هوش مصنوعی: در اینجا می‌گوید که در این سرزمین برای جذابیت و زیبایی خود هیچ فعالیتی ندارم و وقتی در اینجا هیچ کار مؤثری نمی‌کنم، چرا باید بمانم؟

هوش مصنوعی: آن ماه دریا را به من توجهی ندارد و من از کشتی به بیرون می‌روم، زیرا در این شهر شان و اعتباری برایم نیست.

هوش مصنوعی: در غربت، مشکلات زیادی وجود دارد و رنجی که از جانب رقیبان به فرد می‌رسد، سخت است. اما در این کشور خوشحالم که هیچ دوست و یاری ندارم.

هوش مصنوعی: شوق و اشتیاق من همچون تله‌ای است که مرا به سوی مکان اصلی‌ام می‌کشد و من در این جایگاه پر از حیرتم، نمی‌توانم آرامش داشته باشم.

هوش مصنوعی: دوست من، مانند بلبل‌ها، دلم می‌خواهد به این باغ و بهار نگاه کنم، اما چنین حالتی را ندارم.

هوش مصنوعی: اختیار و قدرت انتخاب از دست من خارج شده است و نمی‌دانم چطور می‌توانم محبوب دیگری پیدا کنم، زیرا دیگر هیچ اختیاری ندارم.

هوش مصنوعی: از نعمت فقر و نداشتن، همین برای من کافی است که با ساختار و نظم روزگار در هم آمیخته نیستم.