هوش مصنوعی: دوست من از آنچه که تا کنون دیده‌ام بهتر است، امیدوارم که تا سال آینده او به مراتب بهتر شود.

هوش مصنوعی: یک بوسه به تعداد زیادی از خواهش‌ها و التماس‌های من نمی‌ارزد. امسال به طور طبیعی و بدون هیچ تلاشی برای من هزار بوسه می‌دهد.

هوش مصنوعی: امسال به اندازه‌ای لب زیبا و نازک او را بوسیده‌ام که حالا حرف‌های او هم بوی بوسه می‌دهد.

هوش مصنوعی: او در تلاش است که از من فاصله بگیرد، اما من همواره با محبت و عشق به او نزدیک می‌شوم و سعی می‌کنم محبت‌هایم را به او تقدیم کنم تا بتوانم دوباره او را به آغوش بگیرم.

هوش مصنوعی: از آن طرف، بوسه‌ای که بر من زده شد، کارش اثر گذاشت. حالا دیگر، هر بار که می‌بینم، متوجه می‌شوم که از بوسه نمی‌توان انکار کرد.

هوش مصنوعی: شعر خود را به عنوان نشانه‌ای از شخصیتش قرار داده و به همین خاطر، رفتار او با من تغییر کرده است، به طوری که دیگران نیز این تغییر را مشاهده می‌کنند.

هوش مصنوعی: ای خدا، این زشت‌روی بی‌پولی که به خاطر کم‌فکری‌اش زندگی را سخت می‌گیرد، آیا می‌تواند با شیرینی و محبت پسران تغییر کند و بهتر شود؟

هوش مصنوعی: هر جا که باشد شعر و نغمه‌ای از عشق و زیبایی، در این مکان، هر لحظه به دنبال زیبایی‌ها هست و با اشعارش دام به چنگ می‌آورد.

هوش مصنوعی: لب خوبان شیرین‌تر و جذاب‌تر از مگس عسل است و من هیچ عنکبوتی را ندیده‌ام که مانند او مگس عسل را شکار کند.

هوش مصنوعی: حکیمان می‌گویند که در دنیا هیچ چیز خوب و زیبایی وجود ندارد که بدون زحمت و مشکلات همراه باشد. لاله زیبای طبیعت همیشه نشانه داغ و رنجی است، شکر هم بدون مگس نمی‌تواند وجود داشته باشد و گل‌ها نیز همیشه خارهایی دارند. در واقع، زیبایی‌ها و خوشی‌ها غالباً با درد و سختی همراه هستند.

هوش مصنوعی: فقط در کنار زیبایی‌ها نمی‌توان به خوشی و لذت واقعی دست یافت و ممکن است که در کنار زشتی‌ها و ناپسندی‌ها، شیرینی زندگی را تجربه کرد.

هوش مصنوعی: به هر حال، اگر تو من را به خاطر خشم خودت ببوسی، باید بگویی که چه کسی را دو بار می‌بوسی.

هوش مصنوعی: امسال وقتی که بر صورت و لبش بوسه می‌زنم، می‌شمارم که شصت را به جای شش، سی را به جای سه و چل را به جای چهار می‌شمارم.

هوش مصنوعی: شعر از زبان من بیرون می‌آید و لذت می‌بخشد، مانند بوسه‌ای که به کسی داده می‌شود. خوشا به حال آن کسی که مثل من، در فروش شعر، هنر خود را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: هر کس که یکی از اشعار من را بخواند، حالتی به او منتقل می‌شود و به جای آن، هزار بوسه از او دریافت می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر کاغذ شعر من را پاره می‌کردند، تو دیگر دارویی نمی‌خریدی، ای عطار!

هوش مصنوعی: اما امسال به پیروی از بت ساده‌ام، شعر من کم‌نظیر در بازار رونق دارد.

هوش مصنوعی: دوست من تنها این‌طور نیست که هر جا زیبایی وجود داشته باشد، به دنبال شعر و غزل و زیبایی در کنار من باشد.

هوش مصنوعی: هر زنی که شعری از من را بخواند، به تو بسیار علاقه‌مند خواهد شد، مثل هزاران گل سرخ.

