هوش مصنوعی: عشق من باعث شد که در کوی او رسوا شوم. حالا می‌خواهم لباسی بپوشم که کسی در آنجا مرا نشناسد.

هوش مصنوعی: در کوی تو چند نفر هستند که با من هم صحبت می‌شوند؟ رقیب من همچون آتش است. ای کاش یا او را سوزاند یا من را.

هوش مصنوعی: خانه‌ام به خاطر دوری از چهره‌اش به ویرانی تبدیل شده است و در نهایت، حسرت و غم من را به خاک سیاه می‌نشاند.

هوش مصنوعی: گفتن اینکه من قرار است کشته شوم، هیچ گاه به حقیقت نمی پیوندد. آن معشوقه زیبای من با بی توجهی خود، به نوعی به دل من آسیب می زند و من را هر روز بیشتر در آستانه نابودی قرار می دهد.

هوش مصنوعی: دوست من در مجلس مانند شمع می‌درخشد و برای کسی که بی‌تفاوت است و شهامت ندارد، می‌شود. اما من وقتی غیرت و تعهد خودم را از سر تا پا احساس نمی‌کنم، نمی‌توانم آتش عشق را درونم فراموش کنم.

هوش مصنوعی: شمع هم به خاطر تنهایی و غم شب، اشک می‌ریزد. درد بی‌کسی تنها من است که این شب تاریک را به شکل دیگری زنده می‌کند.

هوش مصنوعی: من دیگر از عشق و شوق عاشقانه دست کشیدم و به کارهای بیهوده مشغول نمی‌شوم. از این به بعد نه به چیزی از دنیا علاقه‌مندم و نه دنیا برایم اهمیتی دارد.