فضولی » دیوان اشعار فارسی » رباعیات » شمارهٔ ۱۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا گشت دل زار ز دلدار جدا</p></div>
<div class="m2"><p>شد طاقت و راحت از دل زار جدا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>از یار جدا نمی توان بود دمی</p></div>
<div class="m2"><p>چون زنده کسی بماند از یار جدا</p></div></div>

شمارهٔ ۱۱

تا گشت دل زار ز دلدار جدا
شد طاقت و راحت از دل زار جدا
از یار جدا نمی توان بود دمی
چون زنده کسی بماند از یار جدا

هوش مصنوعی: در این ابیات شاعر به شدت دلتنگی و درد جدایی از معشوق را بیان می‌کند. او احساس می‌کند که جدایی از یار باعث رنج و عذابش شده و نمی‌تواند لحظه‌ای بدون حضور او زندگی کند. زندگی بدون یار برای او غیرممکن است.

شمارهٔ ۹

شمارهٔ ۱۰

هوش مصنوعی: وقتی دل غمگین و ناراحت از معشوق جدا شد، دیگر توان و آسایش از دل رنجور دور شد.

تا گشت دل زار ز دلدار جدا

شد طاقت و راحت از دل زار جدا

هوش مصنوعی: انسان نمی‌تواند حتی یک لحظه از محبوبش جدا باشد، چرا که زندگی بدون او ممکن نیست.

از یار جدا نمی توان بود دمی

چون زنده کسی بماند از یار جدا

شمارهٔ ۱۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده