هوش مصنوعی: آن گل زیبا با تصمیم سفر از خانه خارج شد و من از چشمانم به خاطر این جدایی، قطرات اشک زیادی ریختم.

هوش مصنوعی: شاید خورشید به خاطر عشق تو هر شب لباس زیبایی به تن می‌کند که صبح‌ها از جیب دیگری به بیرون می‌آورد.

هوش مصنوعی: به خاطر شرم چهره‌ی تو، شب که آفتاب پشت پرده است، دیگر آبرو ندارد. اگر روزی از این پرده بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: هر بار که دلتنگ و متاثر می‌شوم، نفس عمیقی می‌کشم و درد سوزان درونم را بیان می‌کنم، زمانی که یاد او با چشمان اشک‌آلود به یادم می‌آید.

هوش مصنوعی: اگر تصویری از نوک مژه‌های تو به دل دریا بیفتد، دیگر ممکن نیست که مرواریدی بدون آسیب از دل دریا بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: نمی‌دانم چرا عاشقانی را که به سوی تو می‌آیند، می‌کشند، ولی آن قوم بی‌رحم را نه. چرا هیچ خبری از آنها بیرون نمی‌آید؟

هوش مصنوعی: در هر لحظه از زندگی، مشکلات و سختی‌هایی به سراغ من می‌آید و باید از این خانه پر از درد و رنج بیرون بروم.