هوش مصنوعی: نیکان این سرزمین قسم خورده‌اند که هر کس از ری به سمت فارس برود، صاحب قدرت و اختیاری خواهد شد.

هوش مصنوعی: همه در یک مکان جمع می‌شوند مثل یک گروه از فرشتگان، و البته به رغم مشکلات زمان، یک هفته به خوشگذرانی و لذت می‌پردازند.

هوش مصنوعی: بدون خودبزرگ‌بینی، بدون تظاهر و بدون هیچگونه دعوا و جدلی، از من می‌خواهند که بی‌نهایت بوسه را به‌عنوان پاداش دریافت کنم.

هوش مصنوعی: من نیز برای هر یک از آن‌ها نذر کرده‌ام که چندین هزار بوسهٔ شیرین و خوشمزه بزنم.

هوش مصنوعی: ماهی دو بار به خاطر امیدی که در دل دارم، صبح و شب منتظر تو هستم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آسمان پر از باران شود، مانند دریا، طبیعت من هم پر از اشک‌های روان است.

هوش مصنوعی: نفس انسانی که از کنترل خارج شده مانند دزدی چابک و فرز از در به درون آمده است، در حالی که از نگهبانان می‌گریزد.

هوش مصنوعی: از جا بلند شدم و به خاطر خشمم فریاد زدم: ای دزد شب، تو کیستی؟ اما او با لبخند شیرینش جواب داد.

هوش مصنوعی: زلف‌های او به شکل حلقه‌هایی زیبا هستند و حالت‌های موهایش همگی فریبنده‌اند. بدنش پر از جذابیت است و چشمانش هم عمیقاً مست و شورانگیز به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: درخت سرسختی در برابر ماه زیبا و درخشان ایستاده و بر چهره‌اش ستاره‌هایی دیده می‌شود و در پس‌زمینه‌اش کوه‌های بلندی قرار دارد.

هوش مصنوعی: در طول تارهای زلف او به اندازه‌ای که چشم می‌بیند، پی در پی چین و حلقه‌هایی وجود دارد که همچون قطاری به هم متصل‌اند.

هوش مصنوعی: در نهایت، هنوز به زمین نرسیده و ننشسته، خندید و گفت خبر خوب اینکه سرنوشت به نفع من رقم خورده است.

هوش مصنوعی: بنشین و بوسه بگیر، سپس بلند شو و drink کن. دنیا به سرعت به خوشبختی ما نزدیک شده، پس بیا و از می بنوش.

هوش مصنوعی: با سرعت از جا برخاستم و آن می را که یادگاری از جمشید بود، به جلو آوردم.

هوش مصنوعی: از آن شرابی که نورش در شب باعث برپایی جنگ افغان در سرزمین قندهار شد.

هوش مصنوعی: از آن می که با درخشندگی‌اش تا روز قیامت اسرار خلقت به طور کامل نمایان شد.

هوش مصنوعی: وقتی جامی دو بار نوشید، لبخندی زیر لب زد و از راه موکب صدر بزرگوار رسید.

هوش مصنوعی: گفت: حالا چه می‌خواهی؟ گفتم: می‌خواهم کنار تو باشم و تو را ببوسم. او به سرعت به سمت من دوید و گفت: این بوسه و این نزدیکی را می‌خواهم.

هوش مصنوعی: راستش، برای من هیچ حسرتی نیست که بوسه‌ای از آن لبی بگیرم که از آن، شعرهای ستایش‌گرانه را بارها شنیده‌ام.

هوش مصنوعی: بغیر از اراده و خواسته‌ام، لب‌هایم به شوق بوسه‌اش حرکت می‌کنند، به گونه‌ای که برگ‌های نو روی درخت از نسیم بهار تکان می‌خورند.

هوش مصنوعی: زمانی که تصمیم گرفتم او را ببوسم و لب‌هایم را روی لب‌هایش بگذارم، ناگهان صدای شلوغی و خروشی به گوش رسید.

