هوش مصنوعی: ای ساقی، با یک جام پر از شراب به قدری مرا مست کن که وقتی در مستی هستم، هیچ‌کس درباره‌ی مقدار نوشیدنم قضاوت نکند.

هوش مصنوعی: با بخشش و راحتی که از نماز به دست آوردم، به نهایت لذت و مستی رسیدم. سپاس خداوند که با می و شرابی که نوشیدم، از تکالیف رها شدم.

هوش مصنوعی: هرگز نتوانستم از نوشیدن شراب خوش‌رنگ توبه کنم. نه در زندگی‌ام توبه کردم و نه توبه‌ام را نازک کردم.

هوش مصنوعی: من در دنیای رسوایی و زشتی‌ها قدرتی پیدا کرده‌ام، زیرا حقیقتاً دور لیوان شراب دلیلی قاطع و معتبر در دست من است.

هوش مصنوعی: اگر برای پنج روز متوالی تلاش کنم و غم بخورم، شاید بتوانم به نتیجه‌ای برسم و روزی را در جایی که به مدت ده روز منتظرم، سپری کنم.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم را از تلخی‌های دل پر کردم و از این شکاف، آسیب دیدم. به مرگ نزدیک شدم و در نهایت، در را بستم.

هوش مصنوعی: دلم نخواست که با کسی که بیمار دل و جان است، ارتباط داشته باشم. از درد بی‌درمان او فاصله گرفتم تا به کسانی بپیوندم که خود از درد آگاهند.