هوش مصنوعی: من به غم عادت کرده‌ام و جز غم نیازی ندارم. حتی اگر از غم لذتی هم بیابم، آن هم برایم مطلوب نیست.

هوش مصنوعی: اگر از خودم دور شوم و به مکانی مانند دشت بروم، این به معنای دوری از وحشی‌گری است. من نباید به چیزهایی که مربوط به نوع انسان است، وابسته باشم.

هوش مصنوعی: نمی‌خواهم هیچ‌کس را ببینم، حتی اگر همه‌ی نگاه‌هایم به آنها باشد. من نیازی به حضور و اختلاط با مردم دنیا ندارم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، زمانی که شراب می‌ریزی، بخشی از آن را بر زمین بریز. من شراب نمی‌نوشم، زیرا دل شاد و خوشبختی برایم لازم نیست.

هوش مصنوعی: بر اثر نبود تو، اشک‌هایم بی‌دلیل و بی‌فایده می‌ریزد و عواطف شادابم را از بین می‌برد. اشک‌های من بی‌شک از غم تو ناشی می‌شود و نباید این وضعیت را تحمل کنم.

هوش مصنوعی: من با یک سفال شکسته و پر از غم در کوی مغان راضی‌ام و نیازی به مسند جمشید و جام جم ندارم.

هوش مصنوعی: با بی‌مهری او دیگر نیازی به وفاداری ندارم، حتی با زخم‌هایی که دارم، دلخوشم و به مرهم نیازی ندارم.