هوش مصنوعی: تیر آه‌هایم به نشانه‌ای تبدیل شده که در آسمان شب‌ها می‌درخشد. تو بر سینه‌ای از پیکان‌ها قرار داری و در هر سو، ستاره‌ها وجود ندارند.

هوش مصنوعی: دل من در سینه‌ام آرام و بی‌خبر شده، اما در دل به یاد زلف‌های تو فکر می‌کنم. مانند اینکه در کنار یک مرده، گزنده‌های عقرب همواره حضور دارند و نمی‌گذارند آرامش داشته باشم.

هوش مصنوعی: این جمله به تصویر کشیدن حالتی است که به خاطر عشق و محبت، دل‌ها دچار آتش و سوختگی شده‌اند. دود دل به طور نمادین نشان‌دهنده‌ی غصه و اندوه ناشی از عشق‌ورزی‌های شدید است. به عبارت دیگر، زیبایی و جاذبهٔ محبوبان به قدری تاثیرگذار است که دل‌ها را به آتش می‌کشد و این سوختن، نمادی از احساسات عمیق و دردهای عاشقانه است. در اینجا، اشاره به صورت و زیبایی محبوبان در آن است که باعث می‌شود دل‌ها دچار ناراحتی و تلاطم شوند.

هوش مصنوعی: محبوبان در مکتب‌ها از معلم یاد می‌گیرند که جفا و بدی کنند. من فریاد می‌زنم که این مکان‌های آموزشی و مکتب‌ها ویران شوند.

هوش مصنوعی: از هر ذره خاک راه، می‌توان به این نتیجه رسید که آن ذره، دارای ارزش و اهمیت است، چرا که در دل خود نشان‌هایی از زخم‌ها و تجربیات گذشتگان را حمل می‌کند.

هوش مصنوعی: تو تصویری را در می انداختی و من به خاطر آن حس حسادت می‌کنم، زیرا می‌ترسم که لب‌هایت را بر لب ساغر بگذاری و مرا از تماس با لب‌هایت محروم کنی.

هوش مصنوعی: چه اتفاقی افتاده است، ای خدا، که در شب‌های تنهایی‌ام نمی‌توانم به آرزوهایم برسم؟ هرچند که به تو دعا می‌کنم و خواسته‌هایم را از تو می‌خواهم.