هوش مصنوعی: ای دل شاداب، جایگاه آرامش و تفکر سلطان اندوهت، پرده چشم من، نشانه حضور خاکی توست.

هوش مصنوعی: ماه من به من قول داده که امشب را به یاد تو بگذرانم، ای صبح که قسم می‌خورم اگر همه اینها راست باشد، تو را حفظ خواهم کرد.

هوش مصنوعی: لطفاً حال مرا خراب نکن، زیرا کارهای زیادی دارم که باید انجام دهم و از لذت آن ها بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: اگر کسی در زمین قدرت و سلطنتی داشته باشد، شایسته است که در برابر حرمت و بزرگداشت آن مکان humble و خاکسار باشد.

هوش مصنوعی: هیچ نفسی نیست که در زندگی و وجود من تاثیر عمیقی بگذارد، چون به خاطر پیچیدگی‌های عشق و وابستگی‌ام، هیچ کس نمی‌تواند به راحتی در این مسیر برایم تغییر ایجاد کند.

هوش مصنوعی: گریه از ظلم و ستم تو در چشمانم باقی نمانده است، فقط درخواستی دارم که کمی از بزرگی و رحمتت را نشان بدهی.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی از ظلم و ستم اشاره دارد که به دلیل دخالت شخصی در امور دیگران، مانع از انتقام یا قضاوت می‌شود. شاعر از این موضوع گلایه می‌کند و بر این باور است که چنین ممانعتی نه تنها ناعادلانه است، بلکه می‌تواند پیامدهای ناگواری به همراه داشته باشد.