هوش مصنوعی: خداوند را سپاس، از سرزمین فارس که آنجا سرزمین خوشبختی است و مانند آن سرزمین، سرزمینی دیگر را نمی‌توان مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: در زیر آسمان، بر روی زمین، جایی پنهانی وجود دارد که هنوز چشم بینا آن را ندیده است و آن مکان، دیاری خوشبخت و زیبا است.

هوش مصنوعی: هیچ کس در دنیا سابقه نداشته که جایی به این اندازه پر رونق و آباد باشد، همچون مصر در هیچ یک از زمان‌ها و مکان‌ها.

هوش مصنوعی: نسیم او به قدری دلپذیر است که هیچ نسیمی در بهشت به آن نمی‌رسد و هوای او آن‌چنان شاداب و سرزنده است که حتی بهار هم با آن قابل مقایسه نیست.

هوش مصنوعی: از هر لاله‌ای در دمن، کوهی از یاقوت پیدا است و از هر سبزه‌ای در چمن، گنجینه‌ای از زنگار وجود دارد.

هوش مصنوعی: باغ‌های او به بهشت نزدیک است و از انواع میوه‌ها و میوه‌جاتی که در آن وجود دارد، چهره به چهره می‌درخشد.

هوش مصنوعی: به قدری صدای ساری که از دشت بلند می‌شود زیاد است که صدای خنده و شادابی کبک نیز از کوه‌ها به گوش می‌رسد.

هوش مصنوعی: فضای دشت با صداهای موسیقی پر شده و هوای کوه با نغمه‌های نوازندگان آکنده است.

هوش مصنوعی: در اینجا به زیبایی‌های طبیعت اشاره شده است. ابرهای بهاری با رنگ‌های شگفت‌انگیز، هامون را زیباتر می‌کنند و بادی که عطر و بوی خوش بهار را به همراه دارد، در باغ‌ها و گلستان‌ها می‌وزد. این تصویرسازی نشان‌دهنده‌ی شادابی و طراوت فصل بهار و تأثیر آن بر محیط زیست است.

هوش مصنوعی: در اینجا به تضاد بین دو فضا اشاره شده است. دمن (یعنی محلی با حال و هوای سرد و خنک) با طعنه‌ها و زخم زبان‌ها مواجه است، در حالی که چمن (یعنی گلزار و فضای سرسبز) با خنده‌ها و شادابی به سمت کلبه عطار (شخصی که عطرها و بوها را درک می‌کند) می‌رود. در واقع، این ابیات نشان‌دهنده‌ای از تأثیرات منفی و مثبت بر فضاهای مختلف هستند.

هوش مصنوعی: از هر طرف فرشتگان دسته‌دسته می‌آیند و از هر سو صورت‌های قمرگون در صف‌های طولانی هستند.

هوش مصنوعی: شکل و حالت وامق (عاشق) در میان تاب و پیچ زلف‌های محبوبش به گونه‌ای است که مانند بختی که به خواب رفته و از شراب مست است، به خواب و هشیاری نرسیده است.

هوش مصنوعی: از حسادت قلم صورت‌گران شیراز، جنون و زیبایی تو جلوه می‌کند و عیب و نشانه‌های آن نیز با هم وجود دارند.

هوش مصنوعی: هر چیزی که عقل بتواند تصور کند، در آن وجود دارد و هر آنچه را که خیال می‌تواند در آن تفکر کند، در آن بسیار است.

هوش مصنوعی: تمام هنرها و صنایع در هر فروشگاه به صورت زیبا و منظم چیده شده‌اند و همه ویژگی‌ها و جذابیت‌های روم نیز به سمت هر بازار جلب توجه می‌کنند.

هوش مصنوعی: در میان صدهزار چمن، تنها یک‌هزار گل وجود دارد و در هر چمن، هر شاخه از گل هزاران گل دیگر دارد.

هوش مصنوعی: نمی‌توان بر زمین او قدم گذاشت، زیرا بر آنجا پیامبران و رسولان فراوانی وجود دارند.

