هوش مصنوعی: در شب، وقتی که ستاره‌های آسمان به انبوهی گرد هم آمده‌اند، چهره‌ام به گونه‌ای می‌شود که شبیه به آن‌هاست.

هوش مصنوعی: برگزار کننده‌ای با زیبایی و دل‌فریبی که دارد، به سراغ ما آمده است و گلش مانند شبنم درخشان است، و نورش از خورشید بیشتر می‌درخشد.

هوش مصنوعی: زیبایی و درخشندگی عینی که در نگاهش وجود دارد، به گونه‌ای است که می‌توان آن را به شکل لولویی روان در دل الماس او دید و در این دل، یاقوتی سرخ پنهان شده است.

هوش مصنوعی: تو می‌گویی که در چشمانش افعی خوابیده است و می‌گویی که از مژگانش خنجری بیرون آمده است.

هوش مصنوعی: دو چشم او مانند روحی سرکش خیره و ثابت است و دو زلفش تیره و تار مانند دل یک کافر می‌باشد.

هوش مصنوعی: به سرعت به دنبال نشانه‌اش رفتم تا گرد و غبار مسیر او را با موی بلندش بپراکنم.

هوش مصنوعی: ای خورشید تازه و درخشان، چه چیزهایی را به تو گفتم! ای شمشاد، که در دل کوه‌ها ایستاده‌ای، چه چیزهایی را از ذهنم گذرانده‌ام!

هوش مصنوعی: چهره‌ات به قد و قامت شمشاد زیباست و لب‌های تو مانند آب کوثر در بهشت سرسبز و لذت‌بخش است.

هوش مصنوعی: من تحت تأثیر زیبایی و شگفتی توام، مثل برگی از شمشادی، به خاطر زیبایی و آزادی‌ات، همچون سروی آزاد در کنار تو قرار دارم.

هوش مصنوعی: چرا درخشش زیبای ماه را به عقد و پیوند ستاره‌های پروین تشبیه کرده‌ای، و چرا زیبایی سیمین را به گنج و جواهر گرانبها نسبت داده‌ای؟

هوش مصنوعی: هر چیزی که برای تو قطعی و مسلم نیست، چه نیازی به آن داری؟ و چه چیزی را جستجو می‌کنی که برای تو دست‌یافتنی نیست؟

هوش مصنوعی: اگر آرمان‌های تو از جنس اشک من باشد، چهره‌ام به خاطر آرزوهایت از جنس طلا خواهد بود.

هوش مصنوعی: وقتی این را گفتم، به قدری از خشم به تپش درآمد که حالتی ناخوش و آشفته پیدا کرد، مانند طوفان و باد شدید.

هوش مصنوعی: تار موهایش به‌قدری زیبا و دل‌فریب بود که وقتی آن را باز کرد، انگار بر روح و جانم فشار آورده و درد شدیدی را به همراه داشت.

هوش مصنوعی: به قدری باد آن موهای زیبا را پراکنده کرد که دنیا از عطر آنها معطر شد.

هوش مصنوعی: گفت ای انسان دانا و با ذوق عشق، هیچ چیزی از تو جز وعده‌ای دروغین وجود ندارد.

هوش مصنوعی: ادبیات را در جشن و محفل زیبا برپا کن و سخنوری و بیان خوب را در کنار هم، به شکلی گسترده و اثرگذار ارائه کن.

هوش مصنوعی: سخنوری و قدرت بیان مناسب نصیحت است و آموزش بلاغت شایسته‌ی آموزش و موعظه در منبر می‌باشد.

هوش مصنوعی: چرا خودت را این‌قدر عاشق می‌دانی در حالی که چهره‌ات زشت و اخلاق‌ات ناپسند است؟

هوش مصنوعی: به عشق بی‌اعتنایی کن و خودت را به هیچ‌کس نشان نده، زیرا عشق واقعی فقط برای افراد نیکو و توانگر به بار می‌نشیند.

