هوش مصنوعی: دارم آرزو می‌کنم که به خاطر عشق و درد دلم، خاک درش را گل کنم و برای او به هر رنگی که هست، حال و احوال دل خود را بازگو کنم.

هوش مصنوعی: من هر قطره خونی که از بدنم می‌ریزد را به جان تبدیل می‌کنم تا به خاطر هر دم که خون می‌ریزد، آن قاتل را مجازات کنم.

هوش مصنوعی: وقتی برای شکار بیرون می‌روم، می‌خواهم طعمه‌ام را بگیرم و خودم را به او نزدیک کنم تا او را فدای خود کنم و او را به خود جذب کنم.

هوش مصنوعی: خوشا به حالی که وقتی به دیدارم می‌رسی، با ناله‌های غمگین خود دیگران را مشغول کرده و از دیدن تو غافلشان کنم.

هوش مصنوعی: با سایه‌ام صحبت می‌کنم چون کسی نیست که به درد و دل من گوش دهد. جایی که من زندگی می‌کنم، هیچ کس به من توجه نمی‌کند.

هوش مصنوعی: وفای معشوقان همچون گنجی ارزشمند است که به سادگی به‌دست نمی‌آید. تا چه زمانی باید به امید وفا از سوی آن‌ها به فکر باطل و بیهوده بگذرانم؟

هوش مصنوعی: در عشق انسان‌های خوب، کسی که نصیحت می‌کند، کاری از روی فضولی انجام می‌دهد. هیچ‌کس نمی‌تواند مانع من شود چون از من نادان‌تر نیست. اگر به سخنان نادان‌ها گوش فرا دهم، کاری بیهوده است.