هوش مصنوعی: من از جایی که هستم فاصله گرفتم و مانند آفریدون که با گرز خود به مبارزه برمی‌خیزد، به دنبال حل مشکلات و گره‌گشایی هستم.

هوش مصنوعی: من هم به مانند شیر با قدرت و ابزار خود آماده نبرد هستم و چنگال‌هایی تیز کرده‌ام تا به جنگ بپردازم.

هوش مصنوعی: صدای خندهٔ یک کبک از دور به گوش می‌رسد و من به خاطر این شور و نشاط، دلم آرام و قرار ندارد.

هوش مصنوعی: یکباره خانه پر از نور شد، طوری که گویی آسمان ستاره‌هایش را بر زمین می‌باراند.

هوش مصنوعی: همه زیبایی‌های ترک از در وارد شدند، در حالی که موهای خود را آراسته و شانه کرده بودند.

هوش مصنوعی: صورتش مانند نوری درخشان است و چهره‌اش به رنگ گل می‌ماند. گیسوانش همچون حلقه‌های زنجیر و به شکلی مانند مار، زیبا و دلربا هستند.

هوش مصنوعی: یک باغ زیبا و دلپذیر پر از نعمت‌ها و زیبایی‌ها که به لطف موهای خوشبو و زلف‌های جذاب، جذاب‌تر شده است.

هوش مصنوعی: چشم‌های زیبا و فریبنده، مانند جعبه‌هایی پر از تیر، هستند که قلب‌ها را هدف قرار می‌دهند. ابروهای آن‌ها نیز مانند تیغ‌هایی تیز و خطرناک، در زیبایی‌اشان شکلی فریبنده ایجاد کرده‌اند.

هوش مصنوعی: تار کتان که به دور کمر بافته شده، به جای کمربند استفاده شده و تل سمن به عنوان تزئین در لبه‌ی دامن قرار دارد.

هوش مصنوعی: سیمن، به خاطر شور و شوقی که دارد، به‌صورت رقصان و پرجنب‌وجوشی در میان جمعیت حرکت می‌کند، گویی که زمین به لرزه درآمده و کوه‌ها نیز به تکاپو افتاده‌اند.

هوش مصنوعی: چشم‌هایشان به دو رنگ تقسیم شده بود؛ یک نیمه سفید و نیمه دیگر سیاه. نیمی از آن مانند صبح روشن بود و نیمی دیگر مانند شب تاریک.

هوش مصنوعی: از آن طرف سفید، من نوری یافتم، اما از آن طرف سیاه، روزم به تاریکی گرایید و شد.

هوش مصنوعی: به من گفتند ای wise و سخن‌سنج، خبر خوشی بده که وعده‌ای که دادند، خالق انجام داد.

هوش مصنوعی: خداوندی که فرمانروایی بر سرزمین فارس دارد، با خوشبختی و سعادت از سمت راست و کامیابی و موفقیت از سمت چپ به این سرزمین آورده است.

هوش مصنوعی: خادمی به انتظار است، تا چه زمانی در اینجا ایستاده‌ای؟ تا وقتی که زین را بر روی اسبش بگذارد و راهی کوه شود.

هوش مصنوعی: به خادمک گفتم: چرا تا به حال در کوچه ایستاده‌ای؟ من بر پشت اسب خود آن زین زیبا را دارم.

هوش مصنوعی: یک خدمتکار با تمسخر گفت که بمان تا آزادی و نشاط چهره‌ات را زیبا کند.

هوش مصنوعی: من آماده‌ام تا به جای اسب باری، تو بر من سوار شوی و این موضوع چیز عجیبی نیست.

هوش مصنوعی: بیا تا زمانی که مدهوش و غافل بودی، بگویم اسبت به یکباره خستگی به جانش افتاده و دوستانت مست و بی‌خیال هستند.

