هوش مصنوعی: دیشب در خواب دیدم که بهشت خداوندی تازه و شاداب است، بدون اینکه باران بهاری بر آن ببارد و به طور طبیعی سرسبز شده است.

هوش مصنوعی: درختان سرسبز به اندازه‌ی خوشبختی پادشاه زیبا هستند و چشمه‌ی کوثر به اندازه‌ی شیرینی سخنان یک ruler دل‌نواز است.

هوش مصنوعی: در یک سو، موسی و کتابش به احترام در کنار هم قرار دارند و در سوی دیگر، عیسی و کتابش به عظمت در کنار هم هستند.

هوش مصنوعی: داود یک طرف از وجود ماهیگان و زیبایی‌های حوریان را در دست دارد تا در آنجا توانایی‌های خود را به نمایش بگذارد و خود را به عنوان یک هنرمند و زره‌ساز معرفی کند.

هوش مصنوعی: بی‌توجه به زیبایی‌های بهشتی، به سراغ جوانان خوش‌چهره و همیشه شاداب رفتم، چون ارتباطی با زیبایی‌های آسمانی ندارم.

هوش مصنوعی: به خورشید زیبا و دلربا گفتم، ای زیبای درخشان آسمان! و به شمشاد خوش قامت باغ‌ها گفتم، ای افتخار و زینت این گلزارها!

هوش مصنوعی: دست خود را بالا ببرید و آغوش و بغل خود را باز کنید، چرا که بی‌هیچ زحمتی از شما می‌خواهم که دست کم یک بوسه‌ای به من بدهید.

هوش مصنوعی: دهان به شکر باز کردند و گفتند ای آدم غریب، باید در هر کاری صبر داشته باشی.

هوش مصنوعی: در فضای غریب و دور از وطن، نفسی تازه کن و با دمی سرشار، غبار و غم را از چهره‌ات برطرف کن. به آرامی سبیل‌هایت را بیفک و لحظه‌ای احساس سبکبالی و تازگی کن.

هوش مصنوعی: نیم ساعتی را در آرامش بگذران و چند جرعه آب خنک بنوش. این کار به تو کمک می‌کند تا آتش درونت را فروکش کنی. از دو چهره، غبار و کدورت را برطرف کن.

هوش مصنوعی: در هر مکانی که بی‌احتیاطی و جسارت وجود دارد، ممکن است به جان انسان و آینده‌اش آسیب جبران‌ناپذیری وارد کند، مانند نخل‌هایی که به راحتی سر از زمین درمی‌آورند و بار خود را از دست می‌دهند.

هوش مصنوعی: با افرادی که در ناز و نعمت بزرگ شده‌اند، نرم‌تر و مؤدبانه‌تر صحبت کن و قدم به بهشت پروردگار بگذار.

هوش مصنوعی: زیبایی‌هایی که در این دنیا وجود دارند، کافی نیستند؛ چون تو زیبایی‌های بهشتی را نیز می‌خواهی و دوست داری آن‌ها را به دست بیاوری.

هوش مصنوعی: از کنار ما به‌راحتی عبور می‌کنی، در حالی که همیشه ما را با ارزشی از جانب خداوند همراه کرده‌ای.

هوش مصنوعی: شاید برای تو، بوسه‌ها و نزدیک شدن به ما ارزانی شده است، یا اینکه ما به خاطر وصل شدن به تو دچار جرم و گناه شده‌ایم.

هوش مصنوعی: گفتم که این موارد مهم نیست، اما کسی که به ستایش شاه می‌پردازد، از زبان من شیرینی می‌ریزد و بارها درباره او می‌گوید.

هوش مصنوعی: هر کجا که بروی و به دنبال خوشبختی باشی، وقتی مرا ببینی، به طور ناخودآگاه لبم را می‌بوسی.

هوش مصنوعی: آنها با هم گفتند که تو، میرقاآنی، همیشه زنده و پاینده‌ای. ما چندین بار از ملائکه شنیده‌ایم که تو را تحسین کرده‌اند.

هوش مصنوعی: در اینجا شاعر به معرفی خود می‌پردازد و می‌گوید که او همان کسی است که به ستایش شاه می‌پردازد. او تأکید می‌کند که قلم او، که خود نمادی از خلاقیت و هنر اوست، از توجه و محبت شاه بهره‌مند شده و با زیبایی خاصی بر کلام او نقش بسته است. به نوعی، او به ارتباط عمیقش با شاه و تأثیر آن بر آثارش اشاره می‌کند.

هوش مصنوعی: وقتی این سخن را شنیدند، به دور من جمع شدند و زیورآلات و زیبایی‌های خود را بر سرم نثار کردند.

