هوش مصنوعی: اگر در غم من، جان ناتوانم از بدن خارج شود، آیا هیچ وقت حزن و اندوهی که آرامش جانم است، از جانم جدا خواهد شد؟

هوش مصنوعی: ای ساقی، شراب نده و کاری نکن که ناگهان در میان جمعیت رنگ لبت از مستی بر زبانم بیفتد و برملا شود.

هوش مصنوعی: خواستم تیرش را از درون استخوان بیرون بکشم، اما از ترس این که مغز استخوان هم بیرون بیاید، ترسیدم.

هوش مصنوعی: دل من دیگر تحمل درد و آتش درونش را ندارد. کاش که به جای این احساس، خون شود و از چشمانم بریزد.

هوش مصنوعی: من به خاطر ناراحتی و اندوهی که دارم، به شدت خمیده و شکسته شدم. کمی رحم کن و از ناله‌هایم بترس، ای سرو زیبای من، نگذار که این تیر اندوه و درد از دل من بیرون بیاید.

هوش مصنوعی: دیروز از خانه بیرون آمدم و به خاطر کارهایم در نظر دیگران رسوا شدم. ای کاش امروز هم به همین شکل از خانه خارج شوم.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ی زیبا و کنجکاوی را نشان دادی، او را از کوی خود دور نکن. بلبل که گل را دیده است، چگونه می‌تواند از باغ بیرون بیاید؟