هوش مصنوعی: هیچ وقت فراموش نکن که بارها به تو گفتم اسب خود را نفروش و تمایل‌هایت را کنترل کن.

هوش مصنوعی: ما می‌گفتیم که زمانه بی‌ثمر است، پس چرا سخن بگوییم؟ ما همچنین می‌گفتیم که خداوند کریم و بخشنده است، بنابراین بی‌دلیل ناراحت نباش.

هوش مصنوعی: گفتم که اگر چهارپایی ندارم، نگران نباشم، چون خدای من دو پا به من داده که مرا به هر طرفی که می‌خواهم می‌برد.

هوش مصنوعی: آن خدمتکار دوباره لبخندی زد و زیر لب گفت: "آفرین بر تو و این عقل جایی گرفته‌ات."

هوش مصنوعی: یک قرن بدون انسانیت و اخلاق را تحمل کردی، اما امیدوارم روزی برسد که بتوانی از آن ادب و آموزه‌ها به درستی استفاده کنی.

هوش مصنوعی: امروز به جای اینکه خودت را به سرنوشت بسپاری، به سمت کسی که کنترل اوضاع را دارد، قدم برمی‌داری.

هوش مصنوعی: سرآمد و محبوب‌ترین فرد میان ملت‌ها، فرمانده و حمایت‌کننده‌ی کشورها، یاور زمین و نجات‌دهنده‌ی زمان، شخصیت بزرگ و شناخته‌شده است.

هوش مصنوعی: سلیمان حسین‌خان، فرمانده و مالک مهمی است که به عنوان میر سپاه و محافظ ویژه پادشاه شناخته می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر قلبی که روشن و صاف است، به آسمان تابش کند، اهل زنگبار درخشندگی روشنی معروف رومیان را خواهند یافت.

هوش مصنوعی: ای کسی که صدای نواختن تو موجب می‌شود که دشمنان از ترس و وحشت فرار کنند و صدایی جز صدای فرارشان شنیده نشود.

هوش مصنوعی: اگر دشمن تو به جای سلاح تو به میدان آمده، دلیل اینکه پشتش خمیده و اشکش خونین است، چیست؟ او در حالتی ناتوان و ضعیف قرار دارد.

هوش مصنوعی: عزم و اراده‌ات مانند یک کشتی است که هیچگاه متوقف نمی‌شود، و سخاوت و generosity تو همچون دریایی است که همیشه گسترده و بی‌پایان است.

هوش مصنوعی: اگر اراده و تلاش تو در کوه‌ها باشد، سنگ را به عقیق بدل می‌کند و اگر در دریای بزرگی از عظمت و شوکت تو باشیم، آب را به بخار تبدیل می‌سازد.

هوش مصنوعی: به معنی این است که جهان و کائنات برای همیشه و به طور کامل آفریده شده است و این اتفاق زمانی رخ داد که خداوند انسان را خلق کرد.

هوش مصنوعی: وقتی توصیف زیبایی تو را بنویسم، دستم به قدری می‌لرزد که گویی دستانی لرزانی دارم.

هوش مصنوعی: هرگاه نامت را به زبان بیاورم، زبانم مانند آواز یک ساز خوش صدا می‌شود و نواهای دل‌نواز چنگ و تار را می‌سراید.

هوش مصنوعی: یک روز فکر بخشش و generosity تو در ذهنم خطور کرد و تا روز قیامت از آن در دل من باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: هوا وقتی نسیم وجود تو به دوات من رسید، انگار که از آن، زندگی و شکوفایی به وجود آمد.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد در دوران شما، دشمنان‌تان جز تصور و درخواست کمک از شما چیز دیگری برای گفتن ندارند.

هوش مصنوعی: وجودی بی‌پایان دارد و من در شگفتم که چگونه عظمت تو می‌تواند دایره‌ی هستی را احاطه کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که خیال و اندیشه در حرکت است، تمام نظم و ساختار عالم به تو مربوط می‌شود و تنها در قلمرو وجود توست که جستجو و کشف خاصیت می‌شود.

