هوش مصنوعی: شب گذشته از سوی شهزاده اردشیر، نامه‌ای مژده‌آور برای من آوردند.

هوش مصنوعی: من او را در آغوش گرفتم و بوسیدمش، و از آن لحظه، ذهنم پر شد از عطر و زیبایی.

هوش مصنوعی: بر روی سیم‌های پخش شده، عطر خوش مشک وجود داشت و بر روی موی نامنظم، مانند قیر، رنگی تیره نشسته بود.

هوش مصنوعی: با شنیدن سخن او، انسان‌های ناشنوا به شنیدن می‌پردازند و کسانی که قادر به دیدن نیستند، با نگاه به کلامش بینا می‌شوند.

هوش مصنوعی: گفتی که موهای سیاه و پیچیده‌ات همانند حوریان زیباست و در پارچه‌ای نرم و لطیف پیچیده شده است.

هوش مصنوعی: چند ماهی زیبا در آبگیر نقره‌ای رنگ، در کنار هم شنا می‌کنند.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم آن کلمات زیبا را بشنوم و آن نوشته خوش‌فرم را ببینم.

هوش مصنوعی: وقتی دل من به خوبی می‌شنود، اعضای بدنم هم مثل جانم بینا و آگاه می‌شوند.

هوش مصنوعی: تو مدام شعر خواندی و من هم پیوسته بر قلم هنرمند پسرِ شاه اردشیر ستایش کردم.

هوش مصنوعی: انسان باید چشم‌امید به خدا داشته باشد و از هرگونه ظلم و ستم در دنیا به او پناه ببرد. همچنین، در زمان سختی‌ها و مشکلات، خلق و مردم باید از او مدد بگیرند و به او تکیه کنند.

هوش مصنوعی: دل او به عمق دریا است و سخاوتش به اندازه ابرها که باران می‌بارند.

هوش مصنوعی: کشوری که از ستاره "سمک" (از صورت فلکی) نشأت گرفته است، تا "سماک" (ستاره دیگر) نام و آوازه‌اش به طبقه‌های بالا و حتی به آسمان‌ها رسیده است.

هوش مصنوعی: بخشش او به نیازمندان همیشه آماده است، اما او همیشه در تلاش برای کشف و فهمیدن دلایل این بخشش است.

هوش مصنوعی: در برابر دشمن، خشم او از آتش تنور در نان تازه بیشتر است.

هوش مصنوعی: در دل سنگ، سرمایه‌اش به اندازه‌ای ارزشمند است که حتی از دستان یک خباز که در حال ورز دادن خمیر است، پرتحرک‌تر و فعال‌تر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: در کوه سنان، زیبایی و ظرافتی وجود دارد که حتی از ظرافت سوزن خیاطی در پارچه ابریشمی هم بیشتر است.

هوش مصنوعی: دنیا به اندازه‌ی طساوج برای دریا کوچک است و برتری جود بر آن مانند نَفیر است.

هوش مصنوعی: حکم او به‌گونه‌ای است که آسمان هم تحت تأثیر آن قرار می‌گیرد، همان‌طور که اداره‌کردن یک کار به دست یک مدیر انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: در پیشگاه او که بزرگ و با ارزش است، آسمان همچون نوکری فرمانبردار عمل می‌کند و تمام جهان در تسخیر حکم و اراده اوست.

هوش مصنوعی: کسی که از تیغ خطرناک او می‌ترسد، به این دلیل است که آتش جهنم به شدت می‌تواند از نفس‌های او شعله ور شود.

هوش مصنوعی: چرخ (سرنوشت) به قدری ناهنجار و نفرت‌آور است که فرد، به خاطر ناراحتی و ناامیدی‌ای که از آن دارد، فریاد می‌زند و از حقیقت وجودی‌اش کناره‌گیری می‌کند.

هوش مصنوعی: به شنونده بگو که با وجود میل زیاد، بدون تلاش زبان نمی‌تواند او را به خوبی توصیف کند.

هوش مصنوعی: ای گردونه زمان، من بر یاری تو امیدمندم و ای دنیا، من به لطف تو پناه آورده‌ام.

هوش مصنوعی: شهرت و قدرت نوشتار تو مانند دریاست و با وجود این که هیچ کس صدای آن را نمی‌شنود، تأثیرش همچنان محسوس است.

هوش مصنوعی: محبت و دوستی که هیچ‌کس به اندازه آن نداشت، در برابر تصمیم تو مانند یک ذره ریز و بی‌اهمیت شد.

هوش مصنوعی: دریایی که هیچ‌کس ثروتمندتر از آن نیست، با احسان و generosity تو مانند یک قطره کم‌ارزش شده است.

هوش مصنوعی: اگر چیزی مورد نیاز یا خواسته یک فرد باشد، ممکن است به طرق مختلف به آن اشاره کند، به‌خصوص اگر آن چیز برای او اهمیت ویژه‌ای داشته باشد. در اینجا به احساس نیاز و وابستگی یک کودک به مادرش برای کسب نیازهای اولیه‌اش اشاره می‌شود.

هوش مصنوعی: در این جهان، زمانی که چیزی وجود ندارد، دیگر رازهایی هم در پس پرده آسمان نیست و نشانی از آن درک شناسان نخواهد بود.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که شادی و خوشحالی زمانی بیشتر خود را نشان می‌دهد که در یک وضعیت مناسب و با جلال قرار گیرد.

هوش مصنوعی: در اندیشه‌های عمیق انسانی، دنیایی از دانش و آگاهی وجود دارد که می‌تواند به راحتی به توهم و خیال تبدیل شود.

هوش مصنوعی: تمامی اعضای او از شادی و نشاط به حرکت درمی‌آیند، چرا که وقتی دبیر تو را ستایش کند، احساس شادابی می‌کند.

هوش مصنوعی: بدن جهنم از ضربه‌های تو می‌لرزد، مانند بدنی برهنه در سرما.

هوش مصنوعی: تا زمانی که دنیا گسترده و پهناور باشد، مانند باغ بهشت خواهد بود.

هوش مصنوعی: زندگی جاودان و پیروزی از آغاز، نصیب این یکتای یاری‌دهنده باد.