هوش مصنوعی: خدایا، دل آن کسی را که در عذاب نیست پر از عشق کن، چه اینکه ما در دنیای خود غم‌های زیادی داریم و او در دنیای خود خواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر آن خورشید زنده و درخشان در برابر من مشکلاتم را روشن کند، غم من پس از آن مشقت‌ها مفرح خواهد شد. چون هیچ کسی به اندازه بشر در درک غم‌های من شریک نیست.

هوش مصنوعی: به من نشان بده که چهره‌ات مانند آفتاب درخشنده باشد؛ زیرا اگر جوانی و زیبایی تو در خاک ما از بین برود، آبی از زندگی برای ما باقی نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: ای زاهد، به من می‌دهی که زخم نصیحت‌های تو مرا آزرده کرده است. اگر مرهمی برای این درد نباشد، من این جراحت را به جان خواهم خرید.

هوش مصنوعی: راست‌گوها در جایگاه پایین و بی‌ارزش دنیا قرار ندارند. اگرچه ما قد بلند و زیبایی داریم، اما برای این غم و اندوه، اندکی خمیدگی داریم.

هوش مصنوعی: دور من انبوهی از سنگ‌های ملامت جمع شده است و در این کوه، خانه‌ای از رسوایی‌ام ساخته شده که بنای محکمی دارد.

هوش مصنوعی: جز آهی سوزان و اشکی به اندازه خون در دل غم عشق تو، چیز دیگری نمی‌خواهم که کسی در این دردسری که دارم فضولی کند.