هوش مصنوعی: شعر من مانند عزای یک پری شده و به گونه‌ای جادوئی است که صورت‌های ساده را به سمت خود می‌کشاند.

هوش مصنوعی: اگر شعر من به زیبایی موهای نازنینان آراسته شود، آن‌گاه به آرامشی دست می‌یابد که انگار با جادو و افسون مار همراه است.

هوش مصنوعی: هر کسی امروز شعر من را بفروشد، به اندازه‌ای که به دست آورد، از دانش و فهم بیشتری برخوردار خواهد شد؛ این دانش نمی‌تواند با نقرهٔ خالص تاجران برابری کند.

هوش مصنوعی: شاعر به این اشاره می‌کند که خدمتکار خانه‌اش شعری که او نوشته را می‌دزدد و به جای آنکه به ارزش واقعی آن توجه کند، آن را در بازار به قیمت پایین‌تری می‌فروشد.

هوش مصنوعی: هر شب دوست مانند خوشه‌ای از گل‌ها به سراغ من می‌آید و من از لب‌هایش شیرینی و لذت زیادی دریافت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من اکنون به خاطر لب‌های یاقوتی‌ات،‌ شوری از عشق و زیبایی را در وجودم حس می‌کنم و هر لحظه با اشعار تنم درگیر هستم.

هوش مصنوعی: شعر من مانند ابریشم گیلان است که در شهرها و مناطقی که پیله‌وران در آن فعالیت می‌کنند، استفاده می‌شود.

هوش مصنوعی: شعر من اغلب به این صورت مورد توجه و پسند افرادی قرار گرفته که در مقام‌های بزرگ و محترم هستند.

هوش مصنوعی: او زیبایی‌ای دارد که هم نام و هم شکلش دلربا و خیره‌کننده است، گویی از آغاز زمان برای زیبا بودن خلق شده و زیبایی‌اش مانند نسیم بهاری تازه و دلنشین است.

هوش مصنوعی: آنکه در پی دوری از بلاها و مشکلات شب و روز است، به دور از تمام این مسائل، با هوشیاری و احتیاط به زندگی خود ادامه می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر ابر بهار از اراده او بخواهد، به جای گل تنها یاقوت‌ها از باغ می‌روید.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که دستان او مانند آتش می‌سوزد و هیچ کس نمی‌تواند یک نفس آرام در کنار او بکشد.

هوش مصنوعی: پنج ماه است که در آب دریایی به اندازه یک کفش پنج انگشت زندگی می‌کنم. هرچند که هیچ ماهیی ندیدم که ارزشمند و جواهرگونه باشد.

هوش مصنوعی: در میان کائنات، در حیاط زندگی، یکی از مخلوق‌ها، مار بودن نامش کلک. اما این مار، با دیگر ماری‌ها متفاوت بود. او دارای طبیعتی لطیف و خوشبو بود، شبیه بوی مشک. رفتار و ویژگی‌های او نشان می‌دهد که هر مخلوقی می‌تواند فرق کند و جنبه‌های خاص خود را داشته باشد.

هوش مصنوعی: مار را دیده‌ای که چگونه بر روی سطح نقره یا شن، جواهر می‌بارد؟ یا شنیده‌ای که چگونه مشک را بر کافور می‌پاشند؟

هوش مصنوعی: مار را دیده‌اید که آیا زهر خود را به دل می‌افشاند یا در عوض خاک سیاه می‌خورد؟

هوش مصنوعی: اگر ماری را دیده باشی، می‌توانی ببینی که مانند زنبور عسل، شهد و سم خود را رها می‌کند. همچنین اگر نخیلی را دیده باشی، می‌فهمی که مانند آن درخت، میوه و بار خوبی به دنیای ما می‌آورد.

هوش مصنوعی: چوب نی به شکل طوطی‌ای است که شکر را می‌شکند و از آن سو، بوی خوش به طرف هند می‌وزد.

هوش مصنوعی: اگر طوطی پرهای سبز و منقار قرمزی داشته باشد، طوطی دیگری هم وجود دارد که پرهای طلایی و منقار سیاه دارد.

