هوش مصنوعی: هر بار که یاد تو به سینه‌ام می‌رسد، احساسی عمیق و معنا دار به زندگی‌ام می‌بخشد؛ گویی با قلمی از عدم، نشانی از وجود خود را بر جا گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: بدون تو بر دل خود زخم‌های زیادی گذاشته‌ام و شگفت‌زده‌ام از اینکه در فصل جدید عشق، گل‌هایی را چیده‌ام.

هوش مصنوعی: من به دنبال وفا و忠گی از جانب آن زیبا بودم، اما این امر برایم ممکن نشد. آه، چه ستمی که آرزوی من به ثمر نرسید و امیدم به یأس تبدیل شد.

هوش مصنوعی: گل شادی من به خاطر هوای وصال تو شکوفا شده است، مانند غنچه‌ای که به بوی تو باز شده و لباس خود را به خاطر تو کنار گذاشته‌ام.

هوش مصنوعی: در مسیر عشق و دوستی، هیچ نشانه‌ای از وابستگی‌های دنیوی را ندیدم. چه سرعتی است که حتی به خودم هم نتوانستم برسم.

هوش مصنوعی: اگرچه در جستجوی چیزی هستم که نشان و اثری از من باقی نمانده است، اما چه فایده دارد که هیچ‌کس نتوانسته است نشان من را از آنچه که می‌خواستم، دریابد.

هوش مصنوعی: آسمان صدای ناله و آه تو را می‌شنود، اما در این دنیا کسی نیست که به صدای غم‌انگیز تو توجه کند.