هوش مصنوعی: غصه و اندوهی که برای جمال تو در دل نگه داشته‌ام، به این دلیل است که این احساس عمیق، همانند زندگی‌ام، برای من ارزشمند و جاودانه است.

هوش مصنوعی: ای خوش‌چهره! به سخنان پرماجرا و افسانه‌ی مجنون گوش نده، بلکه درد و داستان من را بشنو، که حال من از آن قصه‌ی عاشقانه واقعی‌تر است.

هوش مصنوعی: زیبایی چهره‌ات آنچنان مسحورکننده است که حتی پری‌ها از شرم نمی‌توانند خود را نمایان کنند. این نشان می‌دهد که نیازی به بیان احساساتم نیست؛ این حقیقت به وضوح قابل درک است.

هوش مصنوعی: رقیب تو باعث زخم و دردهای فراوانی برای من شده است. اما نباید بگویی که جسم من به گونه‌ای است که تنها تکه‌ای از استخوان است و به دست سگ‌ها افتاده.

هوش مصنوعی: هوا به نظر می‌رسد که از ساقه گل، نشانه‌ای از خون می‌گیرد، انگار که تیر حسودی به زیبایی تو شلیک شده است.

هوش مصنوعی: رفتار تو، آرامش من را از بین برد و کلامت آن‌قدر دل‌ربا و جذاب است که مانند جواهر درخشان، توجه مرا جلب کرده است.

هوش مصنوعی: هر شب، فضولی به زیبایی تو می‌رسد و صدای ناله و شکایت تو را می‌شنود، اما آن زیبایی هیچ وقت از تو نمی‌پرسد که علت این ناله‌ها چیست.