هوش مصنوعی: اگر عنبر از دریا به کفش نیافتد، جای تعجب نیست که مردم از دریا بار بیاورند.

هوش مصنوعی: ای کسی که اگر نشانهٔ تدبیر و عقل تو بر دشمنان نمایان شود، در دل تقدیر و سرنوشت، رازهای پنهان را خواهند دید.

هوش مصنوعی: زمانی که وجود تو به عرصه دنیا قدم گذاشت، آسمان برای ثبت و نشان دادن تو بر در مغازه عدم کوبید.

هوش مصنوعی: قلم تو در صبحگاه مانند شعر سرودن است، گویی که روح بر پر جبرئیل نقش می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر تو بگویی که من پیامبر هستم و شعری که می‌سرایم معجزه است، من اولین کسی خواهم بود که به پیامبری تو اعتراف می‌کنم.

هوش مصنوعی: اگر کسی مانند کوزه‌ای که از آن می‌توان جام جم را بیرون آورد، برای تو افتخار و بزرگی بسازد، به جای کوزه، همه عالم را به تو تقدیم می‌کند.

هوش مصنوعی: دوست عزیز، از تو درخواست دارم که قبل از اینکه به شیراز سفر کنم، از شاه یک تیول در فارس برایم بگیری.

هوش مصنوعی: پادشاه فرمود: تو مالک و صاحب سخن هستی، اما مانند رعیت، شاعران باید به تو مالیات بدهند.

هوش مصنوعی: این متن به نوعی به تفاوت میان افراد و وضعیت‌های اجتماعی در یک جامعه اشاره دارد. به طور کلی این مفهوم را می‌توان به این شکل بیان کرد که بهتر است به جای توجه به محدودیت‌های تحمیلی و نامناسب، به وضعیت‌ها و شرایطی که برای هر فرد یا گروه خاص قابل قبول و ارزشمند است، تمرکز کنیم. در این راستا، بر روی آنچه که در زندگی تجربه می‌شود و ارزش‌های مرسوم در جامعه تأکید می‌شود.

هوش مصنوعی: در آن روز خاص، به طرز شگفت‌انگیزی شخصی زنده بود به نام مستوفی، که به واسطه‌ی فضل و رحمت فراوان خداوند، مورد لطف و مهربانی قرار گرفت.

هوش مصنوعی: گفت آن بهتر است که به قصابان دستور دهیم تا در شعرهایشان زبانشان نرم‌تر و فصاحت بیشتری پیدا کند.

هوش مصنوعی: سلطان قبول کرد و از آن لحظه به بعد، وقتی که دستور آمدن فارس را از او دریافت کردم، بار سفر را بر دوش گذاشتم.

هوش مصنوعی: زمانی که به شیراز رسیدم، در هر گوشه‌ای از شهر، به سوی معشوقی سنگدل و با چهره‌ای نقره‌ای جذب شدم.

هوش مصنوعی: عشقی بی‌پیرایه و بی‌تکلف که موهای سیاهش بر چهره‌اش، مانند دسته‌ای از سنبل‌هایی است که از درختان گلنار می‌روید.

هوش مصنوعی: لب او با تمام زیبایی‌ها و شیرینی‌هایی که داشت، من را شگفت‌زده می‌کند که چرا چشمانش در رنج و ناراحتی هستند.

هوش مصنوعی: در غیر از نشانه‌های زیبای زلف او، چیزی ندیدم که شبیه گروهی مورچه‌ها در تاریکی شب به ردیف و صف در حال حرکت باشند.

هوش مصنوعی: جز زیبایی چهره‌اش، چیزی ندیدم که بتواند در دل شب تار، نور و روشنی را به ارمغان بیاورد.

هوش مصنوعی: در تمام عمرم، جز چهره زیبا و دلربای او چیز دیگری ندیدم که زیبایی‌اش مانند پود لطیف و نازک باشد و نیکویی‌اش چون تارهای زیبا جلوه‌گر باشد.

هوش مصنوعی: زلف‌های پیچیده او مانند طوماری است که در آن ویژگی‌ها و غم‌های دل‌ها به تصویر کشیده شده است.

