هوش مصنوعی: صبح که خورشید از سمت خاور تابیدن آغاز کرد، عشق من مانند ماه مهربان به خانه‌ام آمد.

هوش مصنوعی: موهای چین‌خورده و پرپیچ و تابش تا وسط زلفش افتاده و به کمرش رسیده است.

هوش مصنوعی: هجای زلف یک گلی مانند سنبل را نگو، و به چشمان یک گل دمنوش هم اشاره نکن.

هوش مصنوعی: از در که آمد، دید مرا در حالی که بسیار نزار و بیمار هستم و در بستر دراز کشیده‌ام.

هوش مصنوعی: در اینجا به تصویری اشاره شده است که شخصی در زیر پوستینی مانند پُنفُذ (نوعی جاندار با خارهای تیز) قرار دارد و بر روی سرش نیز کلاهکی شبیه به هدهد (پرنده‌ای معروف) وجود دارد. این توصیف به نوعی نشان دهندهٔ تضاد بین محافظت و زیبایی یا تزیین است. پوستین ممکن است نماد ایمنی و پنهان‌کاری باشد، در حالی که کلاه به نوعی زیبایی یا جاذبه اشاره دارد.

هوش مصنوعی: بینی و چانه پایین و بلند شده و سبیل و ریش به شکل نامنظم و در هم فرورفته‌اند.

هوش مصنوعی: شما مانند میمون، دهان و لب‌های باریکی دارید و همچنین مانند حیوانی که آبخورش عریض است، دست و پاهایی دارید که نشان از انکار و نادیده‌گرفتن دارند.

هوش مصنوعی: ناخن من به اندازه ناخن گربه تیز است و چانه‌ام شبیه چانه یک شتر است.

هوش مصنوعی: موهای ریش من به خاطر حسد، سفید شده و مانند پارچه‌ای سیاه، از خاکستر به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: بدن من پر از رگ‌های نمایان است که کتابی از درد و رنج‌ها را نوشته‌اند.

هوش مصنوعی: با کمال تعجب پرسید چگونه‌ای و چه بر سرت آمده است که من در خواب هستم.

هوش مصنوعی: تو نه آنقدر ضعیفی که فقط به خاطر داشتن بدنی چاق توجه دیگران را به خود جلب کنی، بلکه حتی از این هم فراتر هستی.

هوش مصنوعی: چرا این قدر به هم نزدیک شده‌ای و لاغر گشته‌ای؟

هوش مصنوعی: چشم بیمار من انگار به تو اشاره می‌کند که مرا به حالِ بیماری مبتلا کنی.

هوش مصنوعی: اگر دهان منت (خشم) خود را بر تو بگشاید، دیگر هیچ نشانی از وجود تو باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: گفتم این موضوع وجود دارد، اما چشم بد بر من دور باشد، چون دلیلی دیگر در کار است.

هوش مصنوعی: هشت یا نه روز به پایان ماه رمضان مانده و اشتیاق بر سرم حاکم شده است.

هوش مصنوعی: من نذر کرده‌ام که در روز عید، داد خود را از شراب قرمز خواهم گرفت.

هوش مصنوعی: هر زمان که بخواهم، با سر انگشت خود، محتوای ساغر را به عوض می‌آورم.

هوش مصنوعی: در شب اول ماه، به زیبایی و جاذبه نگاهی می‌اندازم که مانند هلال نیم‌رخش است.

هوش مصنوعی: من دوست و رفیقی داشتم که مانند یک قلندر، بی‌دغدغه و دور از تو، از من بهتر بود.

هوش مصنوعی: عاشق باید به اندازه‌ی تشنه‌ای که به آب نیاز دارد، علاقه و اشتیاقش را حفظ کند و این اشتیاق را تا پایان عمر ادامه دهد.

هوش مصنوعی: در شب عید، من را به خانه برد و قبل از اینکه نوشیدنی‌ای را به من بدهد، به من خوشامد گفت و من را روشنایی چشمش دانست.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که مناظر و شرایط جهان را به طور کامل درک کرده‌ام و احساسات و جزئیات آن را مشاهده می‌کنم.

هوش مصنوعی: صبح روز عید، با گلاب صورت خود را شستم و لباس زیبا و مخصوصی به تن کردم.

هوش مصنوعی: رفتم و به مقام و منزلت بالایی رسیدم که پادشاهی بزرگ به من ارج نهاد و مقام و قدرت بخشید و بر من توجه کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که از درگاه او خارج شدم، به خاطر خودم به آن مرتبه نرسیدم.

هوش مصنوعی: سرم پر از ناز و تعجب و خودخواهی است و بدنم از افتخار و تکبر و فخرفروشی پر شده است.

هوش مصنوعی: به‌طور ناگهانی به خودم گفتم، ای دانشمند دوره، آیا تو خودی یا فرزند سنجر هستی؟

هوش مصنوعی: عقل من به آرامی به من گفت که تو به خاطر هنر و هنرآموزی به این جایگاه رسیده‌ای.

هوش مصنوعی: در نهایت به خانه‌ام رسیدم و به آرامی بر در آن کوبیدم.

هوش مصنوعی: خادم پرسید که تو کیستی؟ من پاسخ دادم که من همسر برادر خاقان و نوهٔ قیصر هستم.

هوش مصنوعی: خادمک در را باز کرد و با خود گفت: "به نظر می‌رسد امروزه آقا خوشحال است."

هوش مصنوعی: زمانی که مرا دید، وزش بادها به خاطر زیبایی‌ام، هر مویم را مانند نشتر راست و شفاف کرد.

