هوش مصنوعی: هر وقت که به یاد تو می‌روم، ای کاش که گرد خاک درب خانه‌ات بشوم، تا هر گاه که بادی شروع به وزیدن کرد، به دور تو بچرخم و همیشه در نزدیکی‌ات باشم.

هوش مصنوعی: هر استخوانی در بدنم مانند خنجر می‌شود، و هر بار که به پهلویی می‌افتم، یاد خنجر تو در ذهنم می‌آید.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که آن شمع زیبا دور خودت را روشن کردی، بگو حال من چیست، ای پروانه که جانم را فدای تو می‌کنم.

هوش مصنوعی: زندگیم دچار سردرگمی شده و نمی‌دانم تا کی باید در رنج و اندوه بمانم. روح ‌من به عشق تو نیاز دارد و می‌خواهم از این حالت ناراحت‌کننده خارج شوم.

هوش مصنوعی: وقتی تو چهره‌ات را نشان می‌دهی، چشمانم را باز می‌کنم و از زیبایی گلبرگت شگفت‌زده می‌شوم.

هوش مصنوعی: ای آسمان، مرا از خاک آستان او بلند کن و از رنج‌های من کاسته کن، تا بتوانم به خواب خوش فرار کنم و از غم‌ها و سختی‌ها دور شوم.

هوش مصنوعی: به مکانه پیر مغانی رفتم که به آن علاقه دارم و با تو می‌خواهم بیایم تا به من نشان دهی چگونه به سوی آب حیات بروم و راهنماییم کنی.