هوش مصنوعی: شانه‌ای از گل که در آن موهای پریشان من خوابیده است، مامن آرامش دل‌هاست و من در آن مانند خاری نیستم.

هوش مصنوعی: مرا با قدمت نرنجان، ای کسی که مژگان‌هایی که به سمت پایین خم شده‌اند، داری. خار زیر پایم را به خاطر آزار من بیرون نیاور.

هوش مصنوعی: زلف زیبا را به آرامی لمس کن و بی‌ادبانه به آن ناز نکن، ای آرایشگر! دستت را به راحتی در دهن مار نگذار که خطرناک است.

هوش مصنوعی: سیر و سفر در مشکلات و چالش‌ها، راه و روش کسانی است که با شجاعت و دلاوری پیش می‌روند. در این مسیر، نباید مانند کسانی که به تقلید می‌پردازند، پا بگذاری و خود را به دردسر نیندازی.

هوش مصنوعی: بدی کار را بر دلت نگذار و خودت را با نگرانی‌ها و مشکلات زیاد خسته نکن.

هوش مصنوعی: ای سرنوشت، بر روی چهره‌ی معشوقان تنها یک نقطه ننشان، جز مردمک چشم من که زار و نالان است.

هوش مصنوعی: کار فضولی به تدریج به کمال می‌رسد، اما می‌توانی با یک بار نادیده گرفتن آن، از دستش رهایی یابی.