هوش مصنوعی: خواجه بوالعلی، حال تو چطور است که در کشور خود نمی‌توانی جا بگیری و با خودخواهی‌ات کنار بیایی؟

هوش مصنوعی: چشمان پر از شراب و مستی، سرم را پر از خیال و امید کرده است. به خادمی که کنارم است گفتم: بی‌خبر بمان و سوال نکن.

هوش مصنوعی: برخیز و در دل شهر بانگ خوشی سر بده تا مومنان و کافران گرد هم آیند.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم این هفته را به یاد ملک بگذرانم و تمامش را با لذت و خوشی سپری کنم.

هوش مصنوعی: یک نفر به کسی نگاه کرد و همه چیز را برای ایجاد شادی و سرزندگی آماده کرد.

هوش مصنوعی: شراب و لیوان زیبا، معشوق و نی‌نواز، همچنین طنبور، بربط و سازها.

هوش مصنوعی: حیواناتی همچون بره، کبک، تیهو و دراج به همراه مواد غذایی مثل تره، نقل، شاهد و شکر به تصویر کشیده می‌شوند. این مجموعه نشان‌دهنده تنوع زیبای طبیعت و نعمت‌های آن است.

هوش مصنوعی: در یک سمت، نوشندگان با موهای سیاه و زیبا قرار دارند و در سمت دیگر، نوازندگان خوش‌نوا و سرگرم‌کننده هستند.

هوش مصنوعی: در یک سوی ما شاعران خوش‌زبان و ماهر وجود دارند و در سوی دیگر کسانی هستند که به زیبایی و جذابیت خود می‌بالند.

هوش مصنوعی: جوانان چهارده ساله به مانند میوه‌های تازه و زیبا، به بلوغ رسیده‌اند.

هوش مصنوعی: بر تن آن معشوق، زلف‌های تابدارش مانند زره‌ای است که او را محافظت می‌کند و بر سرش همچون کلاهی از موی فر خورده است.

هوش مصنوعی: نه خیلی ساده‌دل است و نه خیلی مکار، هم به دنبال خوبی‌هاست و هم باعث دردسر و آسیب می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق و محبت آنها به سرعت از بین می‌رود و آشتی و صلح آنها نیز به اندازه یک جنگ کوتاه و زودگذراست.

هوش مصنوعی: ما این جام را به تو دادیم تا بگیری و از لب این نقل هم به تو دادیم تا بخوری.

هوش مصنوعی: گاه بر بستر من، چهره آن یک نفر نمایان می‌شود و گاه بر بالینم، موهای آن یک نفر را می‌بینم.

هوش مصنوعی: در یک هفته، از جانب خلار سیلی به راه افتاد که ناشی از شراب قرمزی بود.

هوش مصنوعی: یک نفر به طور بی‌اختیار و بی‌خبر در یک راهرو افتاده، و فرد دیگری در آرامش و خواب در بستر خود است.

هوش مصنوعی: یکی گفت که ستاره‌ها دیده نمی‌شوند و دیگری پاسخ داد که آسمان هم صدای انسان را نمی‌شنود.

هوش مصنوعی: من در آنجا نشسته‌ام، در حالی که معشوق من در اینجا آرام خوابیده است.

هوش مصنوعی: تو به من آن ساغر را دادی که از آن باده نوشیدم، و این بوسه‌ام را بشمار که چقدر ارزشمند است.

هوش مصنوعی: یکی از آن‌ها بار را بر دوش گذاشته و دیگری همان شخص را به سمت خود می‌کشد.

هوش مصنوعی: سر بر بالش نوشی که از شراب پر شده، تکیه داده به ساز نوازنده‌ای که موسیقی‌اش را می‌نوازد.

هوش مصنوعی: از دور، جفت‌جفت، نگاه معشوقان خوابیده را می‌بینم که مانند دو کودک در آغوش مادرشان آرام و بی‌خبر از دنیا هستند.

هوش مصنوعی: در اینجا توصیف صحنه‌ای است که دو نیروی نظامی به شدت به هم برخورد کرده‌اند. هر کدام از نیروها به بهترین شکل ممکن از خود دفاع می‌کنند، با تجهیزات و سپرهایی که برای محافظت از خود به کار می‌برند. این تصویر نشان‌دهندهٔ شدت و خشونت جنگ و نبرد میان طرفین است.

هوش مصنوعی: پیران و رندان قدیمی و بی‌پروا که در پی جذابیت‌های عشق و زیبایی هستند، در هر گوشه و معبر در انتظار روی‌کردن معشوقه‌ها و زیبایی‌ها نشسته‌اند.

هوش مصنوعی: مانند سگی که برای شکار به دنبال بویی می‌رود و در نهایت از آن بو به شکار می‌رسد.

هوش مصنوعی: در یک هفته داستانی را تعریف کردم که در آن از شراب قرمز صحبت می‌شود.

هوش مصنوعی: من به قدری از بوی شراب مست و غرق در احساسات شدم که نتوانستم دیگر از عطر آن دوری کنم.

هوش مصنوعی: از شدت تب و لرز، پیکرم به گونه‌ای است که گویی در برابر آتش و باد سرد تسلیم شده‌ام.

هوش مصنوعی: از ترس خواجه عزرائیل نمی‌توانم سرم را از گریبان بیرون بیاورم.

هوش مصنوعی: گفت هیچ چیزی جز ستایش خدا و پادشاه جهان نمی‌تواند تو را از این خستگی نجات دهد.