هوش مصنوعی: در مجالس و محافل، سخنان تازه و ناب شنیده نمی‌شود و در ذهن نیز تنها اندیشه‌های خلاق و هنری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: فکر نادرست و ناقص تو به این دلیل است که نمی‌خواهی در مورد مسائل به درستی شناخت پیدا کنی، همان‌طور که بی‌توجهی به ازدواج و همسر باعث می‌شود که از خیر بسیاری از فرصت‌ها بگذری.

هوش مصنوعی: تو هم از سفره‌ای که دیگران از آن می‌خورند، سهمی ببر و اگر کاری از دستت برمی‌آید، از امکانات و نعمت‌هایی که در دسترس داری، بهره‌مند شو.

هوش مصنوعی: من پرسیدم که خوان یغما کجاست؟ گفتند بخشش و generosity سلطان مظفر است.

هوش مصنوعی: بگو که ستایش کنید پادشاه را، پادشاهی که باغ را به دست دارد. بیایید با تحمل سختی‌ها، به دست آوردن ثروت را تجربه کنیم.

هوش مصنوعی: محمد شاه غازی، که به خاطر ترس‌اش، باعث می‌شود که بچه در رحم مادرش گریه کند.

هوش مصنوعی: شاهی که در وجودش خداوند نهفته است، آفرینش را به طور کامل در خود دارد.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف زره و لباس جنگی، همچون دیبا (پارچه‌ای نازک و قیمتی) و خفتان (لباس زرهی) و همچنین خارا (سنگ) می‌پردازد و نشان‌دهنده قدرت و شکوه سلاح‌ها و زره‌هایی است که در برابر شمشیر و سختی‌های سخت مقابل می‌شوند. به عبارت دیگر، در برابر قدرت جنگاوران، حتی زیباترین و گران‌ترین پارچه‌ها و زره‌ها نیز کم‌رنگ و ناچیز به نظر می‌رسند.

هوش مصنوعی: نعمت‌های او با دو صد دریا قابل قیاس است، اما عظمت و جلال او با دو صد دنیا برابری می‌کند.

هوش مصنوعی: تمام گنجینه‌های موجود در او ثابت و محرز است و تمامی ملک‌ها و دنیا در برابر او به تسخیر درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: کاخ او به منزله‌ی معبدی است که در آسمان به همتای هفت آسمان قرار دارد و از سرزمینش نامه‌ای به هر یک از هفت کشور فرستاده شده است.

هوش مصنوعی: عظمت و بزرگمنشی او فراتر از هر گفتاری است و جلال و احترامی که دارد بالاتر از هر اندیشه‌ای می‌باشد.

هوش مصنوعی: در سرزمین او، جهانی چون کاخی با شکوه بنا شده و به نظر می‌رسد که آسمان به شکل دایره‌ای به دور او در حرکت است.

هوش مصنوعی: دنیا بدون او برای انسان تنگ و دلگیر است و نبود او در آغوش هم به همان اندازه احساس ناامیدی و تنگی می‌آورد.

هوش مصنوعی: لاله‌ای که در دل دریا قرار دارد، از خوشحالی و شوق به خاطر این که روزی شاه بر سر تاجش خواهد گذاشت، به آرامی و شادابی در داخل صدف می‌چرخد و می‌رقصد.

هوش مصنوعی: اگر عزم و اراده قوی باشد، حتی اگر شرایط و توانایی‌ها محدود باشد، می‌توان به موفقیت دست یافت. زمانی که اراده جزم گردد، موانع را می‌توان پشت سر گذاشت و به اهداف رسید.

هوش مصنوعی: باد به سمند خود شاخ و برگ می‌زند، چرا که با او کبوتر را به پرواز نمی‌آورد.

هوش مصنوعی: در هر نقطه‌ای که بگردی، اگر دشت‌هائی با سطح برجسته وجود داشته باشد، نشانه‌ی آن است که در آن مناطق، کوه‌هایی با سطح صاف و فرورفته نیز وجود دارد.