هوش مصنوعی: این بیت به زیبایی و شکوه یک حصار سفید اشاره دارد و می‌گوید که خداوند چنین حصاری را در زیر این تکه زمین نیافریده است. به عبارتی، این حصار نمادی از زیبایی و قدرت آفرینش است که در موقعیت خاصی قرار دارد.

هوش مصنوعی: در فصل برداشت، نخل‌های سرسبز او در گرمای هوا مانند پیران فرتوتی هستند که باری سنگین بر دوش دارند و به سمت پایین خم شده‌اند.

هوش مصنوعی: از هر درخت تنومندش، میوه‌ای مشخص و برجسته مانند گوی زینتی بر سر قامت محبوب نمایان است.

هوش مصنوعی: نهال طلا را به بار نشسته و درخت نارنجی را به گلهایی زیبا آراسته، جوی آب از رودخانه‌ها روان شده است.

هوش مصنوعی: یک نفر به گونه‌ای است که مشابه خورشید در خط استوا می‌درخشد و دیگری به حالتی است که مانند سیارات در آسمان به حرکت درمی‌آید.

هوش مصنوعی: کوه‌های بلندش با آسمان به آرامی صحبت می‌کنند، مانند عاشقی که رازهای دلش را به معشوقش می‌گوید.

هوش مصنوعی: در هر گوشه از باغ و دشتش شادی و خوشی برقرار است و در کنار ماه و خورشید، هزاران جام پر از شراب وجود دارد.

هوش مصنوعی: به خاطر تصویر ساقی و رنگ شراب و زیبایی گل، هر گوشه‌ای پر از روشنایی و نور شده است.

هوش مصنوعی: به خاطر وجود زیاد قلعه‌ها و دژها، به خاطر تعداد فراوان مکان‌ها و کاخ‌ها، به خاطر فراوانی چراگاه‌ها و دام‌ها، و به خاطر میزان بالای زمین‌های زراعی و املاک، شرایطی ایجاد شده است که نشان‌دهنده‌ی رونق و آبادانی این سرزمین است.

هوش مصنوعی: در حضور او برای کسی فرصتی برای عبور نیست و هیچ مردی نمی‌تواند راهی به سوی او پیدا کند.

هوش مصنوعی: صومعه‌های او مانند بهشت شده و کعبه‌اش برای بزرگان، مساجدش مانند حرم و قبله‌اش برای آدم‌های نیکوکار است.

هوش مصنوعی: منابرش مانند آسمان است که مقام و جایگاه بزرگ و والایی دارد و مسیرهای او همچون افق است که شب و روز با هم تلاقی می‌کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه عارف و عامی (شخص معنوی و شخص عادی) به شدت در جستجوی حقیقت و کمال هستند، از این رو در این مسیر با هم به مشکل برمی‌خورند. این مسأله باعث می‌شود که انسان‌های بافرهنگ و بی‌فرهنگ، با یکدیگر دچار چالش شوند.

هوش مصنوعی: ستاره‌شناسان بدون زحمت و سختی، از جداول نجومی و ابزارهای خود استفاده می‌کنند و بر اساس موقعیت‌های زمانی و ستاره‌های بیدار، اطلاعات لازم را به دست می‌آورند.

هوش مصنوعی: حکیمان هیچ‌گاه نبض بیمار را نمی‌توانند بدون آگاهی کامل تشخیص دهند، پس نمی‌توانند از درد پنهان هر بیمار خبر داشته باشند.

هوش مصنوعی: محاسبان او از ابتدای خلقت تا امروز می‌توانند تعداد انسان‌ها را بشمارند.

هوش مصنوعی: صدای مرثیه‌خوانان آن‌چنان تاثیرگذار است که حتی سنگ را ذوب می‌کند؛ مانند حالتی که عاشق بی‌تاب از دوری معشوقش دچار می‌شود.

هوش مصنوعی: در هر مجالس مختلف، جمعی از اندیشمندان و نویسندگان حضور دارند و در هر یک از این مجالس، کتاب‌های زیادی برای مطالعه و بحث وجود دارد.

هوش مصنوعی: از قواعد زبان، زیبایی‌های ادبی، معانی و مثل‌ها، علوم دینی و فقه، اصول مذهبی، ریاضیات و آگاهی‌های تاریخی.

