هوش مصنوعی: دل خود را با صد رشته به پیچ و تاب موهای تو بستم. شکر خدا را به خاطر از بین رفتن غم ناشی از دوری تو، چون رستم.

هوش مصنوعی: چشم‌انتظارم که وجودم فقط برای غم تو باشد. غیر از این، آرزویی در دل ندارم تا زمانی که زنده‌ام.

هوش مصنوعی: به خاطر می که از ساقی می‌نوشم، هیچ درخواستی از او ندارم و فقط شکر می‌گویم. من از عشق و محبت، به مرحله‌ای از خوشحالی و مستی رسیده‌ام.

هوش مصنوعی: هر کسی که از من دربارهٔ حال و احوالم بپرسد، می‌گویم که من از خودم جدا شدم و فقط به تو پیوستم.

هوش مصنوعی: دل من قاب شیشه‌ای بود که به دست تو سپردم، اما تو با سنگینی خود و بی‌رحمی‌ات آن را شکستی.

هوش مصنوعی: یا به تو پناه می‌آورم یا برای خودم مشکلاتی ایجاد می‌کنم، دستم دیگر به کار دیگری نمی‌رسد.

هوش مصنوعی: من آن شمعی هستم که با امید رسیدن به محبوبم، تا زمانی که زنده‌ام، از خواسته‌ام دست نکشیده‌ام.