هوش مصنوعی: موهای سیاه آن دلبر همچون دود به دور چهره‌اش می‌پیچد.

هوش مصنوعی: مدام مشاهده می‌کنی که فضای دنیا به خاطر وجود تو معطر و خوشبو شده است.

هوش مصنوعی: دل سیاه مانند قلب نمرود است و در آتش مانند ابراهیم، آذر است.

هوش مصنوعی: چهره زیبای معشوق مانند نور درخشان ماه در آسمان است.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد یک عقاب تیره‌پیکر با دقت و مهارت یک تخم بیضی شکل را زیر پرهای خود نگه‌داشته است.

هوش مصنوعی: این جمله به این معناست که نباید اجازه داد احساسات و عشق قلبمان به راحتی در دام بیفتند، زیرا عشق و بزرگ‌منشی انسان باید محفوظ بماند و نمی‌توان آن را به سادگی از دست داد.

هوش مصنوعی: اگر هیچ‌گاه زاغی وامق نشود، همانند آتش‌نشینی است که شبیه زاغ می‌شود.

هوش مصنوعی: به هر حال، پرنده زاغ هرگز نمی‌تواند در جایگاهی مانند سمندر که در آتش زندگی می‌کند، قرار گیرد. این بیان نشان‌دهنده تفاوت در جایگاه و ویژگی‌هاست. زاغ نماینگر موجودی است که نمی‌تواند در موقعیتی بی‌نظیر و پرخطر مانند سمندر زندگی کند.

هوش مصنوعی: همه‌ی بدن از سر تا پا در حال شوق و نشاط است و از پا تا سر، تمامی چین‌وچروک‌ها و گردی‌ها به چشم می‌خورد.

هوش مصنوعی: برای تارهایش، رازهایی چون تیر، و برای چینش‌هایش، صد چین در دل نهفته است.

هوش مصنوعی: کتاب اقلیدس چنان نوشته شده که انگار چند دایره به آرامی در حال چرخش هستند و به یکدیگر نزدیک می‌شوند.

هوش مصنوعی: ماه را جنگجویی با زره به دوش متصل کرده است، به او می‌گویم که همیشه پایدار بمان یا زره‌پوشی که در دفاع است.

هوش مصنوعی: در او خوشبو و تاریکی وجود دارد، انگار که عطرش به پدرش و خوشبویی‌اش به برادرش مربوط می‌شود.

هوش مصنوعی: تمام وجودش پر از ظلم و ستم است، اما در ظاهر به نظر می‌رسد که انصاف دارد. تمام جانش پر از دروغ و نیرنگ است، اما چیزی که به نظر می‌رسد صداقت است، برای او مناسب و برازنده است.

هوش مصنوعی: هر لحظه، دل‌ها را با رنگ‌های مختلفی فریب می‌دهد و جادوگری و نیرنگی را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: دل او به تمام سرزمین‌ها وابسته است و زیبایی‌اش در سراسر عالم ثابت و مشخص است.

هوش مصنوعی: این بیت به توصیف شخصیتی می‌پردازد که دارای ویژگی‌های متضاد و عجیبی است. او ظاهری جذاب و درخشان مانند خورشید دارد، اما در باطنش صفاتی خطرناک و زیان‌آور مانند افعی نهفته است. به عبارت دیگر، این شخصیت ممکن است در نگاه اول خوب و جذاب به نظر برسد، اما در واقعیت ویژگی‌های منفی و خطرناکی دارد که ممکن است دیگران را دچار آسیب کند.

هوش مصنوعی: نه از معجزات موسی خبری هست، نه از زندان و سختی‌هایی که یوسف در کنعان تجربه کرد.

هوش مصنوعی: تاریکی و کینه‌ای که در دل دارد، به مانند افعی‌ای که به دور شکار خود پیچیده و آماده حمله است.

هوش مصنوعی: من از این موضوع شگفت‌زده‌ام که مشک، همانند افعی نیست و جالب اینکه اژدر از عنبر برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که موجودی همچون افعی در برابر مینو (موجودی زیبا و نیکو) قرار گیرد و به سخره گرفته شود؟

هوش مصنوعی: کسی که به خاطر گیجی و بلاتکلیفی‌اش به کفر نزدیک شده، به دلیل تاریکی و بدی حالش مانند شامی تیره و مبهم به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: اگر کفر با ایمان واقعی همراه باشد، مانند آن است که شب در کنار صبح روشنی قرار گرفته باشد.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به نوعی اشاره دارد که مثل دزدان در پی شکار دل و احساسات دیگران است و به طور مداوم و بی‌وقفه در تلاش است تا آنها را به دام بیندازد و به کنترل خود درآورد. این کار او مانند یک کمر بسته‌ای است که همیشه در حال مراقبت و محافظت از آن احساسات است.