هوش مصنوعی: از علم‌های مختلفی مانند جفر، منطق، تجوید، رمل، استرلاب، نجوم، هیئت، تفسیر، حکمت و آثار علمی و ادبی بهره‌مند شده‌ایم.

هوش مصنوعی: یک نفر نکات طبیعی را آموزش می‌دهد و دیگری اسرار الهی را بارها تکرار می‌کند.

هوش مصنوعی: دسته‌ای از افراد به توصیف و تبیین اشکال هندسی پرداخته‌اند و برخی دیگر به بررسی و تحلیل قوانین فلسفی و نظریات پیچیده‌تر می‌پردازند.

هوش مصنوعی: شخصی در حال مطالعه و فهمیدن نظرات و نظریه‌های اقلیدس است و شخص دیگری به نگارش و ثبت آنچه بهمنیار گفته، می‌پردازد.

هوش مصنوعی: به ویژه حضرت نواب، الهام‌بخش آسمان و نگهبان دانش و سرچشمه سخاوت و نماد شکوه و وقار است.

هوش مصنوعی: هر هنری، هنرمندی خاص دارد که در میان دیگران برجسته است، همان‌طور که رسول الله محمد (ص) از خاندان بنی‌هاشم در میان همه انسان‌ها ممتاز و برگزیده است.

هوش مصنوعی: ستایش خداوندی که اسدالله خان، دانیال هنر و مبدع اصلی هنرمندان است و ذات او موجب تقویت و رشد استعدادهای هنری می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دو چشم ظاهربین بتوانند تقدیر ناهموار روزگار را به نوک سوزنی بیاورند،

هوش مصنوعی: انسان با چشم بینا و آگاه خود می‌تواند حتی در تاریکی‌ها به عمق رازها و حقایق پنهان پی ببرد. مانند این که نور مردمک چشم او می‌تواند سیاهی و رازهای کوچک و پنهان را در شب تار روشن کند.

هوش مصنوعی: در اینجا صحبت از برکات و چشم‌زدی خدایان است که به او داده شده است. این شخص دارای بینایی عمیق و درک ویژه‌ای است که حتی دیگران با وجود دیدن، نمی‌توانند از آن بهره‌مند شوند. به عبارتی، او نگاهی عمیق و همه‌جانبه به مسائل دارد که دیگران نمی‌توانند به آن دست یابند.

هوش مصنوعی: وزیر باهوش و سخنگویی که افکار و ایده‌هایش راهنمای کشور است، در عین حال بی‌صدا و بی‌قضاوت عمل می‌کند.

هوش مصنوعی: قلم او به گونه‌ای است که می‌تواند به دو زبان بنویسد و صد هزار زبان را به یک زبان تبدیل کند و همه با هم به زبان او اعتراف می‌کنند.

هوش مصنوعی: در دو سوی خود دو گوهر ارزشمند دارم که مانند خورشید و ماه در حال حرکت هستند؛ یکی در صبح و دیگری در غروب.

هوش مصنوعی: تنها یک نفر است که به تدبیر و تدبیر راهنمای دیگران است، مانند آصف که در زمان خود مشاور جم بود. و یکی هم هست که به خاطر مهارت‌های جنگی و قدرتش، همانند سام سوار، در میدان نبرد متمایز و برجسته است.

هوش مصنوعی: از ترفند لاغر او آن نیک‌خواه، به خاطر ضربه‌های چاق، این بدسگال نه تنها نازک و ضعیف شده، بلکه به کلی نابود گشته است.

هوش مصنوعی: هرچند داماد به عروس لطف و مهربانی دارد، اما او به راحتی می‌تواند به دیگر دختران جوان و بی‌تجربه طعنه بزند و شوخی کند.

هوش مصنوعی: اینجا اشاره شده که بخشش و سخاوت به دست اوست و مثل این است که قلم در حرکت است، درست مثل ماهی که در دریا شنا می‌کند. یعنی این کار به طور طبیعی و با شوق انجام می‌شود.

هوش مصنوعی: به خاطر ملاقات با فردی باهوش و سخن‌دان، تلاش و کوشش او باعث شده تا کلامش به بالاترین کیفیت برسد و به نوعی تبدیل به گنجینه‌ای ارزشمند شده است.

