تواند به او مقام عقل و دانش را بدهد که با انسان برابر باشد؟

هوش مصنوعی: انسان کامل می‌گوید: کسی را که در پی دریافت حقیقی و باطن چیزهاست، باید بشناسی؛ زیرا او توانایی گره‌گشایی و حل مسائل هر دو جهان را دارد.

هوش مصنوعی: به یکی از افراد بزرگ و باهوش گفتم که تو مانند دریا دل هستی و در عمق وجودت رازهای زیادی نهفته است، مانند دریا عمان که در زیر سطحش گنجینه‌های زیادی پنهان دارد.

هوش مصنوعی: آسمان به شخصیت میرزا آقاسی احترام گذاشته است، زیرا او از ابتدای آفرینش با روح الهی دمیده شده است و به برکت این نیروی ویژه، به مقام والایی نائل آمده.

هوش مصنوعی: در وجود او تمام رازهای جهان نهفته است و همه اجزا و عناصر هستی در ذات او مستتر است.

هوش مصنوعی: وسعت و گسترش جهان برای او تنگ و کوچک است، به همین دلیل گاهی او را مثل دریا جوشان و گاهی مثل شیری خشمگین می‌بینی.

هوش مصنوعی: آری، وقتی دریا به جوش می‌آید، به دلیل وجود عقل و تدبیر در جریانش است. همچنین وقتی میدان برای شیر تنگ می‌شود، او نیز به تلاش و کوشش می‌پردازد.

هوش مصنوعی: چه چیزی در این عالم شگفت‌انگیزتر از این است که در یک جمله می‌توانی تمام عالم و هر چیزی را که در آن وجود دارد، همچون روحی در جسمی پنهان، مشاهده کنی؟

هوش مصنوعی: زمانی که او به دنیا آمد، سرنوشت غمگینی را برایش رقم زد. غم می‌خورد، زیرا میزبان غمگین است که مهمانش در سفره‌اش جایی ندارد.

هوش مصنوعی: او از دنیای غمگین به سر می‌برد، در حالی که دنیا از او شاد است. واقعاً زندان برای یوسف شاد است، اما یوسف به خاطر زندانش غمگین است.

هوش مصنوعی: انگار که آسمان نمی‌داند داستان حفت الجنه را، زیرا زمانی که به نوا در می‌آید، گاه از دستان نگهبانش برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: سلطنت همچون خونی است که در رگ‌ها جریان دارد و تأثیر آن مانند جان در بدن است که حیات و انرژی را به ملک می‌بخشد. فرمان‌روایی او همانند جسم کشور است که به آن استحکام و زندگی می‌دهد.

هوش مصنوعی: سلامت و بی‌نیازی تو را می‌بینم، اما هرگز نتوانسته‌ام تو را ببینم، چرا که به یاد دارم که هرگز نخواهی دید. این مانند حالتی است که فرزند عمران نتوانسته شما را ببیند.

هوش مصنوعی: سلیمان نمی‌گوید که به خاطر ادبش، مالکیتش را از خدا طلب می‌کند، بلکه بدون هیچ توقعی و به خاطر حق، به او تاج و تخت داده می‌شود.

هوش مصنوعی: خداوندی، در این دنیا با قدرت و مهربانی تو، چه کسی وجود دارد که هم از مرگ بترسد و هم به زندگی امید داشته باشد؟ این تناقض در وجود او به شدت احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: توان تو به اندازه‌ای است که همچون ترازوی متوازن در آسمان است. اندیشه‌ات نیز مثل سنگی است که وزن آن قابل‌حس است و بر همه چیز می‌تازد.

هوش مصنوعی: از ناله و زاری سرد دشمن تو، هر سرمایی که در فصل زمستان وجود دارد، به نوعی به عاریت گرفته شده است.

هوش مصنوعی: در هر باغی که ابر رحمت باران بارد، تمام شاخه‌هایش پر از سنگ‌های قیمتی می‌شود و از دل آن برگ‌ها، ثروت و زیبایی می‌روید.

هوش مصنوعی: اگر نام تو را بر روی صفحه‌ی شیشه‌ای بنویسند، هیچ‌کس نمی‌تواند آن را با هزاران پتک و سندان هم بشکند.

هوش مصنوعی: اگر از ارزش و گنج وجودت آگاه باشی، دیگر نباید به حرف‌های بی‌اساس توجه کنی. حقیقت وجود تو به قدری گرانبهاست که هیچ چیزی در این دو جهان نمی‌تواند با آن مقایسه شود و اگر چیزی از تو گرفته شود، بهایش بسیار زیاد خواهد بود.

هوش مصنوعی: هر چیزی که سرنوشت تو را پیچیده می‌کند، ذات و ماهیت تو آن را معلوم می‌سازد؛ و هر چیزی که به خاطر سرنوشت دشوار به نظر می‌رسد، عقل و فکر تو آن را آسان می‌کند.

هوش مصنوعی: این متن به توصیف حالتی می‌پردازد که شخص در مقابل خداوند قرار دارد. کسانی که به صفات خوف و امید گرفتارند، به نوعی تحت تأثیر شادی و ناخوشنودی خداوند هستند. در نهایت، اشاره به آن است که بهشت و عذاب نیز در دست خداوند قرار دارد.

هوش مصنوعی: ای خداوند، شنیده‌ام که تو به من لقب حسان داده‌ای. بله، هر که را تو از احسان خود انتخاب کنی، حسان خواهد بود.

هوش مصنوعی: کدام افتخار از این بالاتر است که کسی مانند آصف بگوید محمد، پادشاهی چون محمد است و قاآنی به خوبی او را ستایش کرده است.

هوش مصنوعی: بیا تا زمانی که طعم شیرین محبتت وجود دارد، جز لذت زندگی چیزی دیگری نمی‌توان چشید. و تا زمانی که زهر خشم تو وجود دارد، هیچ دارویی جز مرگ نمی‌تواند درمانش باشد.

هوش مصنوعی: دوستی جاودانه و همیشگی مانند خضر باشد، اما در عین حال مکان او همواره در میان خطرات و دشواری‌ها مانند شیر و ماری است که در آنجا حضور دارند.

هوش مصنوعی: دوستت در این دنیا روزی را تجربه کرد که فراموش‌نشدنی و پایدار بود، اما آن روز به قدری خاص و بی‌نظیر است که شبیه به روز پنجاهم از آغاز الف است و تنها در یک لحظه درمی‌یابیم.