هوش مصنوعی: در دل من از زیبایی و شوق تو احساس شادی و سرور وجود دارد و در چشمانم از جذابیت تو اشکی جاری است.

هوش مصنوعی: خود را به خاطر زیبایی و جذابیت‌های تو آشفته و حیران می‌بینم. زیبایی گیسوی سیاه تو و قامت دلربای تو باعث سردرگمی من شده است.

هوش مصنوعی: بر رشته جانم مانند دانه‌های تسبیح، صد گره از اندوه و حسرت به خاطر ازدواجی که در آرزوی آن هستم و در دندان‌های تو نهفته است، دارم.

هوش مصنوعی: من به این امید نیستم که از آن مشکلاتی که به خاطر رشته زلف نامرتب تو دچارش شدم، رهایی پیدا کنم.

هوش مصنوعی: در روزی که به وصال تو می‌رسم، شادیم در دل امکان‌پذیر نیست چرا که هنوز یاد شب جدایی‌ات را در سر دارم.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نیست که مرا از غمم رهایی بخشد، سال‌هاست که این چشم به چشمان تو دوخته شده است.

هوش مصنوعی: آیا می‌دانی که چرا من در شب‌ها ناله می‌کنم؟ زیرا ناله‌های تو را می‌شنوم و این باعث می‌شود که من نیز با دلمشغولی به افکار تو، نگران شوم.