هوش مصنوعی: من بی‌سبب و به خاطر ظلم، یارم را می‌کشم. اگر بپرسم چرا این کار را می‌کنم، خودم را می‌کشم.

هوش مصنوعی: من در خاک ساکن شده‌ام، اما چه فایده‌ای دارد؟ هر چند که ویژگی صید حرم را دارم، اما خود را به زحمت می‌کشم.

هوش مصنوعی: من احساس درد و عشق تو را در درونم به خوبی درک کرده‌ام؛ هرچند که می‌میرم، اما بی‌تردید این درد ناشی از عشق است که مرا به جان می‌آورد.

هوش مصنوعی: در غم جدایی تو، دیگر آرزویی برای وصل تو ندارم. چه باید بکنم وقتی که شادی وصل تو هم مرا به مرگ می‌کشاند؟

هوش مصنوعی: اگر به سمت تو بروم، که با ظلم تو و سخن‌چینی رقبای تو روبرو شوم، یا اگر برای دوری‌ات غم بگذارم، در این حال نیز غم می‌کشم.

هوش مصنوعی: آه از آن نرگس زیبای ستمگر که اگر به او نگاه کنم، چشمانم به شدت تحت تأثیر قرار می‌گیرد و خم می‌شود.

هوش مصنوعی: دل را در غم دوری و بی‌خبری از او گذاشته‌ام، چه کار می‌توانم بکنم؟ اگر قدم بر سر آن خیابان بگذارم، حسرت و درد در دلم زنده می‌شود.