هوش مصنوعی: تا زمانی که تو در مجلس ما نباشی، کسی در آنجا حاضر نیست. در دوری از تو، فاصله‌ی عشق‌ورزی عاشقان هم کم نیست.

هوش مصنوعی: تو رفتی و ما در فقدانت به حالت زار و ناتوانیم. طاقت دوری تو را نداریم و قدرتی برای تحمل این درد نداریم.

هوش مصنوعی: شب‌های غمگین مانند شمعی در آستانه صبح، در حالی که اشک‌ها از چشمانم می‌ریزد، اما هیچ نوری وجود ندارد.

هوش مصنوعی: بدون تو آرام گرفتن و زندگی کردن حتی برای لحظه‌ای بسیار سخت است، چون من آدمی صبور نیستم.

هوش مصنوعی: هر جا که تو با قامت زیبا قدم می‌زنی، نیکی و خوشحالی بر دل‌ها سایه می‌اندازد و هر دلی که از آمدنت شاد نیست، بی‌گمان دلی است پر از غم و مصیبت.

هوش مصنوعی: مسیر تو مانند چشمی است که در جلوی خود، همه چیز را به وضوح می‌بیند. هر کس که بیناست، می‌تواند این نظاره را درک کند.

هوش مصنوعی: در وجود تو آرامش و سکونتی ایجاد شده است و به همین دلیل دیگر بهشت و زیبایی‌های آن برای او جذابیتی ندارد.