هوش مصنوعی: من با هسته‌ای از اشک‌هایم، بنایی درست کردم و برای محبوت، جایی در دلم ساخته‌ام، اما از چشم دیگران پنهانش کردم.

هوش مصنوعی: لذت عشق تو به راحتی از جانم جدا نمی‌شود. تو به من گفتی که عشق مرا رها کن، من هم از جانم دست کشیدم.

هوش مصنوعی: دل من پر از غم و اندوه شده و به خاک پای تو عشق می‌ورزد. از عمق دل و از چاک سینه‌ام، دری را گشودم و احساساتم را به بیرون جاری کردم.

هوش مصنوعی: از ستاره‌ها و درد دل خودم بر آسمان چیزی نگذاشتم که نشان‌دهنده‌ی سبکی و بی‌تفاوتی‌ام باشد، چون من تنها با نشان دادن یک ستاره، بی‌وزنی و آرامش را در جهان بروز دادم.

هوش مصنوعی: از چرخش دنیا نتوانستم به آرزوی دل برسم. اشتباه کردم که عمرم را صرف چیزهایی کردم که ارزش واقعی نداشتند.

هوش مصنوعی: صدای سیل اشک‌هایم نشان‌دهنده‌ی غم عشق تو بود و جالب اینجاست که این راز پنهان را بیان کردم.

هوش مصنوعی: من نمی‌توانم در عشق معشوقان صبر و تحمل داشته باشم، زیرا بارها خود را در این مسیر پرخطر آزمایش کرده‌ام و نتیجه‌اش را می‌دانم.