هوش مصنوعی: من که بدون محبوبی زیبا و دلربا، در جایی تاریک و غم‌انگیز زندگی می‌کنم، به خاطر آتش عشق، مانند مزرعه‌ای که در آتش سوخته باشد، به شدت آسیب دیده و درونم آتش‌زده است.

هوش مصنوعی: مدت زیادی است که بی‌وجود تو و باغ زیبایت از خواستن گل و زیبایی باغ بی‌نیاز شده‌ام.

هوش مصنوعی: تو به دوستانت نزدیک می‌شوی و من از غصه و اندوهی که دارم، جانم در خطر است. اما من از این وضعیت راضی‌ام و به مرگ نزدیک شدم.

هوش مصنوعی: در باغی که پر از گل است و زیبایی‌هایش همگان را شگفت‌زده می‌کند، تو نگذار غم و اندوه من را ببینی. من خود را عریان می‌بینم چرا که به خاطر داغت، آغشته به درد و غم شده‌ام.

هوش مصنوعی: در دل من آتش عشق تو همیشه شعله‌ور است و این احساس من را به جایی آرام و امن رسانده که همچون درختی سوزان در کنار تو هستم.

هوش مصنوعی: هیچ کس نیست که به دلیل زیبایی و زلف تو غمگین نباشد، اما من فقط کسی هستم که به خاطر این غم، به زنجیر تو گرفتار شده‌ام.

هوش مصنوعی: دوست به مسائل و مشکلات من توجهی ندارد و این ناراحتی من به حدی است که باعث شادی دشمنم شده است.