هوش مصنوعی: من چنان به دوستی این شخص وابسته‌ام و او را دوست دارم که هر کسی غیر از من او را دوست داشته باشد، برایم همچون دشمن خواهد بود.

هوش مصنوعی: با یک نگاهی ملایم، دل را می‌رباید و با زیبایی‌اش جان را می‌ستاند. چه چشمی دارد آنکه با ابروهایش، جانم را به خطر می‌اندازد.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم بر تن بیمارم سنگینی تیر او را بنشانم تا بعد از مرگ نتوانند مرا از آنجا ببرند، از سر کوی او.

هوش مصنوعی: نمی‌توانم درد دل‌ام را با غم تو بخیه بزنم، حتی اگر سوزن روی هر تار موی من باشد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد سرش را بر روی مژگان‌هایش بگذارد، به خاطر این است که چشمانش درهای سختی و مشکلات عشق را به روی او گشوده است.

هوش مصنوعی: این بخت و اقبالی است که اگر لحظه‌ای کنار شمعی بایستم، سایه‌ای از من پیدا می‌شود که نشان دهنده حضور رقیبی است که در کنارم قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر من به آن ماه زیبا نگاه کنم و به سر و چشمش توجه کنم، تعجبی ندارد که او با شوخی و جذابیت خود باعث بلا و دردسر شود، در حالی که من همواره در جستجوی چنین بلایی هستم.