هوش مصنوعی: دیشب در خواب، آن دختر زیبا را دیدم که با حجاب بر چهره‌اش، شوخ‌طبعی و جذابیتش را پنهان کرده بود.

هوش مصنوعی: در حالتی گیج و پراحساس، شخصی ایستاده که نشانه‌ای از تاثیر شراب روی او دیده می‌شود. او نگاهش را به سمت ماه معطوف کرده و در دستش یک طبل مشک‌چین دارد که نشان‌دهندهٔ زیبایی و جذابیت است.

هوش مصنوعی: در میان دو سنبل، دسته‌ای از گل‌های سرخ را قرار داده و در دو مرجان، یک کوزه از عسل طبیعی را گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: برگردان زیبای این جمله به این شکل است که: به نزدیکی شخصی که در عشق غمگین شده، یک خوشه از گل‌های زیبا را بیاور و در کنار درخت سرو، دسته‌ای گل یاس را قرار بده.

هوش مصنوعی: به بت زیبا و دلربا گفتم که کافیست، چین زلفت را باز کن تا چهره‌ات را بهتر ببینم.

هوش مصنوعی: مدتی است که در حال تفکر و تعجب هستی، پس بنشین و چهره‌ات را نپوشان. از چه کسی این خوی شرمگین را به عاریت گرفته‌ای؟

هوش مصنوعی: تو داروی غم و اندوهی، کسی که در سختی و نگرانی است نمی‌تواند درد دل خود را به کسی بگوید.

هوش مصنوعی: اگر زیبایی و دلربایی‌ات را بر روی زمین بگذاری و بار آن را بر دوش بگیری، دیگر منتظری نخواهی بود که زمین در روز قیامت این بار را از تو بر دارد.

هوش مصنوعی: اگر خادمت خسته شده باشد، به دوشش بار نگذار. چرا که نمی‌تواند بار سنگینی مانند پنجاه من را به تنهایی حمل کند.

هوش مصنوعی: تو همان نی هستی که هر شب در گوشه خلوت به صدا در می‌آمدی تا ما را به رقص واداری.

هوش مصنوعی: مانند مهره‌های نقره‌ای که در دستان حقه‌بازان چرخیده می‌شود، تو نیز مانند آن جفت رزین هر لحظه در حال تغییر و چرخش هستی.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیت اندام‌های تو، در حقیقت زیبایی آستان و آستین را به شکلی خاص و ویژه درآورده‌ای.

هوش مصنوعی: دوستان هنگام دیدن آن ساق دلنشین تو، مانند باران اشک ریخته‌اند و آب دهانشان جاری شده است.

هوش مصنوعی: او گفت که از افراد باهوش آگاه هستم و می‌دانم که چه چیزی پشت پرده‌ی پنهان است؛ پس عذر و بهانه‌ای برای گفتن چیزها وجود دارد، هنگامی که لب به سخن می‌گشایی، تو را ستایش می‌کنم.

هوش مصنوعی: افراد زیرک و فهیم همیشه در حال مراقبت و رصد هستند و باید مراقب بود که از نگاه آنها دور بمانیم تا نتوانند به ما آسیب برسانند.

هوش مصنوعی: در میان بزرگان، افرادی وجود دارند که به سبک قلندران زندگی می‌کنند و از بهشت، جوانان زیبا و حوریان را به خود جذب می‌کنند.

هوش مصنوعی: هر جایی که آدم‌های ساده دل وجود دارند، جادوگران و فریبکاران با حیله‌ها و ترفندهای خود به راحتی می‌توانند آن‌ها را فریب داده و به زمین بیفکنند، مثل زاهدانی که از روی خضوع سر به سجده می‌گذارند.

هوش مصنوعی: من شخصی شوخ‌طبع و خوش‌زبان هستم و می‌دانید که در عین حال پارسا و دیندار نیز هستم. اما نمی‌توانم اجازه دهم که خواسته‌های نفسانی به دین من آسیب وارد کند.

هوش مصنوعی: من در جعبه‌ای که نقره‌ای است، انگشتری از سنگ قیمتی دارم که از انگشت دیو به‌دست آمده است و آن را از دید مردم پنهان می‌کنم.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات در گوشه‌نشینی با تو حالتی ایجاد می‌شود که در آن، از خیانتکاران، کسانی که در مورد امین‌ها صحبت می‌کنند، تفاوتی در رفتار و حالت دیده می‌شود.