هوش مصنوعی: من به دنبال روش‌های رایج نرفتم، زیرا دیوانه عاشق زیبایی‌ها، هرگز به دنبال کار نمی‌افتد.

هوش مصنوعی: اما امسال که کیسه‌ام از طلا خالی شده، من بدون سرمایه مانده‌ام و محبوب من از من دوری می‌کند.

هوش مصنوعی: سرو زیبای من به دلایلی دلتنگ و ناراحت شد و به خاطر این دلنگرانی، از زیبایی و جذابیتش مانند شاخهٔ چناری که از سیم خالی شده باشد، کاسته شد.

هوش مصنوعی: به خودم گفتم که بی‌خیالی و سرگرمی را در پیش بگیر، تا اینکه از این عشق و محبت دل بکنم و از غم و اندوه رها شوم.

هوش مصنوعی: به محض این‌که کارت به دیگران محول شده، اکنون زمان آن است که خودت را آماده کنی و با دوستانت همکاری کنی تا به هدف برسی.

هوش مصنوعی: برای دست‌یابی به نعمت‌ها و کرامت‌های یک شخص بزرگ، باید از خودگذشتگی کرد و بعضی از خواسته‌ها را فدای او نمود.

هوش مصنوعی: ناظم کشور جم، که میرزای عجم و شیر سرزمین اجن است، دشمنی دارد مانند دریای عظیم که همواره با بزرگواری و وقار خود در دل کوه‌ها قرار دارد.

هوش مصنوعی: رفتم و صحبت کردم و او پذیرفت. در همان لحظه گفت به منشی بزرگ عبدالله نامه‌ای بنویس.

هوش مصنوعی: از قاآنی درخواست کن که از او اجازه بگیری و هر چیزی که دلش می‌خواهد را امضا کن.

هوش مصنوعی: او با قلمش خطوطی زیبا و پرجزئیات نوشت و در حالی که زانو زده بود، نامه‌ای مانند پر طاووس را با رنگ‌ها و طرح‌های متفاوت به رشته تحریر درآورد.

هوش مصنوعی: من از میرش دور شدم و با تابش خورشید، به سرعت او را گرفتم و صد بار از عمق وجودم او را بوسیدم.

هوش مصنوعی: اما باز هم بار سنگینی بر دوش دارم، ولی اگر کمکی از جانب تو به من برسد، بار من سبک خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر سال که گذشت، مقام و رتبه‌ی آن ده (عشر) کمتر می‌شود و این کم شدن برای من که دل پر رنجی دارم، بسیار سخت و آزاردهنده است.

هوش مصنوعی: امید دارم که تو از سهم خود به من عطا کنی و من نیز همانند تو به کودکان کوچک کمک کنم.

هوش مصنوعی: دیگر خواسته‌ام این است که آن امضا را مانند فرخار با زیبایی از قلم خود بیافریند.

هوش مصنوعی: او به دستور خود، نامه‌ای برای کلانتر می‌نویسد و می‌گوید که فلان چیزی را به تو بدهد و در عذرخواهی هم تأکید می‌کند.

هوش مصنوعی: در ابتدای سال، مبلغ مورد نظر را از دامدار بگیر و تلاش کن تا مبلغ را به دست آوری و فردی را برای جمع‌آوری آن تعیین کن.

هوش مصنوعی: به همین شکل هر سال به او پاداش نقدی بده، تا از دل و جانش برای ستایش شاه شعری سرود.

هوش مصنوعی: من هر سال از شاه هدیه‌ای می‌گرفتم، اما نه امسال و نه سال‌های گذشته چیزی به من نرسید.

هوش مصنوعی: میر دستور داد که تو بنویسی و خود نیز چند نامه به دربار شاه شیرشکار بنویسد.

هوش مصنوعی: شاید عاطفت و محبت بزرگی از سوی مولا به من عطا شود، چرا که خوشبختی من به دست او و برکت اوست.

هوش مصنوعی: بر اساس رسم و عادت من، اگر از من پاداشی به درستی افزوده شود، بدنم از رنج‌ها در امان خواهد بود و جانم از درد و رنج آسوده خواهد شد.

