هوش مصنوعی: ای کسی که دل‌های بی‌دل را از درد شفا می‌دهی، ما نیز دردی داریم و دلمان به حال خودمان می‌سوزد؛ پس از ما غافل نباش.

هوش مصنوعی: گروهی از ما به خاطر افتخار و سربلندی منتظر نشسته‌ایم، اما با این حال، با این روش و راهی که پیش گرفته‌ایم، رسیدن به مقصد بسیار بعید به نظر می‌رسد.

هوش مصنوعی: این زخم‌ها که بر سینه‌ام به شدت درد می‌کنند، نشانه‌ی عشق و اشتیاقی است که در درونم شعله‌ور شده و دور از تو به شدت می‌سوزد.

هوش مصنوعی: اگر من برای تحمل دردهایم تلاش نکنم، باید بدانم که زندگی‌ام به دشت فنا و نابودی تبدیل می‌شود، پس صبر و تلاش لازم است.

هوش مصنوعی: خوشحالم که هنوز زنده‌ام و این دو تجربه را چشیده‌ام؛ یکی خوشایند مانند عسل، که مرگ را به عنوان یک آرامش می‌داند، و دیگری تلخ مانند زهر، که جدایی را به عنوان قاتل می‌شناسد.

هوش مصنوعی: اشک‌هایم همچون رود به سمت تو جاری است و دل‌ام می‌گوید که گویی آن را با زنجیرهایی از پیش می‌رانند.

هوش مصنوعی: ناراحت و متعجب نباش از این که درونم آتش می‌سوزد، زیرا دل من مانند شمعی در مقابل این آتش روشن است.