هوش مصنوعی: این شخص بی‌رحم و ظالم است، و من می‌دانم که از روی رفتارش می‌توانم به نیت او پی ببرم و بفهمم که با من چه خواهد کرد.

هوش مصنوعی: نیازی نیست که درباره ظلم‌های زلیخا از یوسف بپرسم، چرا که او در عشق یا مردی واقعی است یا مردی بی‌وچه، و من این را می‌دانم.

هوش مصنوعی: آتش درون قلبم باعث شده که خون حسرت از جگرم بریزد. من با آه سردی که از دل می‌کشم، از احوالات درونی‌ام باخبرم.

هوش مصنوعی: در گذشته، به خاطر درد و اندوه دلبستگی‌ام به زیبایی‌های غزالی سیاه، دلم خالی نبود. اما اکنون می‌دانم که مسیر سفر من مانند مجنون در بیابان است.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم اشک‌هایم سیلاب شوند و چهره‌ام را زیر بغض و اندوه پنهان کنم، زیرا می‌دانم که چهره‌ام از گرد و غبار روزگار دچار تغییر شده است.

هوش مصنوعی: وقتی دل را به تیر مژگان و کمان ابرویش سپردم، می‌دانم که چه حسی بر جان غمزده‌ام خواهد آمد.

هوش مصنوعی: در عشق، رازهای خود را از من پنهان کردی، اما نمی‌دانی که من با دیدن چهره‌ی غمگین و اشک‌هایت از حال تو مطلع هستم.