فضولی » دیوان اشعار فارسی » مقطعات » شمارهٔ ۳

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای سخن پرور ز نظم خویشتن غافل مشو</p></div>
<div class="m2"><p>نیست فرزندی درین عالم ازین بهتر ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر بود در وی فسادی قابل اصلاح هست</p></div>
<div class="m2"><p>سر نمی پیچد ز حکمت هست فرمان بر ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>نیست آن خودکام فرزندی که هر ساعت دهد</p></div>
<div class="m2"><p>با تقاضاهای رنگارنگ درد سر ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>سالها بس باشدش گسوت ز کاغذ پاره</p></div>
<div class="m2"><p>وز خز و اطلس نباید کرد صرف زر ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>می خورد دایم غذای خود ز بستان دوات</p></div>
<div class="m2"><p>نیست مطلق غصه شیر و غم شکر ترا</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>می رود هر جا که باشد بی متاع و بی ملال</p></div>
<div class="m2"><p>رفته رفته می کند مشهور بحر و بر ترا</p></div></div>

شمارهٔ ۴

ای سخن پرور ز نظم خویشتن غافل مشو
نیست فرزندی درین عالم ازین بهتر ترا
گر بود در وی فسادی قابل اصلاح هست
سر نمی پیچد ز حکمت هست فرمان بر ترا
نیست آن خودکام فرزندی که هر ساعت دهد
با تقاضاهای رنگارنگ درد سر ترا
سالها بس باشدش گسوت ز کاغذ پاره
وز خز و اطلس نباید کرد صرف زر ترا
می خورد دایم غذای خود ز بستان دوات
نیست مطلق غصه شیر و غم شکر ترا
می رود هر جا که باشد بی متاع و بی ملال
رفته رفته می کند مشهور بحر و بر ترا

شمارهٔ ۲

شمارهٔ ۳

ای سخن پرور ز نظم خویشتن غافل مشو

نیست فرزندی درین عالم ازین بهتر ترا

گر بود در وی فسادی قابل اصلاح هست

سر نمی پیچد ز حکمت هست فرمان بر ترا

نیست آن خودکام فرزندی که هر ساعت دهد

با تقاضاهای رنگارنگ درد سر ترا

سالها بس باشدش گسوت ز کاغذ پاره

وز خز و اطلس نباید کرد صرف زر ترا

می خورد دایم غذای خود ز بستان دوات

نیست مطلق غصه شیر و غم شکر ترا

می رود هر جا که باشد بی متاع و بی ملال

رفته رفته می کند مشهور بحر و بر ترا

شمارهٔ ۳

اطلاعات