هوش مصنوعی: گذشته در نثرش به نوعی نوشتار اشاره دارد و در شعرش نیز به نوعی بیان عاطفی. اما نه نوشته‌هایش از نوع نثر است و نه شعرهایش صرفاً شعاری هستند. به عبارت دیگر، او دارای سبکی خاص است که نه کاملاً نثر است و نه کاملاً شعر.

هوش مصنوعی: هیچ کس به خاطر شعرش حتی یک دانه جو هم هدیه نکرده و کسی برای نثرش نیز حتی یک سکه کوچک نثار نکرده است.

هوش مصنوعی: شهرت هفت خطش به تمام جهان رفته است، اما از این هفت خط هیچ بهره‌ای برای او نیست، حتی به اندازه یک دینار.

هوش مصنوعی: سخنان او مانند آبی روان و زلال است و وقتی به عمق افکارش نگاه می‌کنیم، گویا در حیرت و تماشای این آب نشسته است، مانند ماهی که در کنار آب زندگی می‌کند.

هوش مصنوعی: اگر کمال و خوبی وجود داشت، ای کاش عیبی به عیب‌های او و به عیب‌های من اضافه می‌شد. خداوند، خالق، چه عیبی را می‌توانست به ما بدهد؟

هوش مصنوعی: از ایلخان هرگز توصیف نمی‌کنم، چرا که مانند دریا، او فضای وسیعی دارد و شناورانش هرگز به ساحل نمی‌رسند.

هوش مصنوعی: دود آشپزخانه‌ی سخاوتش آسمان را کبود کرده و غبار ناشی از خشمش جو را غبارآلود کرده است.

هوش مصنوعی: اگر او به من توجهی نداشته باشد، نگران نیستم، زیرا در مقابل خورشید، ذره‌ای اندازه‌ای ندارد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم برادر و پسرش را توصیف کنم در حالی که مرگ از ترس تیغ‌هایشان به دوستی می‌دود؟

هوش مصنوعی: در این بیت، گفتگویی درباره دو شخص وجود دارد که یکی به خاطر خوش شانسی و موفقیت‌هایش در زندگی به سمت راست حرکت کرده و دیگری از نور و ستاره‌هایی که به سمت چپ دارد بهره می‌برد. این دو تصویر، نمایانگر دو نوع سرنوشت یا مسیر متفاوت در زندگی هستند.

هوش مصنوعی: یک بار هم از هزار بار نمی‌گویم که با صدها زبان، ستایش حضرت را چون گلی از سرزمین لار بیان کنم.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه مروارید به وفور از درون صدف می‌ریزد، نغمه‌های زیبا و گوهرهای گرانبها از دستان کسی که پربار است، به بیرون سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: در دنیا نمی‌توانیم کارها و اعمال خود را به‌طور کامل و دقیق بسنجیم و در روز حساب (روز قیامت) نیز نمی‌توانیم همه آن‌ها را به شمارش بکشیم.

هوش مصنوعی: خوشا به حال کسی که داناست و در مواقع مناسب، با کلمات شیرین و دلنشینش، به بیان احساسات و قدردانی می‌پردازد.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانم ستایش کنم از بزرگی بهبهان، هنگامی که او خود در زمانش همانند سالار بر سر خوان (میز) همت نشسته است؟

هوش مصنوعی: هرچند که او دیر به حاکم دنیا پیوسته، اما به خدمت او به زودی نخواهد افتاد و این ارتباط همچون تار نخواهد شکست.

هوش مصنوعی: من از شیخ بندر هستم و مانند رعد و برق ناله می‌زنم، زیرا مقام و شخصیت من به اندازه‌ی حقارت و زبونی خودم است.

هوش مصنوعی: دو دست او مانند دو دریا است و من از حسرت آن دست‌ها اشک‌هایم را مانند دو دریا به کنار می‌ریزم.

هوش مصنوعی: چه خوب است وکیلی که هنگام دمیدن در صور مرگ، با سخاوت و عظمت خود، جان را به جسم دیگری برمی‌گرداند.

