هوش مصنوعی: موهای گیسوی تو به مانند رشته‌ای است که جانم به آن بسته شده است، و هر زمان که گرهی می‌افتد، به سمت تو می‌کشد.

هوش مصنوعی: چقدر چهره‌ی زیبا و ماهی تو باعث حسادتم می‌شود که انگار موهای سر من به خاطر آن در حال چرخش و حرکت هستند.

هوش مصنوعی: دل من تحت تأثیر محبت تو قرار دارد و به طور مداوم در حال افزایش است. مانند ماه نو که به تدریج بزرگ‌تر می‌شود، من نیز همواره در آرزوی داشتن ابروهای تو هستم.

هوش مصنوعی: این تیر روشنایی که خورشید در روز وصال به من زد، حسادت و رشک است، یا اینکه سایه‌ی زیبا و دلکش تو بر من افکنده شده است.

هوش مصنوعی: من از عشق و زیبایی تو بسیار دور شدم و دلم برای دیدنت تنگ شده است؛ زندگی‌ام هیچ شادی‌ای ندارد و تنها حسرت تو را به دوش می‌کشم. من همچون سگی در کوی تو هستم که بی‌وقفه در انتظار توست.

هوش مصنوعی: تو مانند گلی هستی و من مانند خاری، همیشه برای تو فداکاری کرده‌ام و از دل خود برایت خون داده‌ام. اما حالا از دیدن زیبایی تو محروم مانده‌ام و این برایم عجیب است.

هوش مصنوعی: در هر لحظه تماشا و حسادت تو نسبت به دیگران، نشانه‌ای از بدخویی‌ات است. به خاطر خویی که در خود داری، خیلی مرا آزرده‌خاطر کرده‌ای.