فضولی » دیوان اشعار فارسی » غزلیات » شمارهٔ ۷۶

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای طربخانه دل خلوت سلطان غمت</p></div>
<div class="m2"><p>پرده دیده سراپرده خاک قدمت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وعده داد مرا ماه من امشب ای صبح</p></div>
<div class="m2"><p>بخدا گر همه صدقست نگه داردمت</p></div></div>
<div class="b" id="bn3"><div class="m1"><p>بعلاجی دگرم حال مگردان که مرا</p></div>
<div class="m2"><p>ساز کارست بسی شربت ذوق المت</p></div></div>
<div class="b" id="bn4"><div class="m1"><p>سزد ار دم زند از سلطنت روی زمین</p></div>
<div class="m2"><p>خاکساری که بود گرد حریم حرمت</p></div></div>
<div class="b" id="bn5"><div class="m1"><p>نفسی نیست که در رشته جانم گرهی</p></div>
<div class="m2"><p>نفتد از شکن سلسله خم بخمت</p></div></div>
<div class="b" id="bn6"><div class="m1"><p>گریه در دیده ز بیداد تو آبی نگذاشت</p></div>
<div class="m2"><p>عذر خواه کمی ماست کمال کرمت</p></div></div>
<div class="b" id="bn7"><div class="m1"><p>می کند منع تو از قتل فضولی اغیار</p></div>
<div class="m2"><p>این چه ظلم است بران کشته تیغ ستمت</p></div></div>

شمارهٔ ۷۷

ای طربخانه دل خلوت سلطان غمت
پرده دیده سراپرده خاک قدمت
وعده داد مرا ماه من امشب ای صبح
بخدا گر همه صدقست نگه داردمت
بعلاجی دگرم حال مگردان که مرا
ساز کارست بسی شربت ذوق المت
سزد ار دم زند از سلطنت روی زمین
خاکساری که بود گرد حریم حرمت
نفسی نیست که در رشته جانم گرهی
نفتد از شکن سلسله خم بخمت
گریه در دیده ز بیداد تو آبی نگذاشت
عذر خواه کمی ماست کمال کرمت
می کند منع تو از قتل فضولی اغیار
این چه ظلم است بران کشته تیغ ستمت

شمارهٔ ۷۵

شمارهٔ ۷۶

ای طربخانه دل خلوت سلطان غمت

پرده دیده سراپرده خاک قدمت

وعده داد مرا ماه من امشب ای صبح

بخدا گر همه صدقست نگه داردمت

بعلاجی دگرم حال مگردان که مرا

ساز کارست بسی شربت ذوق المت

سزد ار دم زند از سلطنت روی زمین

خاکساری که بود گرد حریم حرمت

نفسی نیست که در رشته جانم گرهی

نفتد از شکن سلسله خم بخمت

گریه در دیده ز بیداد تو آبی نگذاشت

عذر خواه کمی ماست کمال کرمت

می کند منع تو از قتل فضولی اغیار

این چه ظلم است بران کشته تیغ ستمت

شمارهٔ ۷۶

اطلاعات