هوش مصنوعی: هر زمان که نگاه می‌کنم، تمام نشانه‌ها و آثار بخشندگی تو را می‌بینم. فقط وجود من به بخشش تو وابسته است و هیچ چیز دیگری جز این وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر شکوه و جلال تو به‌طوری آشکار می‌شد، موجودیت چیزی فراتر از حالتی که دارد، به خود می‌گرفت.

هوش مصنوعی: عجب است که آیا تیغ تو، خود جهنم است؟ زیرا همه بدبخت‌ها در آن گرفتار می‌شوند و آرامش نمی‌یابند.

هوش مصنوعی: به خاطر عظمت تو، تنگی و محدودیت احساس شده است، به گونه‌ای که دیگر خیال‌ها و تصورات نمی‌توانند جایی برای خود پیدا کنند. اکنون، آن عظمت در مسیر آشکار شده است.

هوش مصنوعی: اگر در بهشت، چهره‌ی زیبای تو را به نمایش بگذارند، در جهنم هم گناهکاران از شادی خواهند رقصید.

هوش مصنوعی: تمام اشعار زیبا و دلنشین من در زمین تاثیر گذاشتند، زیرا مانند لبه‌ی تیز شمشیر تو، شگفت‌انگیز و پر از جاذبه‌اند.

هوش مصنوعی: تمام زیبایی‌ها و ارزش‌ها را در دستان تو می‌ریزد و این موضوع جالب نیست؛ چرا که او همیشه مانند دریا عمان است که در کنار تو قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر خصم تو از زهرهٔ پادشکسته به میدان بیاید، هیچ‌کس در این دشت کینه را نخواهد شناخت و کسی از مرغزار آگاه نخواهد بود.

هوش مصنوعی: تو در generosity و وقایع همچون دریا هستی، که این موج در حال حرکت است و آن دریا ثابت و برقرار است.

هوش مصنوعی: شما در عظمت و وقار خود مانند کوه هستید و در برابر تحول‌ها و نوساناتی که مانند باد به شما برخورد می‌کند، استوار و مقاوم باقی می‌مانید.

هوش مصنوعی: تخم‌هایی که در روز عزیمت تو در زمین پاشیده می‌شوند، هنوز بدون اینکه کشته شوند و به درختی تبدیل گردند، شاخه و میوه‌ای به همراه نخواهند داشت.

هوش مصنوعی: هر جا که نسیم خشم تو بگذرد، گل نرگس از خاک سر بلند می‌کند و با چشمانی پر از اشک، می‌روید.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم به تو در مورد سلطنت به قلمرو فارس تبریک بگویم، این تبریک نمی‌تواند برای تو افتخاری به همراه داشته باشد.

هوش مصنوعی: من به خاطر آمدن تو، سرزمین فارس را تبریک می‌گویم، چرا که به واسطه‌ی حضور تو، فارس به جایی خوشبخت و کامیاب تبدیل شده است.

هوش مصنوعی: زمین بطحا به خاطر وجود حرم، محترم شده است و شهر یثرب به دلیل وجود پیامبر، ارجمند و با اعتبار گردیده است.

هوش مصنوعی: از مقام و مرتبه اویس قرنی معروف شد و از خالص سنگ عقیق یمن نیز شهرتی به دست آورد.

هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی گل‌ها و عطر آنها اشاره شده است که باعث شهرت بوستان شده‌اند. همچنین، از توازن و زیبایی سروها در کنار جویبارها سخن گفته می‌شود که به جذابیت بیشتر این مکان افزوده است.

هوش مصنوعی: برای حفظ سرزمینت، با آن بمان و شادابی را در آن منتشر کن. شادی و نشاط را در زندگی خود بکار و بگذار برکت بیاورد.