هوش مصنوعی: ای دل، بهتر است که وقتی با زیبارویان همراهی می‌کنی، از گذر زمان غافل نشوی و همواره مراقب آینده و دوری‌ها باشی.

هوش مصنوعی: ای اشک، تو هر لحظه مرا در نظر مردم رسوا می‌کنی. نمی‌خواهم تو را، حتی اگر در این دنیا باشی.

هوش مصنوعی: ای در گردش آسمان، چرا می‌خواهی مرا از آن ماه دور کنی؟ این کینه‌ای که با من داری چیست و تا کی می‌خواهی این وضعیت را ادامه دهی؟

هوش مصنوعی: من در دل خود، درد و غم‌های عمیق و پنهانم را از تو مخفی نگه داشته‌ام. ای مردم! وقتی که غم به من حمله می‌کند و به سراغم می‌آید، باید همیشه آماده باشی که در کمین من نشسته‌ای.

هوش مصنوعی: دل من از اندوه خواهد سوخت و این را می‌دانم. نادیده نگیر و غافل نباش، چون اگر در دل غمگینی بمانی، تو هم تحت تاثیر آن قرار خواهی گرفت.

هوش مصنوعی: تنم را به پر از تیر کن، تا وقتی که به دل من بیایی، از هر گونه آفتی در امنیت و محافظت آهنین باشی.

هوش مصنوعی: اگرچه دخالت در کار دیگران ممکن است به رسوایی منجر شود، اما تدبیر تو از هر کسی بهتر است؛ چون سرنوشت تو ایجاب می‌کند که این‌گونه باشی.