هوش مصنوعی: اگر من از خان جهرم باشم، هزار زبان دارم تا وصف او را بگویم، ولی حتی کمی از بسیار را هم نمی‌توانم بیان کنم.

هوش مصنوعی: از نفع دوستی با افراد نیکو سخن می‌گوید، کسانی که می‌توانند اندوه را از دل بزدایند و به افکار انسان روشنی و شفافیت بخشند.

هوش مصنوعی: چه سخن نیکو و ستایش‌ آمیزی می‌توانم درباره حاکم منطقه بگویم که او همچون جواهر بی‌نظیری از نسل حیدر کرار است.

هوش مصنوعی: محمد کسی است که در نهایت، به عنوان محمود شناخته می‌شود و به یاری احمد مختار و آقا و سید صالحان خواهد رسید.

هوش مصنوعی: از لیوان شراب، مرا سیراب کرد و گفت: به دور دایره‌ی عیب و نقص افراد آزاد، نچرخ و نگران نباش.

هوش مصنوعی: بیش از این به من طعنه نزن که من از زحمت خودم شرمنده‌ام و در آینده نیز از شرم، عرق از صورتم خواهد ریخت.

هوش مصنوعی: سخنان تو مانند آب زلال و روان است و جالب اینجاست که با وجود این شفافی، از سخنان تو در دلم غبار زنگار نشسته است.

هوش مصنوعی: اگر از جام پارس بر گردنت چیزی باشد، پس در مدح او، بر گردنت تخفیفی وجود دارد.

هوش مصنوعی: به ویژه اکنون که از عدالت فرمانروای جهان شگفت‌زده‌ام و به خاطر عزت و شرف خود احساس نگرانی می‌کنم.

هوش مصنوعی: حضرت معتمدالدوله که همیشه به جای باران، در آزار و اذیت ابرها قرار داشت.

هوش مصنوعی: از دریای بخشش او، پرآشوبی همچون دریاچه عمان است و از صدر حلم و بردباری‌اش، گویی گنبدی در حال گردش وجود دارد.

هوش مصنوعی: آسمان و آنچه در آن است به دست تقدیر و سرنوشت اداره می‌شود، و همه موجودات در این دنیا تابع اراده و قدرت او هستند.

هوش مصنوعی: ستاره‌ای که از اراده‌اش چشم‌پوشی کند کیست؟ و چه پدیده‌ای در زمان وجود دارد که بتواند بر اساس فرمان او انکار کند؟

هوش مصنوعی: به خاطر قدرت و شدت نیرویی که چون صاعقه از آسمان فرود می‌آید، رنگ تو مشابه رنگ پلنگی است که در آسمان خروشان و طوفانی به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: جهان در آرامش و امنیت به خواب رفته است و تحت تأثیر عدل تو قرار دارد، اما بخت و اقبال تو مثل یک پاسبان بیدار و هوشیار است و از خواب غفلت خارج نشده است.

هوش مصنوعی: گناهی که نسبت به تو انجام شده، به قدری سنگین است که حتی با هزار بار بخشش و درخواست پوزش نیز قابل جبران نیست.

هوش مصنوعی: ای بزرگوار، من خانه‌ای دارم که به قدری کوچک است که حتی از چشم یک مور و دیدۀ یک مار هم تنگ‌تر است.

هوش مصنوعی: نمی‌توان دایره را رسم کرد زیرا به خاطر تنگی فضا، هیچ مسیری برای حرکت پرگار وجود ندارد.

هوش مصنوعی: اگر پای ملخ بر روی آنها خراشیده شود، چه راحت دو پشه می‌توانند در آن نبرد حاضر شوند.

هوش مصنوعی: به خاطر اینکه فضا تنگ و جای کافی نیست، مردم از هر گوشه به در و دیوار می‌زنند و خود را در محدودیت‌ها حس می‌کنند.

هوش مصنوعی: اگر دو موش با هم روبرو شوند و بخواهند از کنار هم عبور کنند، هیچ‌کدام از آنها به سمت راست یا چپ نمی‌روند و سعی می‌کنند که از هم عبور کنند.

