هوش مصنوعی: اگر مجنون از میان برود، من یادگار او باقی می‌مانم و اگر او کوهکن شود، من هم به کار او ادامه می‌دهم.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم افرادی که برای تو مهم نیستند، به خاطر تو به خطر بیفتند. می‌ترسم که در این مسیر، نام آن‌ها فراموش شود و دوباره در زندگی من به صورت بی‌ارزش برگردند.

هوش مصنوعی: با اشک‌های چشمانم تصویر نوک مژه‌های او افتاد. ای مردم غافل، از تیغ تیز و آبدار او احتیاط کنید.

هوش مصنوعی: من هیچ‌گاه نتوانستم در طول عمرم از لبان تو بهره‌ای ببرم؛ این عمری که دارم چه ارزشی دارد، اگر همیشه در برابر او شرمنده باشم؟

هوش مصنوعی: از درد و اندوهی که دارم، زندگی‌ام زیر فشار قرار گرفته و به خاطر ترس از اینکه مبادا بخت خوبم از من دور شود و دیگر نتوانم به آرزوهایم دست یابم، امیدی نمی‌بینم.

هوش مصنوعی: چرا زاهد برای حفظ اعتبارش، دنیای مادی را ترک می‌کند؟ در حالی که اگر واقعاً دنیا را رها کند، بر ارزش و اعتبارش افزوده می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر دلت می‌خواهد که کسی از دوری تو ناراحت نشود، پس نباید بی‌اختیار به یاد او بیفتی، همان‌طور که سگ از ناله‌اش بی‌خبر است.