هوش مصنوعی: به قدری در خیال آن شخص غرق شده‌ام که هیچ‌کس جز کلمات من نمی‌تواند نشانه‌ای از وجودم به دیگران نشان دهد.

هوش مصنوعی: تصور زیبایی موی محبوبان، مرا به شدت تحت تأثیر قرار داده و به قدری سنگین و دشوار شده که روح و جانم را فشرده است.

هوش مصنوعی: در دلم فکری هست که می‌خواهم از جان و تن خود دست بکشم، زیرا به خاطر درد و رنجی که دارم، جانم به تنگ آمده و تحمل بدنم به پایان رسیده است.

هوش مصنوعی: حجاب وجود من باعث شده که نتوانم به تو وصل شوم، از کی باید شکایت کنم وقتی که خودم رقیبتم هستم؟

هوش مصنوعی: به دل من غم عمیق و سوزان وجود دارد، مانند لاله‌ای که از عشق می‌سوزد و اثرش بر روی لباس من نمایان است.

هوش مصنوعی: من در این جهان غریب و دور از وطنم، هیچگاه نمی‌توانم آرامش و ثباتی را که در سرزمین خودم احساس می‌کردم، بیابم.

هوش مصنوعی: از روی تصاویر و نشانه‌های قلبی‌ام، داستان عشق را بخوان. از من نپرس، زیرا من خود از حال خویش بی‌خبرم.

هوش مصنوعی: هرگز برای درمان درد من اقدام نکن، زیرا دور از دوست من زندگی نمی‌کنم و وجود او تنها آرزوی من است.

هوش مصنوعی: زلف یار برایم مثل عشق است؛ زیبایی و جاذبه‌ای دارد که با شکست‌ها و افت‌ها همراه است. این افت‌ها نشانه‌ای از عشق و شوق من به اوست.