هوش مصنوعی: لحظه‌ای بدون عشق معشوقان و زیبایی چهره آن‌ها چگونه می‌توانم در این دنیا زندگی کنم، وقتی که به اینجا آمده‌ام و هیچ کار خاصی انجام نمی‌دهم، چگونه می‌توانم چنین وضعیتی را تحمل کنم؟

هوش مصنوعی: وقتی که قامت او را دیدم، از شدت شوق و بی‌خودی خودم را فراموش کردم. فقط خدا می‌داند که در آن لحظه چگونه رفتار می‌کنم.

هوش مصنوعی: در این دنیا به شدت در تنگنا قرار گرفته‌ام و از دل و جان خود خسته‌ام. از معشوقه‌ام دور هستم و در یک خانه با افرادی غریبه زندگی می‌کنم. حالا چه باید بکنم؟

هوش مصنوعی: از دوری از حضور او نالیدن فایده‌ای ندارد؛ من هم که در محافل او هستم، بدون ناله و گریه چگونه می‌توانم باشم؟

هوش مصنوعی: من مانند تصوری هستم که در آینه وجود دارد، بدون شناخت و شعور. وجود من وابسته به دیدار است و وقتی که دیداری نباشد، چگونه می‌توانم وجود داشته باشم؟

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم رقیبانم را ببینم، زیرا آنها دوستان یار من هستند و من بدون یار خود چه کنم؟

هوش مصنوعی: من بی‌صبرم و نمی‌توانم از کنار معشوق دور باشم. من مثل بلبلی هستم که بدون گل و باغ نمی‌تواند زندگی کند؛ در چنین حالتی، چطور ممکن است که حال خوشی داشته باشم؟