هوش مصنوعی: در شب عید، زمان زیادی برای خوش‌گذرانی و لذت‌بردن نیست، زیرا عمر کوتاه است و صبح نزدیک است. روزی خواهد آمد که این شادی به سر آمده و باید به واقعیت‌های تلخ زندگی بپردازیم، که در آن زمان، کسی که این شادی را از ما گرفته، به نوعی همچون یک قاتل به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: از کوی تو تصمیم به سفر گرفتم، ای گریه! کاری کن که در نخستین قدم به خاطر اشکم در گل مانده‌ام.

هوش مصنوعی: در پی شتر، غم و داغی به یاد جدایی بر جانم می‌افزاید. ای سوار، آرام‌تر زودتر بار را ببرید.

هوش مصنوعی: در راه غم و دوری از وطن قدم گذاشته‌ام، ای یاری که قامتت خم شده، مرا یاری کن؛ زیرا تصمیم به ادامه این مسیر برایم بسیار دشوار شده و مشکلات زیادی بر سر راهم قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: مانند علفی بی‌اختیار هستم که اشک‌هایم از سر کوی تو می‌ریزد. ای آسمان، سنگی بر سرم بریز، چون هر کجا بروم، دلم به سوی تو مایل است.

هوش مصنوعی: غم و درد او مانند دامی به من چسبیده و نمی‌توانم از آن فرار کنم. این وضعیت باعث شده که نتوانم جدایی او را بپذیرم، در حالی که خودم از این حال غافل هستم.

هوش مصنوعی: فضولی و کنجکاوی در امور شخصی دیگران را کنار بگذار و اجازه نده که شانس و خوشبختی از دستت برود. اگر او مانند خورشید درخشان است و به تو توجه می‌کند، مانند سایه‌ای که از خورشید جدا نمی‌شود، به او نزدیک بمان.