هوش مصنوعی: در نهایت، تو از کسانی هستی که به راه و مسیر درست هدایت می‌شوند؛ بنابراین، مداحی که از تو تعریف می‌کند، باید از خوبی‌ها و شایستگی‌های تو راضی و خوشحال باشد.

هوش مصنوعی: آن جانشین محمد که مهدی معصوم است، با شمشیر تند خود، سرزمین‌های روم و چین را گشود.

هوش مصنوعی: فرمانروایان هفت سرزمین همیشه بر تخت نشسته‌اند و هر زمان که او زین را بر پشت اسبش می‌گذارد، سخن از او به میان می‌آید.

هوش مصنوعی: با مقام و موقعیت او، نام فرزندش را به زبان نیاور و همچنین دربارهٔ عشق دلپذیر او چیزی مگو.

هوش مصنوعی: زبان فطری او به خوبی و سخاوتی بی‌نظیر است، به‌گونه‌ای که مانند حرف سین، سه نقطه شگفت‌انگیز و مفید به حرف سین می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر دشمنی از روی خساست و بخل، حرف «ش» را بنویسد، دندان‌هایش به ناچار از دلش بیرون می‌آید و نمی‌تواند آن را پنهان کند.

هوش مصنوعی: وجود او همچون گوهری ارزشمند از آب و گل شکل گرفته است، که بر فراز آسمان افتخار به او و ماهیتش به روز قیامت می‌افزاید.

هوش مصنوعی: اگر نام اراده و عزم او را بر روی شتری بنویسند، آن شتر به دژ مستحکم و محکم تبدیل می‌شود.

هوش مصنوعی: ای شاه، هرگاه که از خدمت تو دور می‌شوم، مانند پرنده‌ای که از دلش ناله می‌کند، همیشه صدای دل‌تنگی‌ام را احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد امروز این موجود به‌گونه‌ای نو متولد شده است، زیرا از هیچ چیز جز پوسته‌ای از لباس، این جسم محکم و استوار را نمی‌توان به حساب آورد.

هوش مصنوعی: در زمان خوشبختی و موفقیت تو، لازم است که من، به عنوان بنده‌ات، هر شب از شراب شادی، این دل غم‌زده‌ام را سرشار از نشاط کنم.

هوش مصنوعی: گاهی به مطرب می‌گویم که ساز ارغنون را بنوازد و گاهی به ساقی می‌گویم که جام را پر کند.

هوش مصنوعی: بر سر او می‌افشانم، چون در دستانم این زر شش‌سری را بگذارم، گاه به گاه آن گوهر گرانبها را نیز نثارش کنم.

هوش مصنوعی: تا زمانی که آن جام پر از شراب نغمه‌ای زیبا سر دهد، این ساز دلنواز نیز به خوبی نواخته خواهد شد.

هوش مصنوعی: هر چه احترام و توجهی که به من کردی و هر چه هدیه‌ای که دادی، خزانه‌دار این‌ها را به حاکم منتقل نکرد.

هوش مصنوعی: شعر بیانگر این است که اگر تکرار شایگان در الفاظ و قوافی وجود داشته باشد، این تکرار به خاطر یک عذر یا توجیه خوب و مثبت است که از اندیشه‌ای عمیق و استوار ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی درباره‌ی ستایش شاه سخن می‌گویم، به اندازه‌ای گیج و حیران می‌شوم که از کلمات و الفاظ دور می‌افتد و دیگر نمی‌توانم به درستی بیان کنم.

هوش مصنوعی: در مزرعه‌ی دانش، من تنها یک خوشه‌ی خوشبختی دارم، هرچند که اگر قسمت باشد، دزدان خوشه‌چین هم سهم خود را خواهند برد.

هوش مصنوعی: ای قاآنی! دعا کن و از این موضوع بیشتر زحمت نکش، زیرا سلطان واقعی وجود دارد.

هوش مصنوعی: خداوند سال‌های گذشته را به یاد می‌آورد و دوباره می‌آفریند تا بر دوام و بقا و عظمت پادشاهی خسرو بیفزاید.