هوش مصنوعی: در اینجا اشاره شده است که وقتی روح یا جان در نقطه‌ای ملاقات می‌کند، دیگر نه راه فراری وجود دارد و نه فرصتی برای ترک آن موقعیت. در واقع، این نشان‌دهنده اجتناب‌ناپذیری و شدت ارتباط یا بیانی است که در این ملاقات احساس می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دو مورچه از دو طرف به یکدیگر نزدیک شوند، شانس این را دارند که روی هم سوار شوند.

هوش مصنوعی: به دلیل اینکه در آن مکان محدود، نه راهی برای فرار بود و نه جایی برای ماندن.

هوش مصنوعی: چهارده نفر در خانه‌ای که به شدت کوچک است، زندگی می‌کنند؛ و این خانه به اندازه‌ای تنگ است که از دهان یک ترک تتاری هم تنگ‌تر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: ما به هم پیوسته‌ایم، چه پیر و چه جوان، مانند چین و چروک‌هایی که بر چهره‌ی پیران و خمیدگی موهای زیبای یک معشوق افتاده است.

هوش مصنوعی: در نزدیکی آن خانه، دو خانه دیگر وجود داشت که به خاطر نزدیکی و همسایگی، ما را زنده و شاداب نگه می‌دارند.

هوش مصنوعی: دل دانا مانند دلی وسیع است، چهره دوست مانند رخساری گشاده و خوشبختی او چون بهشتی زیبا و تازه است، همچون چهره‌ای دلربا.

هوش مصنوعی: اگر یکی از آن دو خانه را به طور کامل و فوری به دست آورم، با وجود این که در آن لحظه به دست می‌آورم، اما با هزاران درد و غم روبه‌رو خواهم شد.

هوش مصنوعی: ای بزرگوار، پیش از این شکایتی کردم از مردم فارس که در خوشی و بهره‌مندی زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: چند نفر به من اتهام زدند و به من توهین کردند، اما خودشان نتوانستند مفهوم اشعار را درک کنند.

هوش مصنوعی: اکنون به دلیل اینکه نتوانستم درست شعر بگویم، این قصیده را سروده‌ام که شامل اشعاری در ستایش آنهاست.

هوش مصنوعی: به عظمت و مقام تو قسم می‌خورم، اگر هم از کسی در دنیا عیبی بپرسم، فقط از افراد خوب می‌پرسم.

هوش مصنوعی: اما اگر کسی به من آسیب برساند، با زبان تند و انتقادی‌ام، او را از زندگی ساقط می‌کنم.

هوش مصنوعی: ای کاش که همیشه به خواسته‌های تو رسیدگی شود و هفت آسمان به دور تو بچرخند تا آسمان پیر و فرسوده هم بر مدار تو بچرخد.

هوش مصنوعی: خداوند را سپاس که فکر جدید و خلاق قاآنی را آفریده است، فکری که حاسدان از زیبایی و طراوت آن در حسرتند.

هوش مصنوعی: اشکالات شعر او مانند تحمل عاشقان کم است، ولی نظم او مانند ظلم دلبران زیاد است.

هوش مصنوعی: سخنان او مانند مدح و ستایش یک فرمانروا است، به طوری که هر بار تکرار شود، روح و ذهن را خسته نمی‌کند.

هوش مصنوعی: عطای امیر مانند بخشش‌های اوست که باعث می‌شود حتی در سختی و زحمت‌کشی، جان سائل و مستمند از درد و رنج آزاد شود.

هوش مصنوعی: جهان پر از بخشش موچهر خان است و هنگامی که خشمگین می‌شود، از آب آتش و از باد بخار بر می‌انگیزد.

هوش مصنوعی: در اینجا به توصیف زندگی و سرنوشت فردی که به موفقیت و عظمت دست یافته است، پرداخته می‌شود. این فرد با تلاش و امید، به ارتفاعات بالایی رسیده و به نظر می‌رسد که تلاش‌ها و رؤیاهای او مانند طناب و میخ‌هایی هستند که او را به قله‌های بلندی وصل کرده‌اند. در واقع، این تصویر از پیوند موفقیت و کوشش، نشان‌دهنده این است که فرد برای رسیدن به اهدافش دائماً باید در مسیر تلاش و امید باقی بماند.