هوش مصنوعی: من از تیری که به قلبم می‌زنی، به شدت ناله می‌کنم و به سوی تو کشیده می‌شوم؛ ای ناله‌ای که از حسادت کمان می‌آید، من از تو می‌خواهم.

هوش مصنوعی: با کنار گذاشتن ننگ و شرم من، پرتاب کن تیر و از آن رها شو، چرا که می‌دانی من هرگز عشق را ترک نخواهم کرد، تا زمانی که زنده‌ام.

هوش مصنوعی: برای هدف تیر او، پس از مرگم از خاک من تیری بسازند و من امیدوارم که پس از مرگ، یاران خوبم به یادم باشند.

هوش مصنوعی: چشم گریان او مانند تیر است، که از هر خاکی با صف مژگانش به من می‌رسد. من هم دور چشمانم، خون اشک می‌ریزم.

هوش مصنوعی: پزشک تلاش می‌کند تا دردهایم را درمان کند، اما نمی‌داند که من درونی پر از زخم و درد دارم که به ظاهر دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: تو مرا مانند تیر به دور فرستادی و این بسیار دشوار است که بتوانی مرا پیدا کنی، زیرا نه نامی از من باقی مانده و نه نشانی.

هوش مصنوعی: غم و اندوهی که به خاطر زیبایی او در دل پنهان کرده‌ام، روزی آشکار خواهد شد. جان من به لب رسیده و نمی‌دانم تا کی می‌توانم این احساس را مخفی نگه‌دارم.