هوش مصنوعی: به خودی خود، خورشید را بر دیده‌ات نیفکن و نگذار تا یاد و نشانه‌ای از آن بر خاک پاهای تو بماند. این نشانه، ما را به یاد توتیای دیده می‌اندازد که تنها در خاطره‌ها باقی می‌ماند.

هوش مصنوعی: به خاطر تارهای موی زیبای او، دلم دچار عشق و شیدایی شده است. ای نسیم صبح، دل‌های عاشق را به هم نزن و جمعیت آن‌ها را بهم نریز.

هوش مصنوعی: دل من به خاطر اندوه و غم‌های زمانه، مانند جامی شکسته و خالی از بار است. احساس می‌کنم که از درد و رنج زندگی خالی شده‌ام.

هوش مصنوعی: هیچ فرمانروایی مانند تو که چهره‌ات مانند خورشید زیباست، وجود ندارد. زیبایی چهره‌ات به‌راحتی نمایان است و هیچ‌کس نمی‌تواند زیبایی چهره‌ی تو را پنهان کند.

هوش مصنوعی: تو به قدری نورانی هستی که یا سایه‌ات بر زمین افتاده است یا مانند خورشید، وجودت بر زمین سایه افکنده و مانند عیسی را به زمین رسانده‌ای.

هوش مصنوعی: در دل می‌خواستم که عمرم ادامه داشته باشد، اما تیغ عشق تو همه آرزوهایم را از بین برد.

هوش مصنوعی: به خاطر دلتنگی و احساس عشق، اشک را در چشمانم جای داده‌ام، زیرا هر لحظه یاد آن گلبرگ معطر و زیبا به خاطرم می‌آید.