هوش مصنوعی: سپس که چشمه‌ی سبز، پرآب و خروشان شد، به اندازه‌ای بوسه‌های شیرین و پرمحتوا به من بخشیدند.

هوش مصنوعی: پس از این گفتم که ای پرندگان باغ ارم، از آنچه می‌پرسم، پاسخی هماهنگ و مناسب بدهید.

هوش مصنوعی: دوستی دارم که چهره‌اش مانند گل است. چشم او بیمار است و من هم شب تا صبح به خاطر او رنج می‌برم.

هوش مصنوعی: اگر خطوطی که بر چهره او وجود دارد از مشک درست شود، مانند موری که در آن غرق می‌شود، و اگر زلف‌های او مانند ماری تاریک و زیبا باشد، تمام این زیبایی‌ها به جان مردم آسیب می‌زند.

هوش مصنوعی: هر جا که سر او را ببینم، از شادی می‌خندم، همان‌طور که کبک از دیدن کوه‌‌ها خوشحال می‌شود و می‌خندد.

هوش مصنوعی: یک فرد با استعداد به طور مداوم و در طول شبانه‌روز درباره بزرگی و فضایل پادشاه سخن می‌گوید و این کار را به گونه‌ای انجام می‌دهد که از او درخواست می‌کنند تا حواسش را جمع کند و دقت بیشتری به خرج دهد.

هوش مصنوعی: هر کسی که در ستایش پادشاه صحبت کند، بهتر از هر کس دیگری است، به ویژه از آن کسی که دوست زیبای چهره و خوش‌صورت است.

هوش مصنوعی: ما در تاریکی شب قرار داریم، در حالی که او مانند روزی روشن است. ما در حال بیماری و رنج هستیم، اما او نماد سلامتی است. او نمیرد و همچون دریای عمان است که پهناور و عمیق است. ما در غم و اندوه به سر می‌بریم و او ما را تسلی می‌دهد.

هوش مصنوعی: ما مانند ماهیم و او مانند نور و زیبایی ماست. ما مانند زمینیم و او مانند آسمان. ما مانند گیاه و او مانند سنگ قیمتی است. ما در حالت خزانیم و او در حالت بهار.

هوش مصنوعی: باز پرسیدم که مهمانی پادشاه بهتر است یا بهشت. پاسخ دادند که ای عالم، خدا را شرم‌دار.

هوش مصنوعی: در فضای جشن و شادی توجهی به یاد بهشت نداشته باش و هنگام حضور در برابر سلیمان، نام نیروهای شر را به زبان نیاور.

هوش مصنوعی: افتخار باغ گل این است که تا شام ابد، عطر و یاد پای خسرو را از خاک خود حفظ کرده است.

هوش مصنوعی: من دوباره گفتم که آیا شانس او از جایگاه بالاتری برخوردار است یا اینکه آسمان در حال لرزیدن است. همه گفتند، ای حکیم باهوش، تو باید بدانی.

هوش مصنوعی: چگونه است که فیل شطرنج از کجا باقی مانده و فیل منگلوس در کجا است؟ و شیر شادروان نیز در کجا قرار دارد؟

هوش مصنوعی: در آن زمان گفتند که ما از تو یک آرزو داریم، این آرزو را به پای شاه تقدیم کن. ای شاه، این آرزو را برآورده کن.

هوش مصنوعی: به دوستانم گفتم که آرزوهایتان را بیان کنید. من نیز همواره خواستار دیدار زیبایانی هستم که دل را به دست می‌آورند.

هوش مصنوعی: دست من به خاطر ناتوانی بوسه زدند و گفتند ای دانا، چشم ما از دور می‌بیند و نمی‌تواند چهره‌ی خوشبخت شاه را ببیند.

هوش مصنوعی: چشم ما را با چیزی واضح و روشن پر کن تا جای دوده و سیاهی نماند. همواره این روشنایی را با خود ببر و در زندگی‌ات داشته باش.

هوش مصنوعی: به امید آنکه با مدح و ثنای خاندان، نام پادشاه تاجدار بر چشم ما نقش ببندد.

هوش مصنوعی: من از این شعر زیبا و دلنشین نوشتم تا شاید مورد تحسین و توجه شاه و جوانان خوش‌خدمت قرار بگیرد.

هوش مصنوعی: این شعر به وصف فردی به نام خسرو غازی محمّد اشاره دارد که برای او آرزوی طول عمر و پایداری دولت و حکومتش از صبح تا شب سرنوشت دارد. شاعر برای او دعای سلامتی و بقا در زندگی و حکومتش می‌کند.