هوش مصنوعی: نمی‌خواهم احساسات و مشکلاتم را برای او بنویسم؛ زیرا می‌دانم که حتی اگر بارها این کار را انجام دهم، او آن‌ها را نخواهد خواند.

هوش مصنوعی: به خاطر تو، هر کجا لازم باشد، خاکی را برای خشک کردن برمی‌دارم تا بر چهره‌ام با خون دل نوشته‌هایی به جا بگذارم.

هوش مصنوعی: وقتی که چشم‌ها در حرکت هستند، مانند مژگان، قلم را به‌راحتی به زمین می‌اندازند. زمانی که می‌خواهم زیبایی چهره‌اش را در لحظه‌ای از تماشا توصیف کنم، دچار حیرت می‌شوم.

هوش مصنوعی: در یک روز به دوری و جدایی دچار شدم و آن ماه زیبا هیچگاه به من نگفت که یاد و نامه‌ای برای آن دل‌خسته بنویسم.

هوش مصنوعی: اگر از دل سوخته‌ام سخنی بر روی سنگ سخت بنویسم، تا روز قیامت آن سنگ را آتش می‌زند.

هوش مصنوعی: اگر من داستان غم و درد خودم را بگویم، کسی به داستان فرهاد و مجنون توجهی نخواهد کرد.

هوش مصنوعی: غم مانند تیغی عمل کرده و به دنبال هر استخوان من می‌چرخد. اگر بخواهم ظلم‌های آن بی‌رحم را یادداشت کنم، باید برای هر یک از استخوان‌هایم نوشته‌ای جداگانه تدارک ببینم.