هوش مصنوعی: سلطان به کسی که اختیار امور را در دست دارد، جامه‌ی فاخر و زیبا می‌دهد و او نیز از سر لطف و بزرگواری جامه‌ی خود را به من می‌بخشد.

هوش مصنوعی: اگر شاه به او لباس عطا کند، برای من عجیب نیست؛ زیرا من غلام خاص او هستم و او هم غلام شهریار است.

هوش مصنوعی: او به خدمت خسرو می‌آید و من هم در وصف او شعر می‌گویم. اویی که جانش را برای پادشاه فدای او کرده است، با تمام وجود به او عشق می‌ورزد.

هوش مصنوعی: پادشاه لباس سلطنتی‌اش را به او می‌دهد، زیرا او نهرهای آب را از هر سو به جریان انداخته است.

هوش مصنوعی: شخصی برای من لباس زیبایی می‌آورد که من نیز از عمق احساسات و طبع خود، اشعاری دلنشین و شگفت‌انگیز خلق کرده‌ام.

هوش مصنوعی: هر دو طرف در سخن و بیان خود از اهمیت و اعتبار خاصی برخوردارند، اما تفاوت آن‌ها در نوع بیانشان است. من در کلام خود آزادانه صحبت می‌کنم، در حالی که او مانند آب در جویبار به آرامی و با قاعده جریان دارد.

هوش مصنوعی: آب، تشنگی فرد تشنه را برطرف می‌کند، اما خود من را بیشتر تشنه می‌کند. فقط کسی که هوشیار است، این حقیقت را درک می‌کند.

هوش مصنوعی: عطر و بوی آب این نهر از گل سنبل در چمن دلپذیرتر است و بوی شعر من از بوی سنبل زلف محبوبم شیرین‌تر.

هوش مصنوعی: آب نهر در حال جریان است و بخار یا دودی از زیر گل‌ها بالا می‌رود. شعر من نیز به مانند همین آب، با عشق و احساس به سوی معشوق می‌روید و در حال بالا آمدن است.

هوش مصنوعی: شعر من همانند آبی است که در فصل بهار با روی دوست، افزایش می‌یابد. در این زمان، آب نهر او نیز در فصل نو بهار بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: او آبی را مانند آب زلال و پاک زمزم به درون نهرها آورد، و من از اشعار خود آبی شیرین و خوشگوار مانند کوثر تهیه می‌کنم.

هوش مصنوعی: او از دور دست، آب دیوانه و عشق را به خاطر خود می‌آورد، در حالی که من با تمام دانش و تجربیاتم، به یاری پروردگار، آب را به دست می‌آورم.

هوش مصنوعی: من باید آب را از مشک زلف محبوبان بنوشم، و آب او به خاطر تابش آفتاب آسمانی بخار می‌شود.

هوش مصنوعی: آب خروشان شعر من از دوات و قلم جاری است، در حالی که آب نهر او نماینده کوه‌ها و بیابان‌هاست.

هوش مصنوعی: خون تازه به جان حیوانات از آب نهر می‌رسد، و شعر من هم جان تازه و آگاهی را به روح خواننده می‌بخشد.

هوش مصنوعی: باغ‌های شهر با آب نهر او سرسبز و پربار می‌شوند و ثمره‌ی باغ‌های فضیلت هم از آب شعر من به وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: از آب نهر او که به باغ گل و ریحان دمیده، شعر من مثل آبی است که دوستان را با آرامش و وقار سیراب می‌کند.

هوش مصنوعی: او از آب نهر پادشاه برای خود آبرو به دست آورد، اما من از آب شعر برای ایجاد اعتبار و حیثیت خود استفاده کردم.

هوش مصنوعی: او به خاطر آب نهر و سیراب شدن از آن، بر امیران و بزرگان افتخار می‌کند، اما من به خاطر شعر و خلاقیت کلامی‌ام، بر شاعران و ادیبان افتخار می‌کنم.

هوش مصنوعی: شعر من مانند شهرت او در تمامی دنیا منتشر است و قدرت او مانند شعر من در این زمان به جریان افتاده است.