هوش مصنوعی: اگر مرا مرخص کنی، می‌خواهم به ری بیایم تا در خدمت تو باشم، امیدوارم کارهایم مثل کار نگار به خوبی پیش برود.

هوش مصنوعی: اگر این سه کار با لطف و همراهی تو به خوبی انجام شود، هم به سر و جان تو بستگی دارد و هم من از اینکه در این دنیا وجود دارم شرمنده نیستم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم به طور مختصر توضیح دهم تا نتوانی سخنرانیت را طولانی کنی و ذهن من خسته نشود.

هوش مصنوعی: می‌خواهم خانه‌ای بخرم که به زیبایی باغ بهشت باشد و چهره‌ی ساده‌ و زیبا را بر دیوار آن نقش بزنم.

هوش مصنوعی: من شاهدی خشمگین به دست می‌گیرم که به جای زدن سیلی و مشت، هر لحظه از میان بند و زنجیر، ناله‌ام را به گوش می‌رساند.

هوش مصنوعی: صورت زیبا و دلربا، با ویژگی‌های خاصی مانند چهره‌ای شبیه گل و قدی همانند سرو، لبانی به رنگ لاله و نسرینی، همه اینها با جذابیتی گرانبها در دل می‌نشیند. خطوطی تیره و روشن بر چهره‌اش، زیبایی او را دوچندان کرده است.

هوش مصنوعی: لبانش مانند میگونی است که وقتی بر روی ماه نقطه‌ای از شنگرف می‌نشاند، دور آن نقطه دایره‌ای از زنگار ایجاد می‌شود.

هوش مصنوعی: در خانه تمامی وسایل خوشی و شادمانی را جمع می‌کنم، از شراب و آلات موسیقی مانند بربط و نی و عود و دف و تار.

هوش مصنوعی: من تا صد خم کهنه را با قیر پر می‌کنم، اما خوشحالی من از صد خروار انگور شیرین به خاطر سرسبزی و زندگی است.

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عمل برداشت انگور صحبت می‌کند و به شکلی توصیف می‌کند که دانه‌های انگور را در ظرفی می‌ریزد و constantly از آن شراب می‌نوشد، چه در شب و چه در روز. این اشاره به لذت‌بردن از زندگی و غرق شدن در لذت‌های آن دارد.

هوش مصنوعی: تا وقتی که به حالت جنون بیفتد و کف از دهانش بیافتد، رنگ آب انگور از آب انار نیز سرخ‌تر خواهد شد.

هوش مصنوعی: از آن حالتی که در مستی دارم، به گونه‌ای است که حتی در بیداری نمی‌دانم که آیا در شیراز هستم یا در بلغار.

هوش مصنوعی: هر وقت که مشغول نوشیدن شراب می‌شوم، یاد تو برایم زنده می‌شود و به جای تو، بوسه‌ای به صورت محبوبم می‌زنم.

هوش مصنوعی: من مدام جام را پر می‌کنم و بر چهره‌ی محبوبم بوسه می‌زنم، مدام شراب می‌نوشم و از لب یارم نقل و حکایت می‌شنوم.

هوش مصنوعی: هر شب بر تخت تو رخت می‌پوشم، درست مانند اینکه کبک دری بر کوهسار می‌نشیند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خداوند در روز قیامت مرا ببخشد، به خاطر خطاهایم همه چیز را در مدح و ستایش تو بیان می‌کنم و در عوض از او طلب بخشش می‌کنم.

هوش مصنوعی: سال‌های عمر تو مانند تحلیل قدرت خانه‌های شطرنج است، هرچند تلاش کنی، به سختی می‌توانی شمارش کنی.

هوش مصنوعی: فرخی، هرچند شعرهایی به این شکل و با این قافیه‌ها در غزنین سروده است، اما آنچه من در مورد این شهر دیدم، متفاوت و منحصر به فرد است.

هوش مصنوعی: هر کس که بر روی قبر او این شعر را بخواند، باید آن را با تحسین بگوید و در برابر عظمت او احساس شور و نشاط کند.