هوش مصنوعی: ما آداب زهد و راه‌های تقوا را نمی‌شناسیم، تنها عشق را می‌شناسیم و باقی چیزها را نمی‌دانیم.

هوش مصنوعی: ما در این دنیا به هیچ کار و نیازی وابسته نیستیم و هیچ چیزی غیر از بی‌نیازی را نمی‌شناسیم.

هوش مصنوعی: ما نمی‌گوییم که تنها عشق وجود دارد، کارهای زیادی دیگر هم هست. اما ما نمی‌دانیم چه چیزهای دیگری ممکن است وجود داشته باشد.

هوش مصنوعی: روش تقلید و الگوی مقبولیت را از ما نخواهید، زیرا ما از کار و زندگی مردم دنیا آگاهی نداریم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که غیر از عشق به معشوق و لذت از دیدار او باشد، ما به عنوان زاهدان نمی‌دانیم و از آن دوری می‌جوییم.

هوش مصنوعی: ما فقط زیبایی‌های خالص و دلپذیر را می‌شناسیم و همین‌طور که نمی‌توانیم چیزی جز آن دیدن کنیم، در حقیقت به وجود اصل و حقیقت هم پی می‌بریم.

هوش مصنوعی: در اینجا گوینده به گلرخ (که نماد زیبایی است) می‌گوید که به او فضولی کرده و از او سوال می‌کند که آیا کسی به نام "او" در محله‌شان وجود دارد. گلرخ در پاسخ می‌گوید که نمی‌شناسند کسی را با این اسم در کوی خودشان، به‌گونه‌ای که نشان می‌دهد هیچ اطلاعی از او ندارند.