هوش مصنوعی: باد با قدرت و وقار می‌وزد، اما در عین حال، درختان با شکل و اندازه‌ی کوچک نیز در این میان وجود دارند؛ بنابراین، حتی با وجود بزرگی کوه‌ها، موجودات کوچک هم ارزشمند هستند.

هوش مصنوعی: سریر او را بر افراز تا وقتی که بگویی نباید باد را به حلقه‌ای محبوس کرد.

هوش مصنوعی: وقتی که خصوصیات نیکوی فرد از وجودش نمایان می‌شود، گویا ستاره‌ها از آسمان به خاطر اراده و همت او بر او باریده‌اند.

هوش مصنوعی: اگر خسرو را بر آن‌گونه ببینی، تعجبی نیست که بگویی او همان براق است که پیامبر بر آن سوار شده است.

هوش مصنوعی: گویی یک دریای پرآب بر روی کوه‌های سرفراز ریخته شده است.

هوش مصنوعی: ای قهرمان، تو در دل آب و آتش می‌جنگی و همچون ماهی و جفت سمندر در این عناصر زندگی می‌کنی.

هوش مصنوعی: عشق تو مانند تیر زهرآلودی است که به قلبم اصابت کرده و سرنوشت من را با ضربه‌ای سخت و خونین رقم زده است.

هوش مصنوعی: در کاخ روبی خان و در قصر فغفور، نشستن بر جایگاهی که مخصوص قیصر است، نشان از قدرت و عظمت دارد.

هوش مصنوعی: من مصمم هستم که از نعمت و سخاوت تو بهره‌مند شوم، تا جایی که حتی در قیامت نیز دچار تنگ‌دستی و نیاز نشوم.

هوش مصنوعی: نسیم صبحگاهی در حال حرکت به سوی اسب توست، و فنا (زوال) در دستان تیزی که تو داری، نهفته است.

هوش مصنوعی: اگر تو نیکوکاری، نیکی‌ها در شکل تو تجلی پیدا می‌کند؛ و اگر عدالتت وجود داشته باشد، عدالت نیز به صورت تو در می‌آید.

هوش مصنوعی: من دو چشمی دارم که همچون ساغرهای پر از می، پر از اشک و درد است.

هوش مصنوعی: دو مه بیشتر نیست که با من به دشمنی می‌پردازند، همان‌طور که اسکندر با دارا رفتار کرد.

هوش مصنوعی: می‌گویند ای بی‌وفا، بی‌رحم و ناامید، ای بدبخت و در困جه‌ی ناچاری!

هوش مصنوعی: نه ما و نه تو هیچ‌کدام نمی‌توانیم بدون رحمت و لطف خداوند، از هم جدا شویم.

هوش مصنوعی: چرا ابتدا به حرف‌ها و گفتار خودت اهمیت می‌دهی و ما را در اولویت‌های بعدی قرار می‌دهی؟

هوش مصنوعی: زبان تو ویژگی‌های خوب خسرو را به شمارش می‌آورد و گوش‌های تو توصیف‌های عادلانه را می‌شنوند.

هوش مصنوعی: زبان برای صحبت کردن و گوش برای شنیدن به کار می‌روند و همیشه موفقیت در این فعالیت‌ها مقدر شده است.

هوش مصنوعی: ما دو سال بیشتر از شوق دیدار چهره پادشاه در خواب نرفتیم.

هوش مصنوعی: در اینجا به این نکته اشاره می‌شود که شاید ما گناه زیادی انجام نداده‌ایم، اما باید از ظلم و بی‌عدالتی، به خوبی و با انصاف سخن بگوییم و به آن توجه کنیم.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم چه پاسخی به آن‌ها بدهم، مگر اینکه حکم خداوندی که بر آسمان‌ها فرمانروایی می‌کند، تعیین کند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که موجودات زیبا از آهن بیزارند، ارتباط عاطفی با جوهر طلا برقرار خواهد بود.

هوش مصنوعی: باران خوش بو از گیاهان به کنار بستر تو می‌چکد و گل‌های معطر در کنار محبوب تو می‌رویند.