هوش مصنوعی: با لباس زیبا و قرمز رنگت، ای دختر زیبای آفرینش، هزار بار قلم هنرمند بر روی رنگ سرخ نوشته است.

هوش مصنوعی: جامه قرمز من مانند نهالی است زیبا که زندگی‌اش از خون دل تأمین شده، از زمانی که آن را کشتند.

هوش مصنوعی: پوشش و لباس خاندان تو همان آتشی است که ابراهیم را در درخشش خود حفظ کرد و در آن زیبایی‌های گل‌های بهشت نهفته است.

هوش مصنوعی: باغ گل به زیبایی بدن گل آراسته شده است و تو با لباس‌های خود در این دنیا ظاهر شده‌ای. در این پرده‌ی هستی، آنچه خوب و زشت است را می‌توان دید.

هوش مصنوعی: آسمان می‌خواست لباسی از جسم من بدوزد، اما میخوسریعت پر از خون و درد است.

هوش مصنوعی: هرجا که تو با زیبایی و دلربایی خود، دامن گستردی، ای گل، به خاطر اشک‌های من، آنجا برگی از گل به رنگ خون من پیدا شد.

هوش مصنوعی: هر لحظه تمایل به کنجکاوی و نگریستن به زیبایی‌ها وجود دارد، اما چه می‌شود وقتی که سرنوشت و طبیعتش به این شکل و رنگ است؟