هوش مصنوعی: اگر سارق دستش را ببریم طبق حکم قانون شرع، اما باید برای این دزد، سر او را هم قطع کرد.

هوش مصنوعی: من به خاطر عشق و محبت به معشوق خود، هیچ شادی از این دنیا برایم قابل دسترسی نیست.

هوش مصنوعی: من بارها و بارها تجربیاتم را با این شخص تلخ‌زبان امتحان کرده‌ام و به این نتیجه رسیده‌ام که شیرینی‌اش بیشتر از تلخی‌اش نیست.

هوش مصنوعی: تنها وقتی آدم از آزمایش و امتحان جدایی رنج می‌برد، به بهشت و نعمات آن دست می‌یابد.

هوش مصنوعی: زیبایی آن زلف‌های پرپُشت و مشکی مانند این است که گویی او را مادرش با ناوه‌ای از موی آهو ریسیده است.

هوش مصنوعی: از او در چشم‌انداز طبیعت، زیبایی و جلوه‌ای خاص وجود دارد و همچنین در چهره محبوب، زینت و زیبایی نمایان است.

هوش مصنوعی: در این بیت شاعر از حال و روز خود سخن می‌گوید و احساسات عاطفی‌اش را به تصویر می‌کشد. او به حالت پریشان و مضطرب خود اشاره می‌کند که در نتیجه عشق به معشوق و درگیری با زلف‌های او به وجود آمده است. به عبارتی، این احساسات شدید و سامان ناپذیر او را از هر چیزی به شدت ناآرام‌تر کرده است.

هوش مصنوعی: به خاطر زیبایی و جذابیتی که معشوق دارد، دامن گل و گیاه و زیورآلات دیگر از طلا و نقره به آن حسادت می‌کنند. این سرو زیبا که در سرزمین کشمر به مانند یک معشوق است، به خاطر زیبایی‌اش، توجه همه را جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: حضور یک دشت گل شقایق بر چهره و زیبایی آن شبیه به شکوفه‌هایی است که در چشمان زیبا، حس درد و رنج را به یاد می‌آورد.

هوش مصنوعی: دو زلف او مانند دو دشت پر از گل سنبل است و هر یک از چشمانش مانند یک باغ پر از گل عبهر است.

هوش مصنوعی: عطرش مانند مشک در دل شب روشنایی می‌بخشد و زیبایی‌اش مانند فضایی پنهان و کوهستانی است که از نقره ساخته شده است.

هوش مصنوعی: من از کوه غم به خاطر انبوه غصه‌هایم سنگین و فربه شده‌ام، و از بوی خوش مشک به خاطر آنکه وجودم نازک و لاغر است، رنج می‌کشم.

هوش مصنوعی: کمر همیشه در کوه ایستاده و زیر آن کوه سنگینی دارد.

هوش مصنوعی: هر کسی که به قله کوه او برسد، به هر آرزوی دلخواسته‌اش خواهد رسید.

هوش مصنوعی: هدف این بود که بنشیند و نوشیدنی بخورد، و پوستش مانند گل باز شد؛ همان‌طور که باغ از آب نوشیدنی شکوفا می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی که دمی از سر مستی گذشت و هشت و نه سال سپری شد، بدن به آرامش رسید و مانند فرشی آماده استقبال شد.

هوش مصنوعی: من با شوق و ذوق از سرجایم بلند شدم و لب او را بوسیدم، آن لب به قدری زیبا و پرمهر است که گویی جانش را به آغوش می‌کشد.

هوش مصنوعی: من به آرزوهایم رسیدم، همان‌طور که می‌دانی، زیرا نفس سرکش و شیطانی بر من تسلط داشت و من را در بند خود گرفته بود.

هوش مصنوعی: به خودم گفتم که باید در راه دین و اخلاق ثابت‌قدم باشم، چرا که نفسِ من دچار وسوسه‌ها و مشکلات زیادی است.